تجویدی، هادی (اصفهان ۱۲۷۲ـ۱۳۱۸ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=هادی تَجویدی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=اصفهان۱۲۷۲ش|تاریخ مرگ=۱۳۱۸ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نگارگر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=تدریس در مدرسۀ صنایع مستظرفه|جوایز و افتخارات=|آثار=بارگاه سلطان محمود غزنوی و شاهنامه آوردن فردوسی (۱۳۱۵ش)، ملاقات یعقوب و یوسف (۱۳۰۹ش)، نیمرخ رضاشاه (۱۳۰۹ش)|خویشاوندان سرشناس=محمدعلی سلطانالکتاب (پدر)، محمد کاظم و مهدی تجویدی (برادران) و محمّد تجویدی (فرزند)|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}تَجویدی، هادی (اصفهان ۱۲۷۲ـ۱۳۱۸ش) | ||
[[پرونده:14084600-2.jpg|بندانگشتی|بارگاه سلطان محمود غزنوی و شاهنامه آوردن فردوسی (1315ش) اثر هادی تجویدی]] | |||
[[ | نگارگر ایرانی. در نگارگری، [[آبرنگ، نقاشی|آبرنگ]]، و نقاشی کلاسیک مهارت داشت. نخست نزد پدرش، محمدعلی سلطانالکتاب، خوشنویس و مذهِّب اصفهانی، و سپس نزد آقا میرزا احمد، و استاد آقا محمد ابراهیم نعمتاللهی (نقاشباشی)، فنون نگارگری را آموخت. در ۱۲۹۵ش همراه با آقامحمد ابراهیم نقاشباشی، و برادرش [[تجویدی تأییدی، مهدی|مهدی تجویدی]]، برای افتتاح کارگاهی در «مجمع دارالصنایع» به تهران رفت. در مدرسۀ صنایع مستظرفه به تدریس پرداخت، و خود نیز نزد [[کمال الملک، محمد (تهران ۱۲۲۷ـ۱۳۱۹ش)|کمالالملک]]، شیوۀ نقاشی کلاسیک غربی را آموخت. در مسابقۀ فن و تعلیم نگارگری در میان عدهای از هنرمندان سرشناس، رتبۀ اول را بهدست آورد. به نگارگری در شیوۀ [[رضا عباسی (ح ۹۸۰ـ ح ۱۰۴۴ق)|رضا عباسی]]، و معین مصوِّر در شیوۀ اصفهانی تمایل داشت. شاگردان بسیاری را تعلیم داد، ازجمله [[کریمی، علی (تهران ۱۲۹۲ـ۱۳۷۶ش)|علی کریمی]]، [[زاویه، محمدعلی (تهران ۱۲۹۱ـ۱۳۶۹ش)|محمدعلی زاویه]]، و [[مقیمی، ابوطالب (۱۲۹۱ـ ۱۳۴۸ش)|ابوطالب مقیمی]]. علاوهبر نگارگری، در موسیقی نیز دست داشت و تار مینواخت، و از شاگردان [[درویش خان|غلامحسین درویشخان]] بود. ازجمله آثارش عبارتاند از ''بارگاه سلطان محمود غزنوی و شاهنامه آوردن فردوسی'' (۱۳۱۵ش)، ''ملاقات یعقوب و یوسف'' (۱۳۰۹ش)، و ''نیمرخ رضاشاه'' (۱۳۰۹ش). دو برادرش، محمدکاظم و مهدی تجویدی، و نیز پسرش محمّد تجویدی، هنرمند و نقاش بودند. | ||
نگارگر ایرانی. در نگارگری، آبرنگ، و نقاشی کلاسیک مهارت داشت. نخست نزد پدرش، محمدعلی سلطانالکتاب، خوشنویس و مذهِّب اصفهانی، و سپس نزد آقا میرزا احمد، و استاد آقا محمد ابراهیم نعمتاللهی (نقاشباشی)، فنون نگارگری را آموخت. در ۱۲۹۵ش همراه با آقامحمد ابراهیم نقاشباشی، و برادرش مهدی | |||
<br/> <!--14084600--> | <br/> <!--14084600--> | ||
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] [[Category:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[Category:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] [[Category:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۲۰
| هادی تَجویدی | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان۱۲۷۲ش |
| درگذشت | ۱۳۱۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نگارگر |
| سمت | تدریس در مدرسۀ صنایع مستظرفه |
| آثار | بارگاه سلطان محمود غزنوی و شاهنامه آوردن فردوسی (۱۳۱۵ش)، ملاقات یعقوب و یوسف (۱۳۰۹ش)، نیمرخ رضاشاه (۱۳۰۹ش) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی |
| خویشاوندان سرشناس | محمدعلی سلطانالکتاب (پدر)، محمد کاظم و مهدی تجویدی (برادران) و محمّد تجویدی (فرزند) |
تَجویدی، هادی (اصفهان ۱۲۷۲ـ۱۳۱۸ش)
نگارگر ایرانی. در نگارگری، آبرنگ، و نقاشی کلاسیک مهارت داشت. نخست نزد پدرش، محمدعلی سلطانالکتاب، خوشنویس و مذهِّب اصفهانی، و سپس نزد آقا میرزا احمد، و استاد آقا محمد ابراهیم نعمتاللهی (نقاشباشی)، فنون نگارگری را آموخت. در ۱۲۹۵ش همراه با آقامحمد ابراهیم نقاشباشی، و برادرش مهدی تجویدی، برای افتتاح کارگاهی در «مجمع دارالصنایع» به تهران رفت. در مدرسۀ صنایع مستظرفه به تدریس پرداخت، و خود نیز نزد کمالالملک، شیوۀ نقاشی کلاسیک غربی را آموخت. در مسابقۀ فن و تعلیم نگارگری در میان عدهای از هنرمندان سرشناس، رتبۀ اول را بهدست آورد. به نگارگری در شیوۀ رضا عباسی، و معین مصوِّر در شیوۀ اصفهانی تمایل داشت. شاگردان بسیاری را تعلیم داد، ازجمله علی کریمی، محمدعلی زاویه، و ابوطالب مقیمی. علاوهبر نگارگری، در موسیقی نیز دست داشت و تار مینواخت، و از شاگردان غلامحسین درویشخان بود. ازجمله آثارش عبارتاند از بارگاه سلطان محمود غزنوی و شاهنامه آوردن فردوسی (۱۳۱۵ش)، ملاقات یعقوب و یوسف (۱۳۰۹ش)، و نیمرخ رضاشاه (۱۳۰۹ش). دو برادرش، محمدکاظم و مهدی تجویدی، و نیز پسرش محمّد تجویدی، هنرمند و نقاش بودند.