لطفی، محمدرضا (گرگان ۱۳۲۵ـ۱۳۹۳ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[پرونده:لطفی، محمدرضا1.jpg|بندانگشتی|محمدرضا لطفی]] | [[پرونده:لطفی، محمدرضا1.jpg|بندانگشتی|محمدرضا لطفی]] | ||
نوازندۀ تار و [[سه تار|سهتار]] و پژوهشگر ایرانی. مقدمات موسیقی را از برادرش فراگرفت. در ۱۷سالگی به تهران آمد و پنج سال در کلاسهای شبانۀ [[هنرستان موسیقی ملی]] نزد [[صالحی، حبیب الله (شاهرود ۱۲۹۴ـ تهران ۱۳۵۸ش)|حبیبالله صالحی]] و [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علیاکبر شهنازی]] رموز و تکنیکهای نواختن تار را فراگرفت؛ چندی نیز در ارکستر صبا، به رهبری [[دهلوی، حسین|حسین دهلوی]]، نوازندگی کرد. سپس به گروه موسیقی [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا]] راه یافت که از محضر [[برومند، نورعلی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۵۵ش)|نورعلیخان برومند]] بهره گرفت و فنون موسیقی قدیمی را بهخوبی آموخت. علاوهبر استادان دانشگاه، از محضر بیشتر نوازندگان و موسیقیشناسان آشنا به موسیقی قدیم، به قول خودش از خرمن بیش از بیست استاد مسلم، خوشه چید. شیوۀ نوازندگی سهتار را از نورعلی برومند، [[هرمزی، سعید (تهران ۱۲۷۶ـ همان جا ۱۳۵۵ش)|سعید هرمزی]] و چند استاد دیگر فراگرفت و برای یافتن و اجرای جملهها و تحریرهای فراموششدۀ ویژۀ این ساز بسیار تلاش کرد. لطفی مدتی هم به پژوهش در زمینۀ موسیقی محلی پرداخت. نخستین اثر او در برنامۀ ''گلهای تازه'' با ارکستر رادیو اجرا شد. از ۱۳۵۳ش عضو هیئت علمی دانشکدۀ هنرهای زیبا شد و در ۱۳۵۴ گروه شیدا را تشکیل داد که این گروه در ۱۳۵۷ از رادیو جدا شد و به فعالیت مستقل ادامه داد. او نوازنده و مدرس مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی نیز بود و در چندین دورۀ برنامههای جشن هنر شیراز حضور داشت. همچنین از ۱۳۵۷ بهمدت دو سال مدیر گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبا و چندی نیز مدیر کانون فرهنگیهنری چاووش بود. از ۱۳۶۳ مدتی در اروپا و [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] اقامت گزید و سپس به ایران بازگشت. او فعالیت در خارج از کشور را با اجرای کنسرتهای متعدد، انتشار ''کتاب سال شیدا'' و تدریس ادامه داد. ازجمله آثار اوست: آلبومهای ''رمز عشق''؛ ''تکنوازی''، ''چشمۀ نوش''، با صدای [[محمدرضا شجریان (خواننده)|محمدرضا شجریان]]؛ همچنین موسیقی فیلم ''حاجی واشنگتن''، به کارگردانی [[حاتمی، علی (تهران ۱۳۲۳ـ۱۳۷۵ش)|علی حاتمی]]؛ ''سرود آزادی''؛ کتاب ''موسیقی آوازی ایران''؛ ''نتنگاری دستگاه شور'' با صدای [[ناصح پور، نصرالله | نوازندۀ تار و [[سه تار|سهتار]] و پژوهشگر ایرانی. مقدمات موسیقی را از برادرش فراگرفت. در ۱۷سالگی به تهران آمد و پنج سال در کلاسهای شبانۀ [[هنرستان موسیقی ملی]] نزد [[صالحی، حبیب الله (شاهرود ۱۲۹۴ـ تهران ۱۳۵۸ش)|حبیبالله صالحی]] و [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علیاکبر شهنازی]] رموز و تکنیکهای نواختن تار را فراگرفت؛ چندی نیز در ارکستر صبا، به رهبری [[دهلوی، حسین|حسین دهلوی]]، نوازندگی کرد. سپس به گروه موسیقی [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا]] راه یافت که از محضر [[برومند، نورعلی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۵۵ش)|نورعلیخان برومند]] بهره گرفت و فنون موسیقی قدیمی را بهخوبی آموخت. علاوهبر استادان دانشگاه، از محضر بیشتر نوازندگان و موسیقیشناسان آشنا به موسیقی قدیم، به قول خودش از خرمن بیش از بیست استاد مسلم، خوشه چید. شیوۀ نوازندگی سهتار را از نورعلی برومند، [[هرمزی، سعید (تهران ۱۲۷۶ـ همان جا ۱۳۵۵ش)|سعید هرمزی]] و چند استاد دیگر فراگرفت و برای یافتن و اجرای جملهها و تحریرهای فراموششدۀ ویژۀ این ساز بسیار تلاش کرد. لطفی مدتی هم به پژوهش در زمینۀ موسیقی محلی پرداخت. نخستین اثر او در برنامۀ ''گلهای تازه'' با ارکستر رادیو اجرا شد. از ۱۳۵۳ش عضو هیئت علمی دانشکدۀ هنرهای زیبا شد و در ۱۳۵۴ گروه شیدا را تشکیل داد که این گروه در ۱۳۵۷ از رادیو جدا شد و به فعالیت مستقل ادامه داد. او نوازنده و مدرس مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی نیز بود و در چندین دورۀ برنامههای جشن هنر شیراز حضور داشت. همچنین از ۱۳۵۷ بهمدت دو سال مدیر گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبا و چندی نیز مدیر کانون فرهنگیهنری چاووش بود. از ۱۳۶۳ مدتی در اروپا و [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] اقامت گزید و سپس به ایران بازگشت. او فعالیت در خارج از کشور را با اجرای کنسرتهای متعدد، انتشار ''کتاب سال شیدا'' و تدریس ادامه داد. ازجمله آثار اوست: آلبومهای ''رمز عشق''؛ ''تکنوازی''، ''چشمۀ نوش''، با صدای [[محمدرضا شجریان (خواننده)|محمدرضا شجریان]]؛ همچنین موسیقی فیلم ''حاجی واشنگتن''، به کارگردانی [[حاتمی، علی (تهران ۱۳۲۳ـ۱۳۷۵ش)|علی حاتمی]]؛ ''سرود آزادی''؛ کتاب ''موسیقی آوازی ایران''؛ ''نتنگاری دستگاه شور'' با صدای [[ناصح پور، نصرالله|نصرالله ناصحپور]]؛ و کتاب ''سال شیدا'' در چهار مجلد. | ||
<br><!--37067400--> | <br><!--37067400--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۵۰
لطفی، محمدرضا (گرگان ۱۳۲۵ـ۱۳۹۳ش)
| محمدرضا لطفی | |
|---|---|
| زادروز |
گرگان ۱۳۲۵ش |
| درگذشت | ۱۳۹۳ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرستان موسیقی ملی، موسیقی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده تار و سه تار |
| شغل و تخصص های دیگر | پژوهشگر |
| سمت | عضو هیئت علمی دانشکده هنرهای زیبا، مؤسس گروه شیدا، نوازنده و مدرس مرکز حفظ و اشاعه موسیقی، مدیر گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبا و مدیر کانون فرهنگی هنری چاووش |
| آثار | رمز عشق؛ چشمه نوش (با صدای محمدرضا شجریان) |
| گروه مقاله | موسیقی |
نوازندۀ تار و سهتار و پژوهشگر ایرانی. مقدمات موسیقی را از برادرش فراگرفت. در ۱۷سالگی به تهران آمد و پنج سال در کلاسهای شبانۀ هنرستان موسیقی ملی نزد حبیبالله صالحی و علیاکبر شهنازی رموز و تکنیکهای نواختن تار را فراگرفت؛ چندی نیز در ارکستر صبا، به رهبری حسین دهلوی، نوازندگی کرد. سپس به گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبا راه یافت که از محضر نورعلیخان برومند بهره گرفت و فنون موسیقی قدیمی را بهخوبی آموخت. علاوهبر استادان دانشگاه، از محضر بیشتر نوازندگان و موسیقیشناسان آشنا به موسیقی قدیم، به قول خودش از خرمن بیش از بیست استاد مسلم، خوشه چید. شیوۀ نوازندگی سهتار را از نورعلی برومند، سعید هرمزی و چند استاد دیگر فراگرفت و برای یافتن و اجرای جملهها و تحریرهای فراموششدۀ ویژۀ این ساز بسیار تلاش کرد. لطفی مدتی هم به پژوهش در زمینۀ موسیقی محلی پرداخت. نخستین اثر او در برنامۀ گلهای تازه با ارکستر رادیو اجرا شد. از ۱۳۵۳ش عضو هیئت علمی دانشکدۀ هنرهای زیبا شد و در ۱۳۵۴ گروه شیدا را تشکیل داد که این گروه در ۱۳۵۷ از رادیو جدا شد و به فعالیت مستقل ادامه داد. او نوازنده و مدرس مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی نیز بود و در چندین دورۀ برنامههای جشن هنر شیراز حضور داشت. همچنین از ۱۳۵۷ بهمدت دو سال مدیر گروه موسیقی دانشکدۀ هنرهای زیبا و چندی نیز مدیر کانون فرهنگیهنری چاووش بود. از ۱۳۶۳ مدتی در اروپا و امریکا اقامت گزید و سپس به ایران بازگشت. او فعالیت در خارج از کشور را با اجرای کنسرتهای متعدد، انتشار کتاب سال شیدا و تدریس ادامه داد. ازجمله آثار اوست: آلبومهای رمز عشق؛ تکنوازی، چشمۀ نوش، با صدای محمدرضا شجریان؛ همچنین موسیقی فیلم حاجی واشنگتن، به کارگردانی علی حاتمی؛ سرود آزادی؛ کتاب موسیقی آوازی ایران؛ نتنگاری دستگاه شور با صدای نصرالله ناصحپور؛ و کتاب سال شیدا در چهار مجلد.