شاوی، توفیق

شاوی، توفیق (۱۹۱۸)
پژوهشگر حوزۀ فقه و سیاست. دکترای دولتی خود را در ۱۹۴۶ از دانشگاه پاریس گرفت و از آن پس به فعالیت و تدریس در مجامع علمی و دانشگاهی مصر و عربستان سعودی روی آورد. وی کوشیده است تا نظریه‌ای تازه از مفاهیم سیاسی اهل سنت به‌ویژه شورا و خلافت ارائه دهد. وی شورا را بالاترین درجۀ دموکراسی می‌داند. نخستین کار او شرح و حاشیه‌نویسی بر کتاب فقه‌الخلافة اثر احمد سنهوری پدر همسرش است که به کمک همسرش نادیة‌سنهوری انجام داده است. مهم‌ترین کتاب‌های او عبارت‌اند از کاوش فقهی شورا و مشورت، شورا بالاترین درجه دموکراسی، و حکومت اسلامی در فقه اهل سنت و شیعه.