میرعابدینی، سید ابوطالب: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ میرعابدینی، سید ابوطالب (تهران ۱۳۰۸) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به میرعابدینی، سید ابوطالب منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
میرعابدینی، سید ابوطالب (تهران ۱۳۰۸- )<br> | میرعابدینی، سید ابوطالب (تهران ۱۳۰۸-۱۳۹۵ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=تهران ۱۳۰۸ش | |زادروز=تهران ۱۳۰۸ش | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۳۹۵ش | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= ایرانی | |ملیت= ایرانی | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>ادیب و پژوهشگر ایرانی. پس از طی دورۀ دبستان و دبیرستان، تحصیلات خود را در دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و دانشسرای عالی ادامه داد و در ۱۳۳۱ش با احراز رتبۀ اول مدرک لیسانس گرفت و چون تعهد دبیری داشت راهی مشهد شد و با اقامت در مشهد به تدریس و پژوهش پرداخت. از نمونههای تحقیقات وی در این دوران باید به گزیدهای از ترجمۀ ''تفسیر طبری'' اشاره کرد که آن را به نام ''سلیمان و بلقیس'' فراهم آورد و در دانشکدۀ تازه تاسیس ادبیات مشهد تدریس میشد. وی همچنین ادارهکنندۀ برنامۀ «فارسی شیرین» در رادیو مشهد بود. چندی بعد به تهران بازگشت و با ادامۀ تحصیلات خود در دانشگاه تهران از دانشکدۀ ادبیات در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ دکتری گرفت و با تدریس در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه ملی (شهید بهشتی) به استادی رسید. دو سال نیز بهعنوان استاد مدعو در دانشکدۀ رادیو و تلویزیون پکن و دانشکدۀ ادبیات چین به تدریس زبان فارسی مشغول بود. به سبب همکاری در تألیف ''فرهنگ واژهنمای حافظ''، و ''فرهنگ واژهنمای غزلیات سعدی'' (نوشتۀ همسرش دکتر صدیقیان) لوح تقدیر و جوایزی نیز دریافت کرد. بهجز مقالات بسیاری که از او در نشریات بهچاپ رسیده است، آثار او را تألیف و تصحیح تشکیل میدهد. از تألیفات اوست: ''بلخ و ادب فارسی''؛ ''کوشانیان''. از تصحیحات اوست: ''دیوان پیر جمال اردستانی''؛ ''دیوان شرقی؛'' و'' شمس مغربی''.</p> | }}<p>ادیب و پژوهشگر ایرانی. پس از طی دورۀ دبستان و دبیرستان، تحصیلات خود را در دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و دانشسرای عالی ادامه داد و در ۱۳۳۱ش با احراز رتبۀ اول مدرک لیسانس گرفت و چون تعهد دبیری داشت راهی مشهد شد و با اقامت در مشهد به تدریس و پژوهش پرداخت. از نمونههای تحقیقات وی در این دوران باید به گزیدهای از ترجمۀ ''تفسیر طبری'' اشاره کرد که آن را به نام ''سلیمان و بلقیس'' فراهم آورد و در دانشکدۀ تازه تاسیس ادبیات مشهد تدریس میشد. وی همچنین ادارهکنندۀ برنامۀ «فارسی شیرین» در رادیو مشهد بود. چندی بعد به تهران بازگشت و با ادامۀ تحصیلات خود در دانشگاه تهران از دانشکدۀ ادبیات در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ دکتری گرفت و با تدریس در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه ملی (شهید بهشتی) به استادی رسید. دو سال نیز بهعنوان استاد مدعو در دانشکدۀ رادیو و تلویزیون پکن و دانشکدۀ ادبیات چین به تدریس زبان فارسی مشغول بود. به سبب همکاری در تألیف ''فرهنگ واژهنمای حافظ''، و ''فرهنگ واژهنمای غزلیات سعدی'' (نوشتۀ همسرش دکتر صدیقیان) لوح تقدیر و جوایزی نیز دریافت کرد. بهجز مقالات بسیاری که از او در نشریات بهچاپ رسیده است، آثار او را تألیف و تصحیح تشکیل میدهد. از تألیفات اوست: ''بلخ و ادب فارسی''؛ ''کوشانیان''. از تصحیحات اوست: ''دیوان پیر جمال اردستانی''؛ ''دیوان شرقی؛'' و'' شمس مغربی''.</p> | ||
<br><!--38589100--> | <br>میرعابدینی، در تاریخ ۱۸ مرداد ۱۳۹۵ شمسی (برابر با ۸ اوت ۲۰۱۶ میلادی) در تهران درگذشت.<!--38589100--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | [[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]] | ||
[[رده:فرهنگ نامه و مرجع نویسی]] | [[رده:فرهنگ نامه و مرجع نویسی]] | ||
[[رده:اشخاص و موسسات]] | [[رده:اشخاص و موسسات]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۱۳
میرعابدینی، سید ابوطالب (تهران ۱۳۰۸-۱۳۹۵ش)
| سید ابوطالب میرعابدینی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۰۸ش |
| درگذشت | ۱۳۹۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | ادیب و پژوهشگر |
| سمت | اداره کننده برنامه «فارسی شیرین» در رادیو مشهد، استاد دانشکده ادبیات دانشگاه ملی (شهید بهشتی)، استاد مدعو در دانشکده رادیو و تلویزیون پکن و دانشکده ادبیات چین |
| آثار | بلخ و ادب فارسی؛ کوشانیان |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی، فرهنگ نامه و مرجع نویسی |
ادیب و پژوهشگر ایرانی. پس از طی دورۀ دبستان و دبیرستان، تحصیلات خود را در دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و دانشسرای عالی ادامه داد و در ۱۳۳۱ش با احراز رتبۀ اول مدرک لیسانس گرفت و چون تعهد دبیری داشت راهی مشهد شد و با اقامت در مشهد به تدریس و پژوهش پرداخت. از نمونههای تحقیقات وی در این دوران باید به گزیدهای از ترجمۀ تفسیر طبری اشاره کرد که آن را به نام سلیمان و بلقیس فراهم آورد و در دانشکدۀ تازه تاسیس ادبیات مشهد تدریس میشد. وی همچنین ادارهکنندۀ برنامۀ «فارسی شیرین» در رادیو مشهد بود. چندی بعد به تهران بازگشت و با ادامۀ تحصیلات خود در دانشگاه تهران از دانشکدۀ ادبیات در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ دکتری گرفت و با تدریس در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه ملی (شهید بهشتی) به استادی رسید. دو سال نیز بهعنوان استاد مدعو در دانشکدۀ رادیو و تلویزیون پکن و دانشکدۀ ادبیات چین به تدریس زبان فارسی مشغول بود. به سبب همکاری در تألیف فرهنگ واژهنمای حافظ، و فرهنگ واژهنمای غزلیات سعدی (نوشتۀ همسرش دکتر صدیقیان) لوح تقدیر و جوایزی نیز دریافت کرد. بهجز مقالات بسیاری که از او در نشریات بهچاپ رسیده است، آثار او را تألیف و تصحیح تشکیل میدهد. از تألیفات اوست: بلخ و ادب فارسی؛ کوشانیان. از تصحیحات اوست: دیوان پیر جمال اردستانی؛ دیوان شرقی؛ و شمس مغربی.
میرعابدینی، در تاریخ ۱۸ مرداد ۱۳۹۵ شمسی (برابر با ۸ اوت ۲۰۱۶ میلادی) در تهران درگذشت.