صنعتی، علی اکبر (کرمان ۱۲۹۵ـ۱۳۸۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۰: خط ۲۰:
|سمت =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار  =گروه‌پیکرۀ زندانیانِ دربند (1329‌ش، مجموعۀ موزۀ صنعتی، تهران)؛ نیم‌تنۀ حکیم ابوالقاسم فردوسی
|آثار  =گروه‌پیکره زندانیان دربند (1329‌ش، مجموعه موزه صنعتی، تهران)؛ نیم‌تنه حکیم ابوالقاسم فردوسی
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه‌سازی ایران
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه‌سازی ایران
خط ۲۸: خط ۲۸:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}[[پرونده: 27050700.jpg | بندانگشتی|صنعتی، علی‌اکبر]]
}}[[پرونده:27050700- 2.jpg|جایگزین=مدیر یتیم‌خانه- اثری از صنعتی|بندانگشتی|مدیر یتیم‌خانه- اثری از صنعتی]]
[[پرونده:27050700- 2.jpg|جایگزین=مدیر یتیم‌خانه- اثری از صنعتی|بندانگشتی|مدیر یتیم‌خانه- اثری از صنعتی]]
[[پرونده:27050700-4.jpg|بندانگشتی|علی اکبر صنعتی]]
<p>مجسمه‌ساز و نقاش ایرانی. در مجسمه‌هایش، مردم کوچه و بازار و محرومان و تهی‌دستان جامعه، که صنعتی خود برخاسته از آنان بود، اعتبار و منزلت یافته‌اند. در طول زندگی‌اش مکرراً شاهد ازمیان‌رفتن آثارش در رویدادهای گوناگون بود؛ ازجمله شکسته‌شدن بیشتر آثارش در حوادث ‌۱۳۳۲ش. در یتیم‌خانه‌ای در کرمان بزرگ شد  که اکنون نمایشگاه دائمی آثار اوست و تحت حمایت حاج علی‌اکبر صنعتی به نقاشی و مجسمه‌سازی روآورد. در مدرسۀ صنایع مستظرفه درس خواند، و شاگرد استاد ابوالحسن صدیقی، پدر مجسمه‌سازی نوین ایران و یار و همراه کمال‌الملک، بود. بیشترِ مجسمه‌هایش را با گچ خلق کرده است. گروه‌پیکرۀ زندانیانِ دربند (۱۳۲۹‌ش، مجموعۀ موزۀ صنعتی، تهران)، و نیم‌تنۀ حکیم ابوالقاسم فردوسی، از مجسمه‌های اوست. با موزائیک هم کار می‌کرد. ازجمله تک‌چهرۀ فیاض همدانی، و ''آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی''. در آبرنگ مهارت داشت، و تک‌چهرۀ شماری از مشاهیر ایرانی را با آبرنگ کشیده است. شماری از آثارش در موزۀ صنعتی در تهران و کرمان نگهداری می‌شوند. موزۀ صنعتی کرمان در محل پرورشگاهی که حاج علی‌اکبر صنعتی احداث کرده بود (۱۳۰۵) دایر شده است. این موزه باغی دلگشا و سردری بسیار زیبا و باشکوه دارد.</p>
[[پرونده:27050700-7.jpg|بندانگشتی|فرشته عدالت در ورودی کاخ دادگستری تهران اثر علی اکبر صنعتی]]
<p>مجسمه‌ساز و نقاش ایرانی. در مجسمه‌هایش، مردم کوچه و بازار و محرومان و تهی‌دستان جامعه، که صنعتی خود برخاسته از آنان بود، اعتبار و منزلت یافته‌اند. در طول زندگی‌اش مکرراً شاهد ازمیان‌رفتن آثارش در رویدادهای گوناگون بود؛ ازجمله شکسته‌شدن بیشتر آثارش در حوادث ‌۱۳۳۲ش. در یتیم‌خانه‌ای در [[کرمان، شهر|کرمان]] بزرگ شد  که اکنون نمایشگاه دائمی آثار اوست و تحت حمایت حاج علی‌اکبر صنعتی به نقاشی و مجسمه‌سازی روآورد. در مدرسۀ صنایع مستظرفه درس خواند، و شاگرد استاد [[صدیقی، ابوالحسن (تهران ۱۲۷۳ـ۱۳۷۴ش)|ابوالحسن صدیقی]]، پدر مجسمه‌سازی نوین ایران و یار و همراه [[کمال الملک، محمد (تهران ۱۲۲۷ـ۱۳۱۹ش)|کمال‌الملک]]، بود. بیشترِ مجسمه‌هایش را با گچ خلق کرده است. گروه‌ پیکرۀ زندانیانِ دربند (۱۳۲۹‌ش، مجموعۀ موزۀ صنعتی، تهران)، و نیم‌تنۀ حکیم [[فردوسی طوسی، ابوالقاسم (طوس ۳۲۹ـ ۴۱۷/۴۱۱ق)|ابوالقاسم فردوسی]]، از مجسمه‌های اوست. با موزائیک هم کار می‌کرد. ازجمله تک‌چهرۀ فیاض همدانی، و ''آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی''. در [[آبرنگ، نقاشی|آبرنگ]] مهارت داشت، و تک‌چهرۀ شماری از مشاهیر ایرانی را با آبرنگ کشیده است. شماری از آثارش در موزۀ صنعتی در تهران و کرمان نگهداری می‌شوند. موزۀ صنعتی کرمان در محل پرورشگاهی که حاج علی‌اکبر صنعتی احداث کرده بود (۱۳۰۵ش) دایر شده است. این موزه باغی دلگشا و سردری بسیار زیبا و باشکوه دارد.</p>
<br><!--27050700-->
<br><!--27050700-->
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]]
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]]
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]]
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۳۰

علی‌اکبر صنعتی (کرمان ۱۲۹۵ـ ۱۳۸۵ش)

علی‌اکبر صنعتی
زادروز کرمان 1295ش
درگذشت 1385ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل مدرسۀ صنایع مستظرفه
شغل و تخصص اصلی مجسمه‌ساز
شغل و تخصص های دیگر نقاش
آثار گروه‌پیکره زندانیان دربند (1329‌ش، مجموعه موزه صنعتی، تهران)؛ نیم‌تنه حکیم ابوالقاسم فردوسی
گروه مقاله نگارگری و مجسمه‌سازی ایران
مدیر یتیم‌خانه- اثری از صنعتی
مدیر یتیم‌خانه- اثری از صنعتی
علی اکبر صنعتی
فرشته عدالت در ورودی کاخ دادگستری تهران اثر علی اکبر صنعتی

مجسمه‌ساز و نقاش ایرانی. در مجسمه‌هایش، مردم کوچه و بازار و محرومان و تهی‌دستان جامعه، که صنعتی خود برخاسته از آنان بود، اعتبار و منزلت یافته‌اند. در طول زندگی‌اش مکرراً شاهد ازمیان‌رفتن آثارش در رویدادهای گوناگون بود؛ ازجمله شکسته‌شدن بیشتر آثارش در حوادث ‌۱۳۳۲ش. در یتیم‌خانه‌ای در کرمان بزرگ شد که اکنون نمایشگاه دائمی آثار اوست و تحت حمایت حاج علی‌اکبر صنعتی به نقاشی و مجسمه‌سازی روآورد. در مدرسۀ صنایع مستظرفه درس خواند، و شاگرد استاد ابوالحسن صدیقی، پدر مجسمه‌سازی نوین ایران و یار و همراه کمال‌الملک، بود. بیشترِ مجسمه‌هایش را با گچ خلق کرده است. گروه‌ پیکرۀ زندانیانِ دربند (۱۳۲۹‌ش، مجموعۀ موزۀ صنعتی، تهران)، و نیم‌تنۀ حکیم ابوالقاسم فردوسی، از مجسمه‌های اوست. با موزائیک هم کار می‌کرد. ازجمله تک‌چهرۀ فیاض همدانی، و آرامگاه شاه نعمت‌الله ولی. در آبرنگ مهارت داشت، و تک‌چهرۀ شماری از مشاهیر ایرانی را با آبرنگ کشیده است. شماری از آثارش در موزۀ صنعتی در تهران و کرمان نگهداری می‌شوند. موزۀ صنعتی کرمان در محل پرورشگاهی که حاج علی‌اکبر صنعتی احداث کرده بود (۱۳۰۵ش) دایر شده است. این موزه باغی دلگشا و سردری بسیار زیبا و باشکوه دارد.