طاهرزاده بهزاد، حسین (تبریز ۱۲۶۶ـ استانبول ۱۳۴۱ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
[[پرونده:29007700- 3.jpg|جایگزین=حسین طاهرزاده بهزاد|بندانگشتی|حسین طاهرزاده بهزاد]] | [[پرونده:29007700- 3.jpg|جایگزین=حسین طاهرزاده بهزاد|بندانگشتی|حسین طاهرزاده بهزاد]] | ||
طاهرزاده بهزاد، حسین (تبریز ۱۲۶۶ـ استانبول ۱۳۴۱ش)<br> | طاهرزاده بهزاد، حسین (تبریز ۱۲۶۶ـ استانبول ۱۳۴۱ش)<br> | ||
[[پرونده: 29007700-2.jpg | بندانگشتی|طاهرزاده | [[پرونده: 29007700-2.jpg | بندانگشتی|اثر حسین طاهرزاده بهزاد]]<p>(ملقب به: مزّینالسلطان) کاریکاتورساز، طراح، مینیاتورساز، نقاش و هنرمند ایرانی. نزد نقاش معروف، آقا میرغفار، به تعلیم نقاشی پرداخت. بهسبب مخالفت پدرش با هنر نقاشی به [[تفلیس]] رفت و با میرزا جلیل محمدقلیزاده، مدیر روزنامۀ ''ملانصرالدین''، همکار شد و ضمن نقاشی و کاریکاتورسازی برای روزنامۀ ''ملانصرالدین''، در مدرسۀ هنرهای زیبای تفلیس تحصیل کرد. با خواست خانواده به [[تبریز، شهر|تبریز]] بازگشت، اما دست از نقاشی نکشید و ضمن انتشار روزنامهای فکاهی با جمعی از صاحبان ذوق به چاپ کاریکاتورهایی در روزنامۀ ''آذربایجان'' و روزنامۀ ''حشراتالارض'' پرداخت و نقاشیهای کتابهای ''احمد (سفینۀ طالبی)''، ''اخلاق مصوّر'' و ''تاریخ مصوّر ایران'' را ترسیم و برای چاپ آماده کرد. چندی بعد، به [[استانبول]] رفت و در مدرسۀ صنایع ظریفۀ استانبول به ادامۀ فراگیری نقاشی پرداخت و موفق به دریافت گواهینامه و احراز رتبۀ اول شد. در ۱۳۰۸ش با تشویق [[فروغی، محمدعلی (تهران ۱۲۵۶ـ۱۳۲۱ش)|محمدعلی فروغی]] به ایران بازگشت و به ریاست مدرسۀ صنایع مستظرفه، که چندان رونقی نداشت، برگزیده شد و با پشتکار آن هنرستان را اعتلا بخشید و از آن پس این مدرسه به هنرستان عالی هنرهای زیبای ایران تغییر نام داد و در کنار آن موزۀ هنرهای زیبا را، با تعداد بیشماری آثار هنری نفیس، بنیاد نهاد. در ۱۳۲۶ش در نمایشگاه بینالمللیِ ازمیر نمایندۀ ایران بود و در ۱۳۳۳، در سمت استاد، در آکادمی هنرهای زیبای استانبول استخدام شد. پیکرش در [[امامزاده قاسم (تهران)|امامزاده قاسم]] در تهران بهخاک سپرده شد. علاوهبر مقالات هنری، از مینیاتورهای اوست: ''ایران جاویدان''، ''شکارگاه خسروپرویز''، ''مرد سقا''، و ''مرد کاسه و بشقابی'' از تابلوهای رنگ و روغن و آبرنگ اوست. </p> | ||
<br> | <br> | ||
[[پرونده:29007700-5.jpg|بندانگشتی|پادشاهی ایران، پرتره تمام پادشاهان اثر حسین طاهرزاده بهزاد]] | [[پرونده:29007700-5.jpg|بندانگشتی|پادشاهی ایران، پرتره تمام پادشاهان اثر حسین طاهرزاده بهزاد]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۴۹
| حسین طاهرزاده بهزاد Hüseyin Tahirzade Behzat | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز 1266ش |
| درگذشت | استانبول 1341ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرسه هنرهای زیبای تفلیس، مدرسه صنایع ظریفه استانبول |
| شغل و تخصص اصلی | کاریکاتورساز |
| شغل و تخصص های دیگر | طـراح، مینیاتورساز، نقاش و هنرمند |
| لقب | مزّینالسلطان |
| سمت | ریاست مدرسه صنایع مستظرفه- نماینده ایران در نمایشگاه بینالمللی ازمیر در 1326ش |
| آثار | از مینیاتورها: ایران جاویدان، شکارگاه خسروپرویز، مرد سقا؛ از تابلوهای رنگ و روغن و آبرنگ: مرد کاسه و بشقابی |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمهسازی ایران |
| خویشاوندان سرشناس | کریم طاهرزاده بهزاد (برادر) |
| جوایز و افتخارات | دریافت گواهینامه و احراز رتبه اول از مدرسه صنایع ظریفه استانبول، بنیاد نهادن موزه هنرهای زیبا |
طاهرزاده بهزاد، حسین (تبریز ۱۲۶۶ـ استانبول ۱۳۴۱ش)
(ملقب به: مزّینالسلطان) کاریکاتورساز، طراح، مینیاتورساز، نقاش و هنرمند ایرانی. نزد نقاش معروف، آقا میرغفار، به تعلیم نقاشی پرداخت. بهسبب مخالفت پدرش با هنر نقاشی به تفلیس رفت و با میرزا جلیل محمدقلیزاده، مدیر روزنامۀ ملانصرالدین، همکار شد و ضمن نقاشی و کاریکاتورسازی برای روزنامۀ ملانصرالدین، در مدرسۀ هنرهای زیبای تفلیس تحصیل کرد. با خواست خانواده به تبریز بازگشت، اما دست از نقاشی نکشید و ضمن انتشار روزنامهای فکاهی با جمعی از صاحبان ذوق به چاپ کاریکاتورهایی در روزنامۀ آذربایجان و روزنامۀ حشراتالارض پرداخت و نقاشیهای کتابهای احمد (سفینۀ طالبی)، اخلاق مصوّر و تاریخ مصوّر ایران را ترسیم و برای چاپ آماده کرد. چندی بعد، به استانبول رفت و در مدرسۀ صنایع ظریفۀ استانبول به ادامۀ فراگیری نقاشی پرداخت و موفق به دریافت گواهینامه و احراز رتبۀ اول شد. در ۱۳۰۸ش با تشویق محمدعلی فروغی به ایران بازگشت و به ریاست مدرسۀ صنایع مستظرفه، که چندان رونقی نداشت، برگزیده شد و با پشتکار آن هنرستان را اعتلا بخشید و از آن پس این مدرسه به هنرستان عالی هنرهای زیبای ایران تغییر نام داد و در کنار آن موزۀ هنرهای زیبا را، با تعداد بیشماری آثار هنری نفیس، بنیاد نهاد. در ۱۳۲۶ش در نمایشگاه بینالمللیِ ازمیر نمایندۀ ایران بود و در ۱۳۳۳، در سمت استاد، در آکادمی هنرهای زیبای استانبول استخدام شد. پیکرش در امامزاده قاسم در تهران بهخاک سپرده شد. علاوهبر مقالات هنری، از مینیاتورهای اوست: ایران جاویدان، شکارگاه خسروپرویز، مرد سقا، و مرد کاسه و بشقابی از تابلوهای رنگ و روغن و آبرنگ اوست.
