فروزی، رضا (رشت ۱۲۹۰ـ۱۳۴۶ش): تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
فُروزی، رضا (رشت ۱۲۹۰ـ۱۳۴۶ش)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}فُروزی، رضا (رشت ۱۲۹۰ـ۱۳۴۶ش)<br> | ||
نقاش ایرانی. بیشتر با گواش کار میکرد. آثارش واقعگرایانهاند. چاپنقش سنگی هم پدید آورد. در ۱۳۰۷ش پس از پایان دورۀ دبیرستان به شوروی رفت. در هنرستان هنرهای زیبای مسکو، و سپس در دانشکدۀ هنرهای زیبای مسکو با نام سوریکوف هنر آموخت (۱۳۱۶ش). در ۱۳۱۷ش به ایران بازگشت و فعالیتهای هنریاش را پی گرفت. با ترجمه و انتشار کتاب ''نامههای ونگوگ'' به جرگۀ مترجمان درآمد. ارادت ویژۀ فروزی به ونسان ونگوگ، دلیل ترجمۀ این کتاب بود که استقبال بسیاری نیز برانگیخت. در سالهای پایان عمرش کتاب ''پل سزان'' را ترجمه کرد. | نقاش ایرانی. بیشتر با گواش کار میکرد. آثارش واقعگرایانهاند. چاپنقش سنگی هم پدید آورد. در ۱۳۰۷ش پس از پایان دورۀ دبیرستان به شوروی رفت. در هنرستان هنرهای زیبای مسکو، و سپس در دانشکدۀ هنرهای زیبای مسکو با نام سوریکوف هنر آموخت (۱۳۱۶ش). در ۱۳۱۷ش به ایران بازگشت و فعالیتهای هنریاش را پی گرفت. با ترجمه و انتشار کتاب ''نامههای ونگوگ'' به جرگۀ مترجمان درآمد. ارادت ویژۀ فروزی به ونسان ونگوگ، دلیل ترجمۀ این کتاب بود که استقبال بسیاری نیز برانگیخت. در سالهای پایان عمرش کتاب ''پل سزان'' را ترجمه کرد. | ||
<br><!--33092100--> | <br><!--33092100--> | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | ||
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ ۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۸
| جعبه زندگینامه |
|---|
فُروزی، رضا (رشت ۱۲۹۰ـ۱۳۴۶ش)
نقاش ایرانی. بیشتر با گواش کار میکرد. آثارش واقعگرایانهاند. چاپنقش سنگی هم پدید آورد. در ۱۳۰۷ش پس از پایان دورۀ دبیرستان به شوروی رفت. در هنرستان هنرهای زیبای مسکو، و سپس در دانشکدۀ هنرهای زیبای مسکو با نام سوریکوف هنر آموخت (۱۳۱۶ش). در ۱۳۱۷ش به ایران بازگشت و فعالیتهای هنریاش را پی گرفت. با ترجمه و انتشار کتاب نامههای ونگوگ به جرگۀ مترجمان درآمد. ارادت ویژۀ فروزی به ونسان ونگوگ، دلیل ترجمۀ این کتاب بود که استقبال بسیاری نیز برانگیخت. در سالهای پایان عمرش کتاب پل سزان را ترجمه کرد.