معیرالممالک،دوست علی خان (تهران ۱۲۵۵ـ ۱۳۴۵ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=دوستعلیخان مُعیِّرالممالک|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ایرانی|نام مستعار=|لقب=نظامالدوله|زادروز=تهران ۱۲۵۵ش|تاریخ مرگ=۱۳۴۵ش|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نویسنده، نقاش و خطاط|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=سرتیپ اولی و آجودانی | ||
دوستعلیخان مُعیِّرالممالک (تهران ۱۲۵۵ـ ۱۳۴۵ش)<br><p>از رجال دورۀ قاجاریه و نویسنده، نقاش و خطاط ایرانی. در ۱۲۸۸ق، ملقب به نظامالدوله شد. مادر او، عصمتالدوله، دختر [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین''''''شاه قاجار]] و پدرش [[معیرالممالک، دوست محمد خان ( ـ۱۳۳۱ق)|دوستمحمدخان]] است. از ۷سالگی نزد معلمان خصوصی به یادگیری زبانهای فارسی و عربی و فن خط و نقاشی پرداخت. از ۱۱سالگی، نزد معلمی فرانسوی، زبان فرانسه آموخت و در ۱۷سالگی در خدمت نظام، از افسران اتریشی چنان تعلیم گرفت که به فرمان پدربزرگ خود، ناصرالدینشاه قاجار، به سرتیپ اولی و آجودانی حضور همایونی منصوب شد. در ۲۳سالگی وزارت مخزن نظام (سررشتهداری ارتش) به او تفویض شد. اما با رنجش از توطئۀ ناموفق [[عین الدوله ، عبدالمجید میرزا (تهران ۱۲۲۴ـ ۱۳۰۶ش)|عینالدولۀ]] صدراعظم، پست و مقام خود را رها ساخت و تا پایان عمر سرگرم موسیقی و نقاشی شد. سلسلۀ مقالات او با نام ''رجال عصر ناصری'' در مجلۀ یغما از جهت لطف بیان و لطافت سبک قبول عامه یافت. از آثارش: ''رجال عصر ناصری'' (۱۳۶۱ش)؛ ''یادداشتهایی از زندگانی خصوصی ناصرالدینشاه'' (۱۳۶۲ش)؛ ''وقایعالزّمان'' (۱۳۶۱ش). چند تابلوی نقاشی هم از او بهجا مانده است.</p> | ۲۳سالگی وزارت مخزن نظام (سررشتهداری ارتش)|جوایز و افتخارات=|آثار=رجال عصر ناصری (۱۳۶۱ش)؛ یادداشتهایی از زندگانی خصوصی ناصرالدینشاه (۱۳۶۲ش)؛ وقایعالزّمان (۱۳۶۱ش)|خویشاوندان سرشناس=عصمتالدوله (دختر ناصرالدین شاه و مادر)، دوستمحمدخان (پدر)|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:38342900-3.jpg|جایگزین=دوستعلی خان معیرالممالک و فروغ فرخزاد|بندانگشتی|دوستعلی خان معیرالممالک و فروغ فرخزاد]] | ||
دوستعلیخان مُعیِّرالممالک (تهران ۱۲۵۵ـ ۱۳۴۵ش)<br><p>از رجال دورۀ قاجاریه و نویسنده، نقاش و خطاط ایرانی. در ۱۲۸۸ق، ملقب به نظامالدوله شد. مادر او، عصمتالدوله، دختر [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین''''''شاه قاجار]] و پدرش [[معیرالممالک، دوست محمد خان ( ـ۱۳۳۱ق)|دوستمحمدخان]] است. از ۷سالگی نزد معلمان خصوصی به یادگیری زبانهای فارسی و عربی و فن خط و نقاشی پرداخت. از ۱۱سالگی، نزد معلمی فرانسوی، [[فرانسه، زبان|زبان فرانسه]] آموخت و در ۱۷سالگی در خدمت نظام، از افسران اتریشی چنان تعلیم گرفت که به فرمان پدربزرگ خود، ناصرالدینشاه قاجار، به سرتیپ اولی و آجودانی حضور همایونی منصوب شد. در ۲۳سالگی وزارت مخزن نظام (سررشتهداری ارتش) به او تفویض شد. اما با رنجش از توطئۀ ناموفق [[عین الدوله ، عبدالمجید میرزا (تهران ۱۲۲۴ـ ۱۳۰۶ش)|عینالدولۀ]] صدراعظم، پست و مقام خود را رها ساخت و تا پایان عمر سرگرم موسیقی و نقاشی شد. سلسلۀ مقالات او با نام ''رجال عصر ناصری'' در مجلۀ یغما از جهت لطف بیان و لطافت سبک قبول عامه یافت. از آثارش: ''رجال عصر ناصری'' (۱۳۶۱ش)؛ ''یادداشتهایی از زندگانی خصوصی ناصرالدینشاه'' (۱۳۶۲ش)؛ ''وقایعالزّمان'' (۱۳۶۱ش). چند تابلوی نقاشی هم از او بهجا مانده است.</p> | |||
<br><!--38342900--> | <br><!--38342900--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۴۳
| دوستعلیخان مُعیِّرالممالک | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۵۵ش |
| درگذشت | ۱۳۴۵ش |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده، نقاش و خطاط |
| لقب | نظامالدوله |
| سمت |
سرتیپ اولی و آجودانی ۲۳سالگی وزارت مخزن نظام (سررشتهداری ارتش) |
| نام اصلی | ایرانی |
| آثار | رجال عصر ناصری (۱۳۶۱ش)؛ یادداشتهایی از زندگانی خصوصی ناصرالدینشاه (۱۳۶۲ش)؛ وقایعالزّمان (۱۳۶۱ش) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی |
| خویشاوندان سرشناس | عصمتالدوله (دختر ناصرالدین شاه و مادر)، دوستمحمدخان (پدر) |
دوستعلیخان مُعیِّرالممالک (تهران ۱۲۵۵ـ ۱۳۴۵ش)
از رجال دورۀ قاجاریه و نویسنده، نقاش و خطاط ایرانی. در ۱۲۸۸ق، ملقب به نظامالدوله شد. مادر او، عصمتالدوله، دختر ناصرالدینشاه قاجار و پدرش دوستمحمدخان است. از ۷سالگی نزد معلمان خصوصی به یادگیری زبانهای فارسی و عربی و فن خط و نقاشی پرداخت. از ۱۱سالگی، نزد معلمی فرانسوی، زبان فرانسه آموخت و در ۱۷سالگی در خدمت نظام، از افسران اتریشی چنان تعلیم گرفت که به فرمان پدربزرگ خود، ناصرالدینشاه قاجار، به سرتیپ اولی و آجودانی حضور همایونی منصوب شد. در ۲۳سالگی وزارت مخزن نظام (سررشتهداری ارتش) به او تفویض شد. اما با رنجش از توطئۀ ناموفق عینالدولۀ صدراعظم، پست و مقام خود را رها ساخت و تا پایان عمر سرگرم موسیقی و نقاشی شد. سلسلۀ مقالات او با نام رجال عصر ناصری در مجلۀ یغما از جهت لطف بیان و لطافت سبک قبول عامه یافت. از آثارش: رجال عصر ناصری (۱۳۶۱ش)؛ یادداشتهایی از زندگانی خصوصی ناصرالدینشاه (۱۳۶۲ش)؛ وقایعالزّمان (۱۳۶۱ش). چند تابلوی نقاشی هم از او بهجا مانده است.