جهانگیری، محسن: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ جهانگیری، محسن (قزوین ۱۳۰۸ش) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به جهانگیری، محسن منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:16143900- 2.jpg|جایگزین=محسن جهانگیری|بندانگشتی|محسن جهانگیری]] | [[پرونده:16143900- 2.jpg|جایگزین=محسن جهانگیری|بندانگشتی|محسن جهانگیری]] | ||
محسن جهانگیری (قزوین ۱۳۰۸ش- تهران ۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ش)<br><p>پژوهشگر و استاد فلسفه. پس از به پایان رساندن دروس دورۀ ابتدایی، برای فراگیری علوم اسلامی رهسپار قم شد. در ۱۳۳۳ به دانشگاه تهران راه یافت و از اساتیدی چون [[یحیی مهدوی]] و [[هانری کربن (۱۹۰۳ـ۱۹۷۸)|هانری کربن]] فلسفه آموخت. وی ضمن تدریس در دبیرستانها، در ۱۳۵۲ از این دانشگاه در رشتۀ فلسفه غرب دانشنامۀ دکتری گرفت و از همان سال به تدریس فلسفۀ غرب در این دانشگاه مشغول است. </p><p>وی از چهرههای ماندگار در رشته فلسفه در ۱۳۸۱، استاد نمونه در دانشگاه تربیت مدرس در ۱۳۶۸ و پژوهشگر فرهیخته در ۱۳۷۷ است. </p><p>از آثار اوست: تألیفات ''محیالدین ابن عربی''؛ ''احوال و آثار و آراء فرانسیس بیکن''؛ ''گفتوگوی تمدنها در عرفان ابن عربی''؛ ''تاریخ فلسفه اسلامی'' (زیر نظر سید حسین نصر)؛ ترجمهها: ''اصول فلسفه دکارت و تفکر مابعدالطبیعه''، اثر اسپینوزا؛ ''کسر اصنام الجاهلیه''، اثر ملاصدرا؛ ''اخلاق''، اثر اسپینوزا؛ ''احوال'' (به ترجمۀ عربی).</p><p>جهانگیری که مدتی در بیمارستان سینای تهران بستری و در کما بود، به علت کهولت درگذشت.</p> | محسن جهانگیری (قزوین ۱۳۰۸ش- تهران ۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ش)<br><p>پژوهشگر و استاد فلسفه. پس از به پایان رساندن دروس دورۀ ابتدایی، برای فراگیری علوم اسلامی رهسپار قم شد. در ۱۳۳۳ به دانشگاه تهران راه یافت و از اساتیدی چون [[یحیی مهدوی]] و [[هانری کربن (۱۹۰۳ـ۱۹۷۸)|هانری کربن]] فلسفه آموخت. وی ضمن تدریس در دبیرستانها، در ۱۳۵۲ از این دانشگاه در رشتۀ فلسفه غرب دانشنامۀ دکتری گرفت و از همان سال به تدریس فلسفۀ غرب در این دانشگاه مشغول است. </p><p>وی از چهرههای ماندگار در رشته فلسفه در ۱۳۸۱، استاد نمونه در دانشگاه تربیت مدرس در ۱۳۶۸ و پژوهشگر فرهیخته در ۱۳۷۷ است. </p><p>از آثار اوست: تألیفات ''محیالدین ابن عربی''؛ ''احوال و آثار و آراء فرانسیس بیکن''؛ ''گفتوگوی تمدنها در عرفان ابن عربی''؛ ''تاریخ فلسفه اسلامی'' (زیر نظر سید حسین نصر)؛ ترجمهها: ''اصول فلسفه دکارت و تفکر مابعدالطبیعه''، اثر اسپینوزا؛ ''کسر اصنام الجاهلیه''، اثر ملاصدرا؛ ''اخلاق''، اثر اسپینوزا؛ ''احوال'' (به ترجمۀ عربی).</p><p>جهانگیری که مدتی در بیمارستان سینای تهران بستری و در کما بود، به علت کهولت درگذشت.</p> | ||
<br><!--16143900--> | <br><!--16143900--> | ||
---- | |||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:مترجمان]] | [[رده:مترجمان]] | ||
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]] | [[رده:فلسفه ، منطق و کلام]] | ||
[[رده:اسلام، ایران و شرق]] | [[رده:اسلام، ایران و شرق]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۴۸
محسن جهانگیری (قزوین ۱۳۰۸ش- تهران ۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ش)
پژوهشگر و استاد فلسفه. پس از به پایان رساندن دروس دورۀ ابتدایی، برای فراگیری علوم اسلامی رهسپار قم شد. در ۱۳۳۳ به دانشگاه تهران راه یافت و از اساتیدی چون یحیی مهدوی و هانری کربن فلسفه آموخت. وی ضمن تدریس در دبیرستانها، در ۱۳۵۲ از این دانشگاه در رشتۀ فلسفه غرب دانشنامۀ دکتری گرفت و از همان سال به تدریس فلسفۀ غرب در این دانشگاه مشغول است.
وی از چهرههای ماندگار در رشته فلسفه در ۱۳۸۱، استاد نمونه در دانشگاه تربیت مدرس در ۱۳۶۸ و پژوهشگر فرهیخته در ۱۳۷۷ است.
از آثار اوست: تألیفات محیالدین ابن عربی؛ احوال و آثار و آراء فرانسیس بیکن؛ گفتوگوی تمدنها در عرفان ابن عربی؛ تاریخ فلسفه اسلامی (زیر نظر سید حسین نصر)؛ ترجمهها: اصول فلسفه دکارت و تفکر مابعدالطبیعه، اثر اسپینوزا؛ کسر اصنام الجاهلیه، اثر ملاصدرا؛ اخلاق، اثر اسپینوزا؛ احوال (به ترجمۀ عربی).
جهانگیری که مدتی در بیمارستان سینای تهران بستری و در کما بود، به علت کهولت درگذشت.