میلانیان، هرمز: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ میلانیان، هرمز (تهران ۱۳۱۶ش) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به میلانیان، هرمز منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =هرمز میلانیان | |عنوان =هرمز میلانیان | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p> | }}[[پرونده: 38609400.jpg | بندانگشتی|ميلانيان، هرمز]] | ||
میلانیان، هرمز (تهران ۱۳۱۶ش)<br><p>زبانشناس، پژوهشگر و فرهنگنویس ایرانی؛ نخستین مدرس و استاد زبانشناسی عمومی مدرن در ایران، استاد زبانشناسی فارسی و ادبیات فارسی در دانشگاه سوربون جدید (پاریس ۲)، مدیر بخش مربوط به زبانشناسی فارسی و ادبیات فارسی دانشگاه سوربون (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵)، و همکار ژیلبر لازار در تدوین ''فرهنگ فارسیـفرانسه''. پس از طی دورههای ابتدایی و متوسطه، در ۱۳۳۴ش به دانشگاه تهران راه یافت و در ۱۳۳۷ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی مدرک کارشناسی گرفت. سپس در ۱۳۳۹ برای ادامۀ تحصیل به فرانسه رفت و در ۱۳۴۴ پس از دریافت دانشنامۀ دکتری به ایران بازگشت و در بنیاد فرهنگ ایران به کار پرداخت و مسئول بخش تاریخ زبان فارسی این بنیاد شد. چندی بعد با موفقیت در امتحان استادیاری دانشگاه تهران، در بخش زبانشناسی همگانی گروه زبانشناسی دانشگاه تهران تدریس کرد و درضمن تا آغاز انقلاب ایران با فرهنگستان زبان آن زمان همکاری داشت و در امر واژهگزینی برای مفاهیم نوین در بسیاری از رشتههای علوم اجتماعی و دیگر دانشها سهیم بود. از ارزندهترین خدمات او در زبانشناسی، نظارت بر ترجمۀ آثار کلاسیک زبانشناسی و رهبری پژوهشهای نظامیافته بر روی متونی چون ''شاهنامه'' و مسائل نویی مانند آموزش زبان فارسی و بررسی نظام خط فارسی در قالب راهنماییهای رسالههای دانشجویانش بود. پس از انقلاب به فرانسه رفت و به محض ورود بهعنوان استاد مهمان در دانشگاه سوربن استخدام شد و پس از ژیلبر لازار مدتها مدیریت بخش فارسی این دانشگاه را بهعهده داشت. از آثار اوست: ''کهنه و نو در زبان فارسی''؛ ''گسترش و تقویت'' ''فرهنگی زبان فارسی''.</p> | |||
<br><!--38609400--> | <br><!--38609400--> | ||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | [[رده:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | ||
نسخهٔ ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۳۱
| هرمز میلانیان | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۱۶ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کارشناسی رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، دکتری از فرانسه |
| شغل و تخصص اصلی | زبان شــناس، پژوهشـگر و فرهنگ نویس |
| سمت | استاد زبان شناسی همگانی گروه زبان شناسی دانشگاه تهران، استاد زبان شناسی فارسی و ادبیات فارسی در دانشگاه سوربون جدید (پاریس ۲)، مدیر بخش مربوط به زبان شناسی فارسی و ادبیات فارسی دانشگاه سوربون (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵)، و همکار ژیلبر لازار در تدوین فرهنگ فارسی ـ فرانسه |
| آثار | کهنه و نو در زبان فارسی؛ گسترش و تقویت فرهنگی زبان فارسی |
| گروه مقاله | زبان شناسی و ترجمه |
میلانیان، هرمز (تهران ۱۳۱۶ش)
زبانشناس، پژوهشگر و فرهنگنویس ایرانی؛ نخستین مدرس و استاد زبانشناسی عمومی مدرن در ایران، استاد زبانشناسی فارسی و ادبیات فارسی در دانشگاه سوربون جدید (پاریس ۲)، مدیر بخش مربوط به زبانشناسی فارسی و ادبیات فارسی دانشگاه سوربون (۱۹۷۹ـ۱۹۸۵)، و همکار ژیلبر لازار در تدوین فرهنگ فارسیـفرانسه. پس از طی دورههای ابتدایی و متوسطه، در ۱۳۳۴ش به دانشگاه تهران راه یافت و در ۱۳۳۷ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی مدرک کارشناسی گرفت. سپس در ۱۳۳۹ برای ادامۀ تحصیل به فرانسه رفت و در ۱۳۴۴ پس از دریافت دانشنامۀ دکتری به ایران بازگشت و در بنیاد فرهنگ ایران به کار پرداخت و مسئول بخش تاریخ زبان فارسی این بنیاد شد. چندی بعد با موفقیت در امتحان استادیاری دانشگاه تهران، در بخش زبانشناسی همگانی گروه زبانشناسی دانشگاه تهران تدریس کرد و درضمن تا آغاز انقلاب ایران با فرهنگستان زبان آن زمان همکاری داشت و در امر واژهگزینی برای مفاهیم نوین در بسیاری از رشتههای علوم اجتماعی و دیگر دانشها سهیم بود. از ارزندهترین خدمات او در زبانشناسی، نظارت بر ترجمۀ آثار کلاسیک زبانشناسی و رهبری پژوهشهای نظامیافته بر روی متونی چون شاهنامه و مسائل نویی مانند آموزش زبان فارسی و بررسی نظام خط فارسی در قالب راهنماییهای رسالههای دانشجویانش بود. پس از انقلاب به فرانسه رفت و به محض ورود بهعنوان استاد مهمان در دانشگاه سوربن استخدام شد و پس از ژیلبر لازار مدتها مدیریت بخش فارسی این دانشگاه را بهعهده داشت. از آثار اوست: کهنه و نو در زبان فارسی؛ گسترش و تقویت فرهنگی زبان فارسی.