اونیل، یوجین (۱۸۸۸ـ۱۹۵۳): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
اونیل، یوجین (۱۸۸۸ـ۱۹۵۳)(O\'Neill, Eugene) | اونیل، یوجین (۱۸۸۸ـ۱۹۵۳)(O\'Neill, Eugene) | ||
نمایشنامهنویس امریکایی. عمـوماً بـزرگترین نمایشنامهنویس امریکا شمرده میشود. نمایشنامههایش باوجود غمباربودن، حالوهوایی واقعبینانه و عمدتاً قالبی نوپردازانه دارند و از اکسپرسیونیسم آلمانی، [[استریندبرگ، اوگوست (۱۸۴۹ـ۱۹۱۲)|استریندبرگ]]<ref>Strindberg </ref> و [[فروید، | نمایشنامهنویس امریکایی. عمـوماً بـزرگترین نمایشنامهنویس امریکا شمرده میشود. نمایشنامههایش باوجود غمباربودن، حالوهوایی واقعبینانه و عمدتاً قالبی نوپردازانه دارند و از اکسپرسیونیسم آلمانی، [[استریندبرگ، اوگوست (۱۸۴۹ـ۱۹۱۲)|استریندبرگ]]<ref>Strindberg </ref> و [[فروید، زیگموند (۱۸۵۶ـ۱۹۳۹)|فروید]] تأثیر پذیرفتهاند، و با نمایشهای بازاری عاشقانه و ملودرام عصر تفاوت فاحش داشتند. از آثار اوست: ''آن سوی افق<ref>Beyond the Horizon</ref>'' (۱۹۲۰) و ''آنا کریستی<ref>Anna Christie</ref>'' (۱۹۲۱)، که هر دو برندۀ جایزۀ پولیتزر<ref>Pulitzer Prize</ref> شدند، ''امپراتور جونز<ref>The Emperor Jones</ref>'' (۱۹۲۰)، ''میمون پشمالو<ref>The Hairy Ape</ref>'' (۱۹۲۲)، ''هوس زیر درختان نارون<ref>Desire Under the Elms</ref>'' (۱۹۲۴)، ''یخفروش میآید<ref>The Iceman Cometh</ref>'' (۱۹۴۶)، و نمایشنامۀ حسبحالگونۀ ''[[سفر دراز روز در شب]]<ref>A Long Day’s Journey into Night</ref>'' (۱۹۵۶؛ نوشتهشده در ۱۹۴۱) که پس از مرگش انتشار یافت و آن هم برندۀ جایزۀ پولیتزر شد. در ۱۹۳۶ [[نوبل، جایزه|جایزۀ ادبی نوبل]] دریافت کرد. پدر و مادرش، هردو بازیگر نمایش بودند. مناسبات جنجالی اعضای خانوادهاش بعدها به بنمایۀ اصلی نمایشنامههای او بدل شد. از جستوجوی طلا، دریانوردی و بازیگری تجارب مختلف کسب کرد. ''خداوند بزرگ براون<ref>The Great God Brown</ref>'' (۱۹۲۵)، ''وقفۀ عجیب<ref>Strange Interlude</ref>'' (۱۹۲۸؛ که پنج ساعت به درازا میکشد)، ''سوگواری زیبنده الکتراست<ref>Mourning Becomes Electra</ref>'' (۱۹۳۱؛ نمایشنامهای سهبخشی که از اورستس<ref>Orestes </ref>، اسطورۀ یونانی، مایه میگیرد) و ''ماهی برای فرزند نامشروع<ref>A Moon for the Misbegotten</ref>'' (۱۹۴۷؛ نوشتهشده در ۱۹۴۳) از دیگر نمایشنامههای اوست. | ||
<br /> <!--11651600--> | <br /> <!--11651600--> | ||
نسخهٔ ۱ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۱
| یوجین اونیل Eugene O\'Neill | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۸۸م |
| درگذشت | ۱۹۵۳م |
| ملیت | امـریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایشنامهنویس |
| شغل و تخصص های دیگر | دریانوردی و بازیگری |
| سبک | واقع بینانه، تاثیر پذیرفته از اکسپرسیونیسم آلمانی، استریندبرگ و فروید |
| آثار | آن سوی افق (۱۹۲۱)، آنا کریستی (۱۹۲۰) |
| گروه مقاله | تیاتر |
| جوایز و افتخارات | برنده جایزه ادبی نوبل (۱۹۳۶)، جایزه پولیتزر |
اونیل، یوجین (۱۸۸۸ـ۱۹۵۳)(O\'Neill, Eugene)
نمایشنامهنویس امریکایی. عمـوماً بـزرگترین نمایشنامهنویس امریکا شمرده میشود. نمایشنامههایش باوجود غمباربودن، حالوهوایی واقعبینانه و عمدتاً قالبی نوپردازانه دارند و از اکسپرسیونیسم آلمانی، استریندبرگ[۱] و فروید تأثیر پذیرفتهاند، و با نمایشهای بازاری عاشقانه و ملودرام عصر تفاوت فاحش داشتند. از آثار اوست: آن سوی افق[۲] (۱۹۲۰) و آنا کریستی[۳] (۱۹۲۱)، که هر دو برندۀ جایزۀ پولیتزر[۴] شدند، امپراتور جونز[۵] (۱۹۲۰)، میمون پشمالو[۶] (۱۹۲۲)، هوس زیر درختان نارون[۷] (۱۹۲۴)، یخفروش میآید[۸] (۱۹۴۶)، و نمایشنامۀ حسبحالگونۀ سفر دراز روز در شب[۹] (۱۹۵۶؛ نوشتهشده در ۱۹۴۱) که پس از مرگش انتشار یافت و آن هم برندۀ جایزۀ پولیتزر شد. در ۱۹۳۶ جایزۀ ادبی نوبل دریافت کرد. پدر و مادرش، هردو بازیگر نمایش بودند. مناسبات جنجالی اعضای خانوادهاش بعدها به بنمایۀ اصلی نمایشنامههای او بدل شد. از جستوجوی طلا، دریانوردی و بازیگری تجارب مختلف کسب کرد. خداوند بزرگ براون[۱۰] (۱۹۲۵)، وقفۀ عجیب[۱۱] (۱۹۲۸؛ که پنج ساعت به درازا میکشد)، سوگواری زیبنده الکتراست[۱۲] (۱۹۳۱؛ نمایشنامهای سهبخشی که از اورستس[۱۳]، اسطورۀ یونانی، مایه میگیرد) و ماهی برای فرزند نامشروع[۱۴] (۱۹۴۷؛ نوشتهشده در ۱۹۴۳) از دیگر نمایشنامههای اوست.