مولر، الکساندر: تفاوت میان نسخه‌ها

Alexander Müller
الکساندر مولر; Alexander Müller
زادروز	بازل ۱۹۲۷م;
ملیت	سوییسی
تحصیلات و محل تحصیل	تحصیل فیزیک و ریاضی در موسسه فدرال فناوری سوییس
شغل و تخصص اصلی	فیزیک دان
سمت	استاد دانشگاه زوریخ
گروه مقاله	فیزیک و مکانیک
جوایز و افتخارات	جایزه نوبل فیزیک (۱۹۸۷)

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۸ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۱۹

مولِر، الکساندر (۱۹۲۷)(Müller, Alexander)

فیزیک‌دان سوئیسی. به‌‌سبب تحقیق در زمینۀ اَبَررسانندگی با دمای زیاد در مواد سرامیکی، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۸۷ دست یافت. کشف این مواد گام مهمی در زمینۀ کاربرد اَبَررساناها در رایانه‌ها، بالابری مغناطیسی^[۱] قطارها، و تولید و توزیع کارآمدتر برق بود. این جایزه مشترکاً به مولر و گئورگ بدنورتس^[۲] اعطا شد. اَبَررسانندگی شارِش بی‌مقاومت جریان الکتریکی است که در دماهای بسیار کم، در فاصلۀ چند درجه تا صفر مطلق، در بسیاری از فلزات و ترکیب‌های فلزی دیده‌ می‌شود. در ۱۹۸۶، مولر و بدنورتس نشان دادند که اکسیدهای سرامیکی لانتانم، باریوم، و مس در دماهای بیش از ۳۰ کلوین اَبَررسانا می‌شوند، که بسیار بیشتر از دمای ابررساناهایی بود که تا آن زمان شناخته شده بودند. مولر در بازل^[۳]، زاده شد و در مؤسسۀ فدرال فناوری سوئیس^[۴]، واقع در زوریخ، فیزیک و ریاضی خواند. بعد از فارغ‌التحصیلی در ۱۹۵۸، به مؤسسۀ یادمان باتل^[۵] در ژنو^[۶] پیوست. هم‌زمان در دانشگاه زوریخ نیز به تدریس پرداخت و در ۱۹۷۰، به مقام استادی رسید. در ۱۹۶۳، به آزمایشگاه‌های پژوهشی زوریخ^[۷]، واقع در روشلیکون^[۸]، پیوست.

↑ magnetic levitation
↑ Georg Bednorz
↑ Basel
↑ Swiss Federal Institute of Technology
↑ Battelle Memorial Institute
↑ Geneva
↑ Zürich Research Laboratories
↑ Rüschlikon

[1] tic levitation

[2] Georg Bednorz

[3] Basel

[4] Swiss Federal Institute of Technology

[5] Battelle Memorial Institute

[6] Geneva

[7] Zürich Research Laboratories

[8] Rüschlikon

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-مولِر، الکساندر (۱۹۲۷)(Müller, Alexander)<br/> [[File:38514100.jpg|thumb|مولِر، الکساندر]]
 {{جعبه زندگینامه
 |عنوان =الکساندر مولر
@@ خط ۲۹: / خط ۲۶: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}
+}}[[File:38514100.jpg|thumb|مولِر، الکساندر]]
+مولِر، الکساندر (۱۹۲۷)(Müller, Alexander)<br/>
-فیزیک‌دان سوئیسی. به‌‌سبب تحقیق در زمینۀ اَبَررسانندگی با دمای زیاد در مواد سرامیکی، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۸۷ دست یافت. کشف این مواد گام مهمی در زمینۀ کاربرد اَبَررســاناها در رایانه‌هــا، بالابری مغناطیســـی<ref>magnetic levitation</ref> قطارها، و تولید و توزیع کارآمدتر برق بود. این جایزه مشترکاً به مولر و گئورگ بدنورتس<ref>Georg Bednorz </ref> اعطا شد. اَبَررسانندگی شارِش بی‌مقاومت جریان الکتریکی است که در دماهای بسیار کم، در فاصلۀ چند درجه تا صفر مطلق، در بسیاری از فلزات و ترکیب‌های فلزی دیده‌ می‌شود. در ۱۹۸۶، مولر و بدنورتس نشان دادند که اکسیدهای سرامیکی لانتانم، باریوم، و مس در دماهای بیش از ۳۰ کلوین اَبَررسانا می‌شوند، که بسیار بیشتر از دمای ابررساناهایی بود که تا آن زمان شناخته شده بودند. مولر در بازل<ref>Basel </ref>، زاده شد و در مؤسسۀ فدرال فناوری سوئیس<ref>Swiss Federal Institute of Technology </ref>، واقع در زوریخ، فیزیک و ریاضی خواند. بعد از فارغ‌التحصیلی در ۱۹۵۸، به مؤسسۀ یادمان باتل<ref>Battelle Memorial Institute </ref> در ژنو<ref>Geneva </ref> پیوست. هم‌زمان در دانشگاه زوریخ نیز به تدریس پرداخت و در ۱۹۷۰، به مقام استادی رسید. در ۱۹۶۳، به آزمایشگاه‌های پژوهشی زوریخ<ref>Zürich Research Laboratories </ref>، واقع در روشلیکون<ref>Rüschlikon</ref>، پیوست.
+فیزیک‌دان سوئیسی. به‌‌سبب تحقیق در زمینۀ اَبَررسانندگی با دمای زیاد در مواد سرامیکی، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۸۷ دست یافت. کشف این مواد گام مهمی در زمینۀ کاربرد اَبَررساناها در رایانه‌ها، بالابری مغناطیسی<ref>magnetic levitation</ref> قطارها، و تولید و توزیع کارآمدتر برق بود. این جایزه مشترکاً به مولر و گئورگ بدنورتس<ref>Georg Bednorz </ref> اعطا شد. اَبَررسانندگی شارِش بی‌مقاومت جریان الکتریکی است که در دماهای بسیار کم، در فاصلۀ چند درجه تا صفر مطلق، در بسیاری از فلزات و ترکیب‌های فلزی دیده‌ می‌شود. در ۱۹۸۶، مولر و بدنورتس نشان دادند که اکسیدهای سرامیکی لانتانم، باریوم، و مس در دماهای بیش از ۳۰ کلوین اَبَررسانا می‌شوند، که بسیار بیشتر از دمای ابررساناهایی بود که تا آن زمان شناخته شده بودند. مولر در بازل<ref>Basel </ref>، زاده شد و در مؤسسۀ فدرال فناوری سوئیس<ref>Swiss Federal Institute of Technology </ref>، واقع در زوریخ، فیزیک و ریاضی خواند. بعد از فارغ‌التحصیلی در ۱۹۵۸، به مؤسسۀ یادمان باتل<ref>Battelle Memorial Institute </ref> در ژنو<ref>Geneva </ref> پیوست. هم‌زمان در دانشگاه زوریخ نیز به تدریس پرداخت و در ۱۹۷۰، به مقام استادی رسید. در ۱۹۶۳، به آزمایشگاه‌های پژوهشی زوریخ<ref>Zürich Research Laboratories </ref>، واقع در روشلیکون<ref>Rüschlikon</ref>، پیوست.
 &nbsp;