لیما، شهر (پرو): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
لیما، شهر (پرو)(Lima)<br/> [[File:37164300.jpg|thumb|کليساي دوآسيس سانفرانچسکو، ليما]]پایتخت و بزرگترین شهر | لیما، شهر (پرو)(Lima)<br/> [[File:37164300.jpg|thumb|کليساي دوآسيس سانفرانچسکو، ليما]]پایتخت و بزرگترین شهر [[پرو]]، بر رود ریماک<ref>Rimac River | ||
</ref>، به فاصلۀ ۱۳کیلومتری بندر کایائو<ref>Callao Port </ref>، در ساحل اقیانوس آرام. ۸,۱۸۰,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). مرکز سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی پرو است. بخش عمدۀ صنایع سنگین پرو در این شهر متمرکز شده است و اشتغال عمدتاً در بخش دولتی است. پارچه، پوشاک، مواد غذایی فرآوریشده، ماشینآلات، و خودرو در این شهر تولید میشود. همچنین بخش عمدۀ صادرات و واردات پرو از طریق بندر کایائو صورت میگیرد. تعداد زیادی از پروییها به امید زندگی بهتر به این شهر مهاجرت کردهاند و اکنون حدود یکسوم جمعیت لیما در حلبیآبادهای اطراف شهر زندگی میکنند. برخی از مهمترین بناهای آن عبارتاند از کلیسای سان پدرو<ref>Church of San Pedro </ref> (۱۶۳۸)، کلیسای سانتو دومینگو<ref>Church of Santo Domingo </ref> (۱۵۹۹)، و کلیسای سان فرانسیسکو<ref>San Francisco Church </ref> (تکمیل اواسط دهۀ ۱۶۸۰)، دانشگاه ملی سان مارکوس<ref>National University of San Marcos </ref> (۱۵۵۱)، از قدیمیترین دانشگاههای امریکای جنوبی، ویرانههای پاچاکاماک<ref>Pachacamac </ref>، متعلق به ۲۰۰م، و ویرانههای کاخامارکیلیا<ref>Cajamarquilla </ref> (۲۰۰ تا ۸۰۰م). فرانسیسکو پیسارو<ref>Francisco Pizarro </ref>، فاتح اسپانیایی، در ژانویۀ ۱۵۳۵ این شهر را با نام سیوداد دِ لوس ریس<ref>Ciudad des los Reyes </ref>، بهمعنی شهر پادشاهان<ref>City of the Kings </ref>، بنا کرد. از شکست امپراتوری اینکا<ref>Inca </ref> بهدست اسپانیاییها، شهر لیما، پایتخت نایبالسلطنۀ پرو<ref>Viceroyalty of Peru </ref>، منطقهای شامل سرزمینهای اسپانیا در امریکای جنوبی، شد و نزدیک به سه قرن اکثر فعالیتهای تجاری اسپانیا با امریکای جنوبی از طریق بندر کایائو صورت میگرفت. این شهر بهمنزلۀ مرکز تجاری و فرهنگی توسعه یافت و با کشف طلا و نقره در مناطق اطراف کوههای آند<ref>Andes </ref> به شهری ثروتمند تبدیل شد. درخلال جنگهای استقلالطلبانه در امریکای جنوبی، پایگاه نظامی نیروهای سلطنتطلب بود که مخالف جدایی از اسپانیا بودند. در ۱۸۲۱، شهر لیما بهتصرف خوزه دِ سان مارتین<ref>Jose de San Martin </ref> درآمد و ۵ سال بعد پایتخت کشور مستقل پرو شد. در جنگ پاسیفیک<ref>Pacific War</ref>، از ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۳، شهر مزبور بهتصرف نیروهای شیلی درآمد و درخلال دهۀ ۱۹۸۰ صحنۀ بمباران و ترور و درگیری توسط نیروهای تروریستی بود. اگرچه ليما همچنان یکی از مهمترین شهرهای امریکای جنوبی بهشمار میرود، شکوه و جلال خود را بهسبب رشد بیرویۀ جمعیت، آلودگی، جنایت، و ناآرامیهای اجتماعی از دست داده است. | </ref>، به فاصلۀ ۱۳کیلومتری [[کایائو، بندر|بندر کایائو]]<ref>Callao Port </ref>، در ساحل [[اقیانوس آرام]]. ۸,۱۸۰,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). مرکز سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی پرو است. بخش عمدۀ [[صنایع سنگین]] پرو در این شهر متمرکز شده است و اشتغال عمدتاً در بخش دولتی است. پارچه، پوشاک، [[مواد غذایی]] فرآوریشده، ماشینآلات، و [[خودرو]] در این شهر تولید میشود. همچنین بخش عمدۀ صادرات و واردات پرو از طریق بندر کایائو صورت میگیرد. تعداد زیادی از پروییها به امید زندگی بهتر به این شهر مهاجرت کردهاند و اکنون حدود یکسوم جمعیت لیما در حلبیآبادهای اطراف شهر زندگی میکنند. برخی از مهمترین بناهای آن عبارتاند از کلیسای سان پدرو<ref>Church of San Pedro </ref> (۱۶۳۸)، کلیسای سانتو دومینگو<ref>Church of Santo Domingo </ref> (۱۵۹۹)، و کلیسای سان فرانسیسکو<ref>San Francisco Church </ref> (تکمیل اواسط دهۀ ۱۶۸۰)، دانشگاه ملی سان مارکوس<ref>National University of San Marcos </ref> (۱۵۵۱)، از قدیمیترین دانشگاههای امریکای جنوبی، ویرانههای پاچاکاماک<ref>Pachacamac </ref>، متعلق به ۲۰۰م، و ویرانههای کاخامارکیلیا<ref>Cajamarquilla </ref> (۲۰۰ تا ۸۰۰م). [[پیسارو، فرانسیسکو (۱۴۷۵م ـ۱۵۴۱)|فرانسیسکو پیسارو]]<ref>Francisco Pizarro </ref>، فاتح اسپانیایی، در ژانویۀ ۱۵۳۵ این شهر را با نام سیوداد دِ لوس ریس<ref>Ciudad des los Reyes </ref>، بهمعنی شهر پادشاهان<ref>City of the Kings </ref>، بنا کرد. از شکست امپراتوری [[اینکا، تمدن|اینکا]]<ref>Inca </ref> بهدست اسپانیاییها، شهر لیما، پایتخت نایبالسلطنۀ پرو<ref>Viceroyalty of Peru </ref>، منطقهای شامل سرزمینهای [[اسپانیا]] در [[امریکای جنوبی، قاره|امریکای جنوبی]]، شد و نزدیک به سه قرن اکثر فعالیتهای تجاری اسپانیا با امریکای جنوبی از طریق بندر کایائو صورت میگرفت. این شهر بهمنزلۀ مرکز تجاری و فرهنگی توسعه یافت و با کشف [[طلا]] و [[نقره (فلزات)|نقره]] در مناطق اطراف [[آند، کوه های|کوههای آند]]<ref>Andes </ref> به شهری ثروتمند تبدیل شد. درخلال جنگهای استقلالطلبانه در امریکای جنوبی، پایگاه نظامی نیروهای سلطنتطلب بود که مخالف جدایی از اسپانیا بودند. در ۱۸۲۱، شهر لیما بهتصرف [[سان مارتین، خوزه د (۱۷۷۸ـ۱۸۵۰)|خوزه دِ سان مارتین]]<ref>Jose de San Martin </ref> درآمد و ۵ سال بعد پایتخت کشور مستقل پرو شد. در [[جنگ پاسیفیک]]<ref>Pacific War</ref>، از ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۳، شهر مزبور بهتصرف نیروهای [[شیلی]] درآمد و درخلال دهۀ ۱۹۸۰ صحنۀ بمباران و [[ترور]] و درگیری توسط نیروهای تروریستی بود. اگرچه ليما همچنان یکی از مهمترین شهرهای امریکای جنوبی بهشمار میرود، شکوه و جلال خود را بهسبب رشد بیرویۀ جمعیت، آلودگی، جنایت، و ناآرامیهای اجتماعی از دست داده است. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۷ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۳۹
| لیما، شهر (پرو) | |
|---|---|
| کشور | پرو |
| جمعیت | 8,180,000 نفر |
| موقعیت | 13کیلومتری بندر کایائو |
| تولیدات و صنایع مهم | پارچه، پوشاک، مواد غذایی فرآوریشده، ماشینآلات و خودرو |
| برخی بناهای مهم | کلیسای سان پدرو (1638)، کلیسای سانتو دومینگو (1599)، و کلیسای سان فرانسیسکو (تکمیل اواسط دهۀ 1680)، دانشگاه ملی سان مارکوس(1551)، ویرانههای پاچاکاماک متعلق به 200م، ویرانههای کاخامارکیلیا (200 تا 800م) |
| نام فارسی | لیما |
| نام لاتین | Lima |
لیما، شهر (پرو)(Lima)
پایتخت و بزرگترین شهر پرو، بر رود ریماک[۱]، به فاصلۀ ۱۳کیلومتری بندر کایائو[۲]، در ساحل اقیانوس آرام. ۸,۱۸۰,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). مرکز سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی پرو است. بخش عمدۀ صنایع سنگین پرو در این شهر متمرکز شده است و اشتغال عمدتاً در بخش دولتی است. پارچه، پوشاک، مواد غذایی فرآوریشده، ماشینآلات، و خودرو در این شهر تولید میشود. همچنین بخش عمدۀ صادرات و واردات پرو از طریق بندر کایائو صورت میگیرد. تعداد زیادی از پروییها به امید زندگی بهتر به این شهر مهاجرت کردهاند و اکنون حدود یکسوم جمعیت لیما در حلبیآبادهای اطراف شهر زندگی میکنند. برخی از مهمترین بناهای آن عبارتاند از کلیسای سان پدرو[۳] (۱۶۳۸)، کلیسای سانتو دومینگو[۴] (۱۵۹۹)، و کلیسای سان فرانسیسکو[۵] (تکمیل اواسط دهۀ ۱۶۸۰)، دانشگاه ملی سان مارکوس[۶] (۱۵۵۱)، از قدیمیترین دانشگاههای امریکای جنوبی، ویرانههای پاچاکاماک[۷]، متعلق به ۲۰۰م، و ویرانههای کاخامارکیلیا[۸] (۲۰۰ تا ۸۰۰م). فرانسیسکو پیسارو[۹]، فاتح اسپانیایی، در ژانویۀ ۱۵۳۵ این شهر را با نام سیوداد دِ لوس ریس[۱۰]، بهمعنی شهر پادشاهان[۱۱]، بنا کرد. از شکست امپراتوری اینکا[۱۲] بهدست اسپانیاییها، شهر لیما، پایتخت نایبالسلطنۀ پرو[۱۳]، منطقهای شامل سرزمینهای اسپانیا در امریکای جنوبی، شد و نزدیک به سه قرن اکثر فعالیتهای تجاری اسپانیا با امریکای جنوبی از طریق بندر کایائو صورت میگرفت. این شهر بهمنزلۀ مرکز تجاری و فرهنگی توسعه یافت و با کشف طلا و نقره در مناطق اطراف کوههای آند[۱۴] به شهری ثروتمند تبدیل شد. درخلال جنگهای استقلالطلبانه در امریکای جنوبی، پایگاه نظامی نیروهای سلطنتطلب بود که مخالف جدایی از اسپانیا بودند. در ۱۸۲۱، شهر لیما بهتصرف خوزه دِ سان مارتین[۱۵] درآمد و ۵ سال بعد پایتخت کشور مستقل پرو شد. در جنگ پاسیفیک[۱۶]، از ۱۸۸۱ تا ۱۸۸۳، شهر مزبور بهتصرف نیروهای شیلی درآمد و درخلال دهۀ ۱۹۸۰ صحنۀ بمباران و ترور و درگیری توسط نیروهای تروریستی بود. اگرچه ليما همچنان یکی از مهمترین شهرهای امریکای جنوبی بهشمار میرود، شکوه و جلال خود را بهسبب رشد بیرویۀ جمعیت، آلودگی، جنایت، و ناآرامیهای اجتماعی از دست داده است.