مکتب اصالت زیبایی شناسی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
مکتب اصالت زیباییشناسی | مکتب اصالت زیباییشناسی | ||
اصطلاحی است که ریشه در رویکرد کافت به هنر دارد و مدعی است که هنر دارای ماهیت و منشی خردخودپاینده و مستقل است و نباید با معیارهای غیرهنری مورد داوری قرار گیرد. از اینرو ارزیابی هنر بر پایۀ معیارهای اخلاقی، سیاسی و یا اجتماعی مردود تلقی میشود. میتوان شعار «هنر برای هنر» را صورت دیگری از این نظر بهشمار آورد. در قرن نوزدهم تئوفیل گوتیه شعار هنر برای هنر را سرلوحۀ بحثها و بهطور کلی رویکرد خود به هنر و ادبیات قرار داد و گفت هرگاه هنر به ارزشهایی فراسوی زیباییشناسی مدد رساند، اعتبار هنریاش از میان خواهد رفت. گفته میشود ویکتور کوزن اولین کسی است که این عبارت را بهکار گرفت. این آموزه از سوی برخی اندیشمندان فرانسوی، آلمانی و انگلیسی رواج یافت و کسانی چون گوته و شیلر مدعی شدند که هنرمند نباید رهین منت هیچ کس و هیچ چیز جز هنر قرار گیرد. آنها هنرمندانه زیستن و به خاطر هنر زندگی کردن را شعار خود قرار دادند. در انگلستان لیونل جانسون (1867ـ1902م). جورج مور ( | اصطلاحی است که ریشه در رویکرد کافت به هنر دارد و مدعی است که هنر دارای ماهیت و منشی خردخودپاینده و مستقل است و نباید با معیارهای غیرهنری مورد داوری قرار گیرد. از اینرو ارزیابی هنر بر پایۀ معیارهای اخلاقی، سیاسی و یا اجتماعی مردود تلقی میشود. میتوان شعار «هنر برای هنر» را صورت دیگری از این نظر بهشمار آورد. در قرن نوزدهم تئوفیل گوتیه شعار هنر برای هنر را سرلوحۀ بحثها و بهطور کلی رویکرد خود به هنر و ادبیات قرار داد و گفت هرگاه هنر به ارزشهایی فراسوی زیباییشناسی مدد رساند، اعتبار هنریاش از میان خواهد رفت. گفته میشود [[کوزن، ویکتور (۱۷۹۲ـ۱۸۶۷)|ویکتور کوزن]] اولین کسی است که این عبارت را بهکار گرفت. این آموزه از سوی برخی اندیشمندان فرانسوی، آلمانی و انگلیسی رواج یافت و کسانی چون گوته و شیلر مدعی شدند که هنرمند نباید رهین منت هیچ کس و هیچ چیز جز هنر قرار گیرد. آنها هنرمندانه زیستن و به خاطر هنر زندگی کردن را شعار خود قرار دادند. در انگلستان لیونل جانسون (1867ـ1902م). جورج مور (1811ـ1870م)، آرتور سیمونز (1865ـ1945م) و [[وایلد، اسکار (۱۸۵۴ـ۱۹۰۰)|اسکار وایلد]] (1845ـ1900م) در زمره مروجان این مکتب محسوب میشدند. در قلمرو هنر کلایوبل و راجر فرای در سایۀ وجهی فرمالیستی همین گرایش را دنبال کردند. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۲۹
مکتب اصالت زیباییشناسی
اصطلاحی است که ریشه در رویکرد کافت به هنر دارد و مدعی است که هنر دارای ماهیت و منشی خردخودپاینده و مستقل است و نباید با معیارهای غیرهنری مورد داوری قرار گیرد. از اینرو ارزیابی هنر بر پایۀ معیارهای اخلاقی، سیاسی و یا اجتماعی مردود تلقی میشود. میتوان شعار «هنر برای هنر» را صورت دیگری از این نظر بهشمار آورد. در قرن نوزدهم تئوفیل گوتیه شعار هنر برای هنر را سرلوحۀ بحثها و بهطور کلی رویکرد خود به هنر و ادبیات قرار داد و گفت هرگاه هنر به ارزشهایی فراسوی زیباییشناسی مدد رساند، اعتبار هنریاش از میان خواهد رفت. گفته میشود ویکتور کوزن اولین کسی است که این عبارت را بهکار گرفت. این آموزه از سوی برخی اندیشمندان فرانسوی، آلمانی و انگلیسی رواج یافت و کسانی چون گوته و شیلر مدعی شدند که هنرمند نباید رهین منت هیچ کس و هیچ چیز جز هنر قرار گیرد. آنها هنرمندانه زیستن و به خاطر هنر زندگی کردن را شعار خود قرار دادند. در انگلستان لیونل جانسون (1867ـ1902م). جورج مور (1811ـ1870م)، آرتور سیمونز (1865ـ1945م) و اسکار وایلد (1845ـ1900م) در زمره مروجان این مکتب محسوب میشدند. در قلمرو هنر کلایوبل و راجر فرای در سایۀ وجهی فرمالیستی همین گرایش را دنبال کردند.
84010200