هنر برای هنر: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۴۴

هنر برای هنر (aestheticism)

در هنر، اعتقاد به این‌که هنر فی‌نفسه هدف است، و به غایت اخلاقی، دینی، سیاسی، یا تربیتی نیاز ندارد. تئوفیل گوتیه^[۱]، نویسندۀ فرانسوی، در ۱۸۳۲م نظریۀ «هنر برای هنر^[۲]» را مطرح کرد، و شاعران و نقاشان سمبولیست^[۳] فرانسوی در نیمه‌های قرن ۱۹م بدان اقبال کردند. این مکتب، در اواخر قرن ۱۹م با شکل‌گیری جنبش زیباشناختی^[۴] در انگلستان شکوفا شد. در هنر غرب تأکید بیشتر بر فرم تا محتوا، تا قرن ۲۰م برجا ماند. کلایو بل^[۵] و راجر فرای^[۶] با تأکید بر فرمالیسم^[۷]، از پیروان این گرایش بودند. در انگلستان هنرمندان پیشارافائلی^[۸] (از ۱۸۴۸م) پایه‌های مکتب اصالت زیباشناسی را استوار ساختند؛ دانته گابریل روستّی^[۹]، ادوارد برن ـ جونز^[۱۰]، و اَلجرنون چارلز سوئینبرن^[۱۱] با پیروی آگاهانه از هنر قرون وسطایی^[۱۲]، حسرت زیبایی آرمانی را متجلّی ساختند. نگرش‌های این جنبش در نوشته‌های اسکار وایلد^[۱۳]، و والتر پِیتِر^[۱۴] و تصویر‌گری‌های اوبری بیردزلی^[۱۵] تجلّی‌یافته است. این مکتب از حامیان جنبش هنرها و صنایع دستی^[۱۶]، و آرنوو^[۱۷] به‌‌شمار می‌رود. اندیشۀ اصالت زیباشناسی، بر دیدگاه ایمانوئل کانت^[۱۸]، فیلسوف آلمانیِ قرن ۱۸م، مبتنی بود، که اعتقاد داشت هنر فقط باید با ملاک‌های خودش ارزیابی شود، نه با چیزی خارج از آن.

↑ Théophile Gautier
↑ l’art pour l’art
↑ Symbolist
↑ Aesthetic Movement
↑ Clive Bell
↑ Roger Fry
↑ formalism
↑ Pre-Raphaelite
↑ Dante Gabriel Rossetti
↑ Edward Burne-Jones
↑ Algernon Charles Swinburne
↑ medievalism
↑ Oscar Wilde
↑ Walter Pater
↑ Aubrey Beardsley
↑ Arts and Crafts Movement
↑ Art Nouveau
↑ Immanuel Kant

[1] Théophile Gautier

[2] ’art pour l’art

[3] Symbolist

[4] Aesthetic Movement

[5] Clive Bell

[6] Roger Fry

[7] rmalism

[8] Pre-Raphaelite

[9] Dante Gabriel Rossetti

[10] Edward Burne-Jones

[11] Algernon Charles Swinburne

[12] valism

[13] Oscar Wilde

[14] Walter Pater

[15] Aubrey Beardsley

[16] Arts and Crafts Movement

[17] Art Nouveau

[18] Immanuel Kant

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 هنر برای هنر (aestheticism)
-در هنر، اعتقاد به این‌که هنر فی‌نفسه هدف است، و به غایت اخلاقی، دینی، سیاسی، یا تربیتی نیاز ندارد. تئوفیل گوتیه<ref>Théophile Gautier</ref>، نویسندۀ فرانسوی، در ۱۸۳۲ نظریۀ «هنر برای هنر<ref>l’art pour l’art</ref>» را مطرح کرد، و شاعران و نقاشان سمبولیست<ref>Symbolist </ref>&nbsp;فرانسوی در نیمه‌های قرن ۱۹ بدان اقبال کردند. این مکتب، در اواخر قرن ۱۹ با شکل‌گیری جنبش زیباشناختی<ref>Aesthetic Movement</ref>&nbsp;در انگلستان شکوفا شد. در هنر غرب تأکید بیشتر بر فرم تا محتوا، تا قرن ۲۰ برجا ماند. کلایو بل<ref>Clive Bell</ref>&nbsp;و راجر فرای<ref>Roger Fry</ref>&nbsp;با تأکید بر فرمالیسم<ref>formalism </ref>، از پیروان این گرایش بودند. در انگلستان هنرمندان پیشارافائلی<ref>Pre-Raphaelite</ref>&nbsp;(از ۱۸۴۸) پایه‌های مکتب اصالت زیباشناسی را استوار ساختند؛ دانته گابریل روستّی<ref>Dante Gabriel Rossetti</ref>، ادوارد برن ـ جونز<ref>Edward Burne-Jones</ref>، و اَلجرنون چارلز سوئینبرن<ref>Algernon Charles Swinburne</ref>&nbsp;با پیروی آگاهانه از هنر قرون وسطایی<ref>medievalism </ref>، حسرت زیبایی آرمانی را متجلّی ساختند. نگرش‌های این جنبش در نوشته‌های اسکار وایلد<ref>Oscar Wilde</ref>، و والتر پِیتِر<ref>Walter Pater </ref>&nbsp;و تصویر‌گری‌های اوبری بیردزلی<ref>Aubrey Beardsley</ref>&nbsp;تجلّی‌یافته است. این مکتب از حامیان جنبش هنرها و صنایع دستی<ref>Arts and Crafts Movement</ref>، و آرنوو<ref>Art Nouveau</ref>&nbsp;به‌‌شمار می‌رود. اندیشۀ اصالت زیباشناسی، بر دیدگاه ایمانوئل کانت<ref>Immanuel Kant</ref>، فیلسوف آلمانیِ قرن ۱۸، مبتنی بود، که اعتقاد داشت هنر فقط باید با ملاک‌های خودش ارزیابی شود، نه با چیزی خارج از آن.
+در هنر، اعتقاد به این‌که هنر فی‌نفسه هدف است، و به غایت اخلاقی، دینی، سیاسی، یا تربیتی نیاز ندارد. [[گوتیه، تئوفیل|تئوفیل گوتیه]]<ref>Théophile Gautier</ref>، نویسندۀ فرانسوی، در ۱۸۳۲م نظریۀ «هنر برای هنر<ref>l’art pour l’art</ref>» را مطرح کرد، و شاعران و نقاشان سمبولیست<ref>Symbolist </ref> فرانسوی در نیمه‌های قرن ۱۹م بدان اقبال کردند. این مکتب، در اواخر قرن ۱۹م با شکل‌گیری جنبش زیباشناختی<ref>Aesthetic Movement</ref> در [[انگلستان]] شکوفا شد. در هنر غرب تأکید بیشتر بر فرم تا محتوا، تا قرن ۲۰م برجا ماند. [[بل، کلایو (۱۸۸۱ـ۱۹۶۴)|کلایو بل]]<ref>Clive Bell</ref> و [[فرای، راجر (۱۸۶۶ـ۱۹۳۴)|راجر فرای]]<ref>Roger Fry</ref> با تأکید بر [[فرمالیسم]]<ref>formalism </ref>، از پیروان این گرایش بودند. در انگلستان هنرمندان پیشارافائلی<ref>Pre-Raphaelite</ref> (از ۱۸۴۸م) پایه‌های مکتب اصالت زیباشناسی را استوار ساختند؛ [[روستی، دانته گابریل (۱۸۲۸ـ۱۸۸۲)|دانته گابریل روستّی]]<ref>Dante Gabriel Rossetti</ref>، [[برن ـ جونز، ادوارد (۱۸۳۳ـ۱۸۹۸)|ادوارد برن ـ جونز]]<ref>Edward Burne-Jones</ref>، و [[سوئینبرن، الجرنون|اَلجرنون چارلز سوئینبرن]]<ref>Algernon Charles Swinburne</ref> با پیروی آگاهانه از هنر قرون وسطایی<ref>medievalism </ref>، حسرت زیبایی آرمانی را متجلّی ساختند. نگرش‌های این جنبش در نوشته‌های [[وایلد، اسکار (۱۸۵۴ـ۱۹۰۰)|اسکار وایلد]]<ref>Oscar Wilde</ref>، و [[پیتر، والتر (۱۸۳۹ـ۱۸۹۴)|والتر پِیتِر]]<ref>Walter Pater </ref> و تصویر‌گری‌های [[بیردزلی، اوبری (۱۸۷۲ـ۱۸۹۸)|اوبری بیردزلی]]<ref>Aubrey Beardsley</ref> تجلّی‌یافته است. این مکتب از حامیان جنبش هنرها و صنایع دستی<ref>Arts and Crafts Movement</ref>، و آرنوو<ref>Art Nouveau</ref> به‌‌شمار می‌رود. اندیشۀ اصالت زیباشناسی، بر دیدگاه [[کانت، ایمانوئل|ایمانوئل کانت]]<ref>Immanuel Kant</ref>، فیلسوف آلمانیِ قرن ۱۸م، مبتنی بود، که اعتقاد داشت هنر فقط باید با ملاک‌های خودش ارزیابی شود، نه با چیزی خارج از آن.
 &nbsp;