هنر چیده مان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هنر چیدهمان (Installation art) | هنر چیدهمان (Installation art) | ||
[[پرونده:41126400-3.jpg|بندانگشتی|''Turning the place over'' اثر ریچارد ویلسون]] | |||
[[ | |||
گونهای از هنر مدرن که بر کارگذاری، جفتوجورکاری، و فضاسازی سهبعدی در یک نمایشگاه، نگارخانه، یا مکانهای دیگر، برای نمایشی خاص و یا رساندن بیانی معیّن، اطلاق میشود. این هنر دارای سلفهای مختلفی است، ولی از دهۀ ۱۹۸۰م بود که هنرمندان به فعالیت تخصصی در چیدهمان پرداختند. در دهۀ ۱۹۳۰م سوررئالیست<ref>Surrealist</ref>ها (← [[سوررئالیسم]])، بارها نمایشگاههایی ترتیب دادند که در آنها کل فضای داخل نمایشگاه را بهشکل تفریحگاه آراستند، و در همان سالها [[اشویترس، کورت (۱۸۸۷ـ۱۹۴۸)|کورت اشویترس]]<ref>Kurt Schwitters</ref>، هنرمند آلمانی، کل فضای داخل خانهاش در [[هامبورگ، ناحیه اداری|هامبورگ]] را، به یک کُلاژ<ref>collage </ref> بزرگ از خرتوپرت مبدل ساخت. این نمونهها را میتوان طلایههای هنر چیدهمان شمرد. در ۱۹۵۸م [[کلاین، ایوز (۱۹۲۸ـ۱۹۶۲)|ایوز کلاین]]<ref>Yves Klein</ref>، هنرمند فرانسوی، نمایشگاهی در [[پاریس، شهر|پاریس]] برگزار کرد که از یک اتاق خالی تشکیل میشد؛ این اثر را نخستین اثر چیدهمان، بهمعنایی که امروزه از این واژه استنباط میشود، بهشمار میآورند؛ هرچند که این نام تا دهۀ ۱۹۷۰م رواج نیافت. در این دهه، چیدهمانها اغلب صورت موقت داشتند و در چارچوب جنبش باب روزی جا میگرفتند که میکوشید تا این تصور را براندازد که اثر هنری باید قابل گردآوری و حفظشدنی باشد. این گرایش در [[آرته پوورا|آرته پووِرا]]<ref>Arte Povera</ref> و هنر مفهومی<ref>Conceptual art</ref> نیز آشکار است. ولی اکنون آثار چیدهمانی اغلب برای نمایش دائم ساخته میشوند، و حتی غیرعادیترینِ آنها را، همچون آثار هنریِ متعارف، خریدوفروش میکنند. چیدهمانِ ''۲۰:۵۰'' (۱۹۸۷م)، اثر ریچارد ویلسون<ref>Richard Wilson</ref> (۱۹۵۳ـ )، هنرمند انگلیسی، نمونۀ گزیدهای است متشکل از اتاقکی پر از روغنموتورِ سوخته. ویلسون این اثر را برای نگارخانۀ مَت<ref>Matt’s Gallery</ref> در لندن ساخت، ولی بعدها در آکادمی سلطنتی اسکاتلند <ref>Royal Scottish Academy</ref>در دانشگاه ادینبورگ<ref> Edinburgh University </ref> بهنمایش درآمد، و سپس مجموعۀ ساعتچی (ساچی)<ref>Saatchi Collection</ref> در [[لندن (انگلستان)|لندن]] آن را خرید. | گونهای از هنر مدرن که بر کارگذاری، جفتوجورکاری، و فضاسازی سهبعدی در یک نمایشگاه، نگارخانه، یا مکانهای دیگر، برای نمایشی خاص و یا رساندن بیانی معیّن، اطلاق میشود. این هنر دارای سلفهای مختلفی است، ولی از دهۀ ۱۹۸۰م بود که هنرمندان به فعالیت تخصصی در چیدهمان پرداختند. در دهۀ ۱۹۳۰م سوررئالیست<ref>Surrealist</ref>ها (← [[سوررئالیسم]])، بارها نمایشگاههایی ترتیب دادند که در آنها کل فضای داخل نمایشگاه را بهشکل تفریحگاه آراستند، و در همان سالها [[اشویترس، کورت (۱۸۸۷ـ۱۹۴۸)|کورت اشویترس]]<ref>Kurt Schwitters</ref>، هنرمند آلمانی، کل فضای داخل خانهاش در [[هامبورگ، ناحیه اداری|هامبورگ]] را، به یک کُلاژ<ref>collage </ref> بزرگ از خرتوپرت مبدل ساخت. این نمونهها را میتوان طلایههای هنر چیدهمان شمرد. در ۱۹۵۸م [[کلاین، ایوز (۱۹۲۸ـ۱۹۶۲)|ایوز کلاین]]<ref>Yves Klein</ref>، هنرمند فرانسوی، نمایشگاهی در [[پاریس، شهر|پاریس]] برگزار کرد که از یک اتاق خالی تشکیل میشد؛ این اثر را نخستین اثر چیدهمان، بهمعنایی که امروزه از این واژه استنباط میشود، بهشمار میآورند؛ هرچند که این نام تا دهۀ ۱۹۷۰م رواج نیافت. در این دهه، چیدهمانها اغلب صورت موقت داشتند و در چارچوب جنبش باب روزی جا میگرفتند که میکوشید تا این تصور را براندازد که اثر هنری باید قابل گردآوری و حفظشدنی باشد. این گرایش در [[آرته پوورا|آرته پووِرا]]<ref>Arte Povera</ref> و هنر مفهومی<ref>Conceptual art</ref> نیز آشکار است. ولی اکنون آثار چیدهمانی اغلب برای نمایش دائم ساخته میشوند، و حتی غیرعادیترینِ آنها را، همچون آثار هنریِ متعارف، خریدوفروش میکنند. چیدهمانِ ''۲۰:۵۰'' (۱۹۸۷م)، اثر ریچارد ویلسون<ref>Richard Wilson</ref> (۱۹۵۳ـ )، هنرمند انگلیسی، نمونۀ گزیدهای است متشکل از اتاقکی پر از روغنموتورِ سوخته. ویلسون این اثر را برای نگارخانۀ مَت<ref>Matt’s Gallery</ref> در لندن ساخت، ولی بعدها در آکادمی سلطنتی اسکاتلند <ref>Royal Scottish Academy</ref>در دانشگاه ادینبورگ<ref> Edinburgh University </ref> بهنمایش درآمد، و سپس مجموعۀ ساعتچی (ساچی)<ref>Saatchi Collection</ref> در [[لندن (انگلستان)|لندن]] آن را خرید. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۵۳
هنر چیدهمان (Installation art)
گونهای از هنر مدرن که بر کارگذاری، جفتوجورکاری، و فضاسازی سهبعدی در یک نمایشگاه، نگارخانه، یا مکانهای دیگر، برای نمایشی خاص و یا رساندن بیانی معیّن، اطلاق میشود. این هنر دارای سلفهای مختلفی است، ولی از دهۀ ۱۹۸۰م بود که هنرمندان به فعالیت تخصصی در چیدهمان پرداختند. در دهۀ ۱۹۳۰م سوررئالیست[۱]ها (← سوررئالیسم)، بارها نمایشگاههایی ترتیب دادند که در آنها کل فضای داخل نمایشگاه را بهشکل تفریحگاه آراستند، و در همان سالها کورت اشویترس[۲]، هنرمند آلمانی، کل فضای داخل خانهاش در هامبورگ را، به یک کُلاژ[۳] بزرگ از خرتوپرت مبدل ساخت. این نمونهها را میتوان طلایههای هنر چیدهمان شمرد. در ۱۹۵۸م ایوز کلاین[۴]، هنرمند فرانسوی، نمایشگاهی در پاریس برگزار کرد که از یک اتاق خالی تشکیل میشد؛ این اثر را نخستین اثر چیدهمان، بهمعنایی که امروزه از این واژه استنباط میشود، بهشمار میآورند؛ هرچند که این نام تا دهۀ ۱۹۷۰م رواج نیافت. در این دهه، چیدهمانها اغلب صورت موقت داشتند و در چارچوب جنبش باب روزی جا میگرفتند که میکوشید تا این تصور را براندازد که اثر هنری باید قابل گردآوری و حفظشدنی باشد. این گرایش در آرته پووِرا[۵] و هنر مفهومی[۶] نیز آشکار است. ولی اکنون آثار چیدهمانی اغلب برای نمایش دائم ساخته میشوند، و حتی غیرعادیترینِ آنها را، همچون آثار هنریِ متعارف، خریدوفروش میکنند. چیدهمانِ ۲۰:۵۰ (۱۹۸۷م)، اثر ریچارد ویلسون[۷] (۱۹۵۳ـ )، هنرمند انگلیسی، نمونۀ گزیدهای است متشکل از اتاقکی پر از روغنموتورِ سوخته. ویلسون این اثر را برای نگارخانۀ مَت[۸] در لندن ساخت، ولی بعدها در آکادمی سلطنتی اسکاتلند [۹]در دانشگاه ادینبورگ[۱۰] بهنمایش درآمد، و سپس مجموعۀ ساعتچی (ساچی)[۱۱] در لندن آن را خرید.