هافی، چارلز جیمز: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ هافی، چارلز جیمز (۱۹۲۵) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به هافی، چارلز جیمز منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[File:41022000.jpg|thumb|هافی، چارلز جیمز]]هافی، چارلز جِیْمز (۱۹۲۵)(Haughey, Charles James) | |||
[[File:41022000.jpg|thumb| | |||
سیاستمدار ایرلندی، از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱، ۱۹۸۲، و ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲ نخستوزیر، و از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۲ رهبر حزب فینهفالِ (سپاه سرنوشت) در جمهوری ایرلند. در ۱۹۷۹، به جای جک لینچ<ref>Jack Lynch</ref> به رهبری فینهفال و نخستوزیری ایرلند رسید و با مشکلات جّدی اقتصادی روبهرو شد. زمانی که حکومت تاچر در انگلستان کوشید تا با اعتصابغذاکنندگان ارتش جمهوریخواه ایرلند در ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ مقابله کند، روابط جمهوری ایرلند و انگلستان به وخامت گرایید. هافی در ۱۹۸۱، پس از برگزاری انتخاباتی زودرس، مقام خود را از دست داد و پس از مدت کوتاهی در ۱۹۸۲ بار دیگر آن را بهدست آورد. در آخرین دورۀ نخستوزیریاش، که از ۱۹۸۷ آغاز شد، با دشواریهای فراوانی روبهرو شد و به ناچار ائتلاف با دموکراتهای پیشرو<ref>Progressive Democrats </ref> را پذیرفت. در ۱۹۹۸، مدیر دادستانی<ref>Director of Public Prosecutions </ref> ایرلند تصمیم گرفت او را بهسبب تلاش برای ممانعت از رسیدگی به پرداختهایی که در دهۀ ۱۹۸۰ به سیاستمداران کرده بود تحت پیگرد قضایی قرار دهد. هافی در دوبلین<ref>Dublin King’s Inns </ref> متولد شد و در دانشگاههای کینگز اینز۵ و یونیورسیتی کالج دوبلین در رشتۀ حقوق تحصیل کرد. در ۱۹۵۷، به مجلس سفلای پارلمان جمهوری ایرلند (دایل) راه یافت و در ۱۹۶۱ به وزارت دادگستری رسید. در ۱۹۷۰، جک لینچ، نخستوزیر وقت، او را بههمراه نیل بلینی<ref>Neil Blaney</ref> بهسبب مطرحشدن ادعاهایی دربارۀ اقدام آنان در زمینۀ واردکردن سلاح به کشور برای استفادۀ ملیگرایان ایرلند شمالی، از دولت کنار گذاشت. او بعدها از همۀ اتهامات تبرئه شد. | سیاستمدار ایرلندی، از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱، ۱۹۸۲، و ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲ نخستوزیر، و از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۲ رهبر حزب فینهفالِ (سپاه سرنوشت) در جمهوری ایرلند. در ۱۹۷۹، به جای جک لینچ<ref>Jack Lynch</ref> به رهبری فینهفال و نخستوزیری ایرلند رسید و با مشکلات جّدی اقتصادی روبهرو شد. زمانی که حکومت تاچر در انگلستان کوشید تا با اعتصابغذاکنندگان ارتش جمهوریخواه ایرلند در ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ مقابله کند، روابط جمهوری ایرلند و انگلستان به وخامت گرایید. هافی در ۱۹۸۱، پس از برگزاری انتخاباتی زودرس، مقام خود را از دست داد و پس از مدت کوتاهی در ۱۹۸۲ بار دیگر آن را بهدست آورد. در آخرین دورۀ نخستوزیریاش، که از ۱۹۸۷ آغاز شد، با دشواریهای فراوانی روبهرو شد و به ناچار ائتلاف با دموکراتهای پیشرو<ref>Progressive Democrats </ref> را پذیرفت. در ۱۹۹۸، مدیر دادستانی<ref>Director of Public Prosecutions </ref> ایرلند تصمیم گرفت او را بهسبب تلاش برای ممانعت از رسیدگی به پرداختهایی که در دهۀ ۱۹۸۰ به سیاستمداران کرده بود تحت پیگرد قضایی قرار دهد. هافی در دوبلین<ref>Dublin King’s Inns </ref> متولد شد و در دانشگاههای کینگز اینز۵ و یونیورسیتی کالج دوبلین در رشتۀ حقوق تحصیل کرد. در ۱۹۵۷، به مجلس سفلای پارلمان جمهوری ایرلند (دایل) راه یافت و در ۱۹۶۱ به وزارت دادگستری رسید. در ۱۹۷۰، جک لینچ، نخستوزیر وقت، او را بههمراه نیل بلینی<ref>Neil Blaney</ref> بهسبب مطرحشدن ادعاهایی دربارۀ اقدام آنان در زمینۀ واردکردن سلاح به کشور برای استفادۀ ملیگرایان ایرلند شمالی، از دولت کنار گذاشت. او بعدها از همۀ اتهامات تبرئه شد. | ||
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۴۲
هافی، چارلز جِیْمز (۱۹۲۵)(Haughey, Charles James)
سیاستمدار ایرلندی، از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱، ۱۹۸۲، و ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲ نخستوزیر، و از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۲ رهبر حزب فینهفالِ (سپاه سرنوشت) در جمهوری ایرلند. در ۱۹۷۹، به جای جک لینچ[۱] به رهبری فینهفال و نخستوزیری ایرلند رسید و با مشکلات جّدی اقتصادی روبهرو شد. زمانی که حکومت تاچر در انگلستان کوشید تا با اعتصابغذاکنندگان ارتش جمهوریخواه ایرلند در ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ مقابله کند، روابط جمهوری ایرلند و انگلستان به وخامت گرایید. هافی در ۱۹۸۱، پس از برگزاری انتخاباتی زودرس، مقام خود را از دست داد و پس از مدت کوتاهی در ۱۹۸۲ بار دیگر آن را بهدست آورد. در آخرین دورۀ نخستوزیریاش، که از ۱۹۸۷ آغاز شد، با دشواریهای فراوانی روبهرو شد و به ناچار ائتلاف با دموکراتهای پیشرو[۲] را پذیرفت. در ۱۹۹۸، مدیر دادستانی[۳] ایرلند تصمیم گرفت او را بهسبب تلاش برای ممانعت از رسیدگی به پرداختهایی که در دهۀ ۱۹۸۰ به سیاستمداران کرده بود تحت پیگرد قضایی قرار دهد. هافی در دوبلین[۴] متولد شد و در دانشگاههای کینگز اینز۵ و یونیورسیتی کالج دوبلین در رشتۀ حقوق تحصیل کرد. در ۱۹۵۷، به مجلس سفلای پارلمان جمهوری ایرلند (دایل) راه یافت و در ۱۹۶۱ به وزارت دادگستری رسید. در ۱۹۷۰، جک لینچ، نخستوزیر وقت، او را بههمراه نیل بلینی[۵] بهسبب مطرحشدن ادعاهایی دربارۀ اقدام آنان در زمینۀ واردکردن سلاح به کشور برای استفادۀ ملیگرایان ایرلند شمالی، از دولت کنار گذاشت. او بعدها از همۀ اتهامات تبرئه شد.