آروناچال پرادش: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات استان5|نام فارسی=|نام لاتین= | {{الگو:جعبه اطلاعات استان5|نام فارسی=|نام لاتین=Arunachal pradesh|نامپیشین=سازمان مرز شمال شرقی تا ۱۹۷۲م|کشور=هند|موقعیت=در مرزهای تبت و میانمار|مرکز=ایتانگر|تعداد شهرستانها=|تعداد بخش ها=|شهرهای مهم=بومدیلا و زیرو|کوههای استان=هیمالیا|رودهای استان=|جمعیت=1,383,727 نفر (2011)|مساحت=83,743 کیلومتر مربع|ارتفاع متوسط= 7,090 متر (بلندترین نقطه)|میانگین بارندگی سالیانه=|اقلیم= از آبوهوایی آلپی تا نیمهمدارگانی متغیر|تولیدات و صنایع مهم=تولید برنج، قهوه، ادویهجات، میوه، و کائوچو؛ صنایع چوب و زغالسنگ }} | ||
آروناچال پرادِش (Arunachal pradesh)<br/> [[File:10102400-1.jpg|thumb|آروناچال پرادِش، نمایی از صومعۀ تاوانگ]](نام سابق: سازمان مرز شمال شرقی<ref>North-East Frontier Agency</ref> تا ۱۹۷۲م) ایالتی در [[هند]]، در مرزهای [[تبت]]<ref>Tibet</ref> و [[میانمار]]<ref>Myanmar</ref>، با 83,743 کیلومتر مربع مساحت و 1,383,727 نفر جمعیت (2011) شامل بیش از ۸۰ گروه قومی. بلندترین نقطه آن در ارتفاع 7,090 متری از سطح دریا واقع شده است. تولید [[برنج]]، [[قهوه]]، ادویهجات، [[میوه]]، و [[کائوچو]] بخش عمدۀ کشاورزی آن را تشکیل میدهد. صنایع [[چوب]] و [[زغال سنگ|زغالسنگ]] نیز دارد. قبلاً بخشی از ایالت [[آسام]]<ref>Assam State</ref> بود و در ۱۹۸۷م به یکی از ایالتهای هند تبدیل شد. شهرهای مهم آن بومدیلا<ref>Bomdila</ref> و زیرو<ref>Ziro</ref> و مرکزش ایتانگر<ref>Itanagar</ref> است. این ایالت از کوهپایههای [[هیمالیا]]<ref>Himalayas</ref> تا قلههای آن گسترش یافته و پوشیده از جنگلهای انبوه است و اقلیم آن از آبوهوایی آلپی تا نیمهمدارگانی متغیر است. جاذبههای آن عبارتاند از دریاچۀ پاراسورام کوند<ref>Parasuram Kund</ref>، که زیارتگاه است؛ رود [[براهماپوترا]]<ref>Brahmaputra</ref> (سیانگ<ref>Siang</ref>)، که در درهای عمیق از شمال به جنوب جریان دارد؛ دیر تاونگ<ref>Tawang Monastery</ref>؛ و پارک ملی نام دافا<ref>Namdapha National Park</ref>. دیر بودایی تاونگ، که در ارتفاع ۳هزار متری ساخته شده، بزرگترین دیر بوداییان در هند و زادگاه ششمین [[دالایی لاما]]<ref>Dalai Lama</ref> است. این دیر کتب خطی و گنجینههای گرانبها را در خود جا داده است. هممرزی این ایالت با [[چین]] اهمیت استراتژیک دارد و چین بارها به آن حمله کرده است. مرز این سرزمین با تبت از ۱۹۵۷م مورد اختلاف چین و هند بود. انگلیسیها در اوایل قرن ۲۰ با موافقت تبت، مرز آن با تبت را با خط ماکماهون<ref>McMahon Line</ref> مشخص کردند. در دهۀ ۱۹۵۰م سپاهیان چین از خط مکماهون گذشتند و در ۱۹۶۲م نیز چندبار به این سرزمین حمله کردند، اما سرانجام بهصورت یکطرفه آتشبس اعلام و به آن سوی خط مزبور عقبنشینی کردند و چین از ادعای خود بر این ایالت، که در آن زمان سازمان مرز شمال شرقی نام داشت، صرف نظر کرد. | آروناچال پرادِش (Arunachal pradesh)<br/> [[File:10102400-1.jpg|thumb|آروناچال پرادِش، نمایی از صومعۀ تاوانگ]](نام سابق: سازمان مرز شمال شرقی<ref>North-East Frontier Agency</ref> تا ۱۹۷۲م) ایالتی در [[هند]]، در مرزهای [[تبت]]<ref>Tibet</ref> و [[میانمار]]<ref>Myanmar</ref>، با 83,743 کیلومتر مربع مساحت و 1,383,727 نفر جمعیت (2011) شامل بیش از ۸۰ گروه قومی. بلندترین نقطه آن در ارتفاع 7,090 متری از سطح دریا واقع شده است. تولید [[برنج]]، [[قهوه]]، ادویهجات، [[میوه]]، و [[کائوچو]] بخش عمدۀ کشاورزی آن را تشکیل میدهد. صنایع [[چوب]] و [[زغال سنگ|زغالسنگ]] نیز دارد. قبلاً بخشی از ایالت [[آسام]]<ref>Assam State</ref> بود و در ۱۹۸۷م به یکی از ایالتهای هند تبدیل شد. شهرهای مهم آن بومدیلا<ref>Bomdila</ref> و زیرو<ref>Ziro</ref> و مرکزش ایتانگر<ref>Itanagar</ref> است. این ایالت از کوهپایههای [[هیمالیا]]<ref>Himalayas</ref> تا قلههای آن گسترش یافته و پوشیده از جنگلهای انبوه است و اقلیم آن از آبوهوایی آلپی تا نیمهمدارگانی متغیر است. جاذبههای آن عبارتاند از دریاچۀ پاراسورام کوند<ref>Parasuram Kund</ref>، که زیارتگاه است؛ رود [[براهماپوترا]]<ref>Brahmaputra</ref> (سیانگ<ref>Siang</ref>)، که در درهای عمیق از شمال به جنوب جریان دارد؛ دیر تاونگ<ref>Tawang Monastery</ref>؛ و پارک ملی نام دافا<ref>Namdapha National Park</ref>. دیر بودایی تاونگ، که در ارتفاع ۳هزار متری ساخته شده، بزرگترین دیر بوداییان در هند و زادگاه ششمین [[دالایی لاما]]<ref>Dalai Lama</ref> است. این دیر کتب خطی و گنجینههای گرانبها را در خود جا داده است. هممرزی این ایالت با [[چین]] اهمیت استراتژیک دارد و چین بارها به آن حمله کرده است. مرز این سرزمین با تبت از ۱۹۵۷م مورد اختلاف چین و هند بود. انگلیسیها در اوایل قرن ۲۰ با موافقت تبت، مرز آن با تبت را با خط ماکماهون<ref>McMahon Line</ref> مشخص کردند. در دهۀ ۱۹۵۰م سپاهیان چین از خط مکماهون گذشتند و در ۱۹۶۲م نیز چندبار به این سرزمین حمله کردند، اما سرانجام بهصورت یکطرفه آتشبس اعلام و به آن سوی خط مزبور عقبنشینی کردند و چین از ادعای خود بر این ایالت، که در آن زمان سازمان مرز شمال شرقی نام داشت، صرف نظر کرد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۰۴
| آروناچال پرادش | |
|---|---|
| کشور | هند |
| نام لاتین | Arunachal pradesh |
| نام پیشین | سازمان مرز شمال شرقی تا ۱۹۷۲م |
| جمعیت | 1,383,727 نفر (2011) |
| موقعیت | در مرزهای تبت و میانمار |
| مرکز | ایتانگر |
| مساحت | 83,743 کیلومتر مربع |
| شهرهای مهم | بومدیلا و زیرو |
| کوههای استان | هیمالیا |
| ارتفاع متوسط | 7,090 متر (بلندترین نقطه) |
| اقلیم | از آبوهوایی آلپی تا نیمهمدارگانی متغیر |
| تولیدات و صنایع مهم | تولید برنج، قهوه، ادویهجات، میوه، و کائوچو؛ صنایع چوب و زغالسنگ |
آروناچال پرادِش (Arunachal pradesh)
(نام سابق: سازمان مرز شمال شرقی[۱] تا ۱۹۷۲م) ایالتی در هند، در مرزهای تبت[۲] و میانمار[۳]، با 83,743 کیلومتر مربع مساحت و 1,383,727 نفر جمعیت (2011) شامل بیش از ۸۰ گروه قومی. بلندترین نقطه آن در ارتفاع 7,090 متری از سطح دریا واقع شده است. تولید برنج، قهوه، ادویهجات، میوه، و کائوچو بخش عمدۀ کشاورزی آن را تشکیل میدهد. صنایع چوب و زغالسنگ نیز دارد. قبلاً بخشی از ایالت آسام[۴] بود و در ۱۹۸۷م به یکی از ایالتهای هند تبدیل شد. شهرهای مهم آن بومدیلا[۵] و زیرو[۶] و مرکزش ایتانگر[۷] است. این ایالت از کوهپایههای هیمالیا[۸] تا قلههای آن گسترش یافته و پوشیده از جنگلهای انبوه است و اقلیم آن از آبوهوایی آلپی تا نیمهمدارگانی متغیر است. جاذبههای آن عبارتاند از دریاچۀ پاراسورام کوند[۹]، که زیارتگاه است؛ رود براهماپوترا[۱۰] (سیانگ[۱۱])، که در درهای عمیق از شمال به جنوب جریان دارد؛ دیر تاونگ[۱۲]؛ و پارک ملی نام دافا[۱۳]. دیر بودایی تاونگ، که در ارتفاع ۳هزار متری ساخته شده، بزرگترین دیر بوداییان در هند و زادگاه ششمین دالایی لاما[۱۴] است. این دیر کتب خطی و گنجینههای گرانبها را در خود جا داده است. هممرزی این ایالت با چین اهمیت استراتژیک دارد و چین بارها به آن حمله کرده است. مرز این سرزمین با تبت از ۱۹۵۷م مورد اختلاف چین و هند بود. انگلیسیها در اوایل قرن ۲۰ با موافقت تبت، مرز آن با تبت را با خط ماکماهون[۱۵] مشخص کردند. در دهۀ ۱۹۵۰م سپاهیان چین از خط مکماهون گذشتند و در ۱۹۶۲م نیز چندبار به این سرزمین حمله کردند، اما سرانجام بهصورت یکطرفه آتشبس اعلام و به آن سوی خط مزبور عقبنشینی کردند و چین از ادعای خود بر این ایالت، که در آن زمان سازمان مرز شمال شرقی نام داشت، صرف نظر کرد.