آتیرائو، استان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات استان5|نام فارسی=|نام لاتین=Atyrau|نامپیشین=|کشور=قزاقستان|موقعیت=غرب قزاقستان|مرکز=آتیرائو|تعداد شهرستانها=|تعداد بخش ها=|شهرهای مهم=کولساری|کوههای استان=|رودهای استان=|جمعیت=681,241 نفر (۲۰۲۲)|مساحت=118,631 کیلومتر مربع|ارتفاع متوسط=|میانگین بارندگی سالیانه=|اقلیم=|تولیدات و صنایع مهم= ذخایر نفت و گاز طبیعی }} | {{الگو:جعبه اطلاعات استان5|نام فارسی=|نام لاتین=Atyrau|نامپیشین=گوریِف، ۱۶۴۵ـ۱۹۹۱ |کشور=قزاقستان|موقعیت=غرب قزاقستان|مرکز=آتیرائو|تعداد شهرستانها=|تعداد بخش ها=|شهرهای مهم=کولساری|کوههای استان=|رودهای استان=|جمعیت=681,241 نفر (۲۰۲۲)|مساحت=118,631 کیلومتر مربع|ارتفاع متوسط=|میانگین بارندگی سالیانه=|اقلیم=|تولیدات و صنایع مهم= ذخایر نفت و گاز طبیعی }} | ||
[[پرونده:10043100.jpg|بندانگشتی|کلیسای ارتدکس در آتیرائو]] | [[پرونده:10043100.jpg|بندانگشتی|کلیسای ارتدکس در آتیرائو]] | ||
آتیرائو، استان (Atyrau) | آتیرائو، استان (Atyrau) | ||
(نام سابق: گوریِف<ref>Guryev</ref>، ۱۶۴۵ـ۱۹۹۱) واقع در غرب [[قزاقستان]]<ref>Kazakhstan</ref>، با 118,631 کیلومتر مربع مساحت و 681,241 نفر جمعیت (۲۰۲۲). مهمترین شهرهای آن عبارتاند از [[آتیرائو، شهر|آتیرائو]] (مرکز) و کولساری<ref>Kulsary</ref>. در ساحل شمال شرقی [[خزر، دریای|دریای خزر]]<ref>Caspian Sea</ref> قرار دارد و بخش بزرگی از جلگۀ پست خزر<ref>Caspian Lowland</ref> بهشمار میرود؛ ارتفاعاتی در جنوب غربی و فلات اوستاورت<ref>Ustyurt Plateau</ref> در جنوب شرقی آن واقع است. [[اورال، رود|اورال]]<ref>Ural</ref> و [[امبا|اِمبا]]<ref>Emba</ref> رودهای مهم آن را تشکیل میدهند. بخش عمدۀ این استان بیابانی یا نیمهبیابانی، با آبوهوای سخت قارهای<ref>continental</ref> است. ذخایر نفت و گاز طبیعی آن بسیار وسیع است، و استخراج و پالایش آنها مهمترین صنعت منطقه را تشکیل میدهد. شمال استان آتیرائو بخشی از دروازۀ قدیمی اقوام صحرانشین [[آسیای مرکزی]] به [[اروپا، قاره|اروپا]] را تشکیل میداد. در قرون ۱۳ـ۱۵م این ناحیه به [[اردوی زرین|اردوی زرّین]] مغول<ref>Mongol Golden Horde</ref>، سپس به خاننشین ناگای<ref>Nagay</ref> تعلّق داشت. در قرن ۱۶، قزاقهای روس<ref>Russian Cossacks</ref> از [[ولگا]]<ref>Volga</ref> در کرانه<ref>bank</ref>های رود اورال ساکن شدند. استخراج نفت نخستینبار در ۱۹۱۱ نزدیک رود اِمبا صورت گرفت. | (نام سابق: گوریِف<ref>Guryev</ref>، ۱۶۴۵ـ۱۹۹۱) واقع در غرب [[قزاقستان]]<ref>Kazakhstan</ref>، با 118,631 کیلومتر مربع مساحت و 681,241 نفر جمعیت (۲۰۲۲). مهمترین شهرهای آن عبارتاند از [[آتیرائو، شهر|آتیرائو]] (مرکز) و کولساری<ref>Kulsary</ref>. در ساحل شمال شرقی [[خزر، دریای|دریای خزر]]<ref>Caspian Sea</ref> قرار دارد و بخش بزرگی از جلگۀ پست خزر<ref>Caspian Lowland</ref> بهشمار میرود؛ ارتفاعاتی در جنوب غربی و فلات اوستاورت<ref>Ustyurt Plateau</ref> در جنوب شرقی آن واقع است. [[اورال، رود|اورال]]<ref>Ural</ref> و [[امبا|اِمبا]]<ref>Emba</ref> رودهای مهم آن را تشکیل میدهند. بخش عمدۀ این استان بیابانی یا نیمهبیابانی، با آبوهوای سخت قارهای<ref>continental</ref> است. ذخایر نفت و گاز طبیعی آن بسیار وسیع است، و استخراج و پالایش آنها مهمترین صنعت منطقه را تشکیل میدهد. شمال استان آتیرائو بخشی از دروازۀ قدیمی اقوام صحرانشین [[آسیای مرکزی]] به [[اروپا، قاره|اروپا]] را تشکیل میداد. در قرون ۱۳ـ۱۵م این ناحیه به [[اردوی زرین|اردوی زرّین]] مغول<ref>Mongol Golden Horde</ref>، سپس به خاننشین ناگای<ref>Nagay</ref> تعلّق داشت. در قرن ۱۶، قزاقهای روس<ref>Russian Cossacks</ref> از [[ولگا]]<ref>Volga</ref> در کرانه<ref>bank</ref>های رود اورال ساکن شدند. استخراج نفت نخستینبار در ۱۹۱۱ نزدیک رود اِمبا صورت گرفت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۵۵
| آتیرائو، استان | |
|---|---|
| کشور | قزاقستان |
| نام لاتین | Atyrau |
| نام پیشین | گوریِف، ۱۶۴۵ـ۱۹۹۱ |
| جمعیت | 681,241 نفر (۲۰۲۲) |
| موقعیت | غرب قزاقستان |
| مرکز | آتیرائو |
| مساحت | 118,631 کیلومتر مربع |
| شهرهای مهم | کولساری |
| تولیدات و صنایع مهم | ذخایر نفت و گاز طبیعی |
آتیرائو، استان (Atyrau)
(نام سابق: گوریِف[۱]، ۱۶۴۵ـ۱۹۹۱) واقع در غرب قزاقستان[۲]، با 118,631 کیلومتر مربع مساحت و 681,241 نفر جمعیت (۲۰۲۲). مهمترین شهرهای آن عبارتاند از آتیرائو (مرکز) و کولساری[۳]. در ساحل شمال شرقی دریای خزر[۴] قرار دارد و بخش بزرگی از جلگۀ پست خزر[۵] بهشمار میرود؛ ارتفاعاتی در جنوب غربی و فلات اوستاورت[۶] در جنوب شرقی آن واقع است. اورال[۷] و اِمبا[۸] رودهای مهم آن را تشکیل میدهند. بخش عمدۀ این استان بیابانی یا نیمهبیابانی، با آبوهوای سخت قارهای[۹] است. ذخایر نفت و گاز طبیعی آن بسیار وسیع است، و استخراج و پالایش آنها مهمترین صنعت منطقه را تشکیل میدهد. شمال استان آتیرائو بخشی از دروازۀ قدیمی اقوام صحرانشین آسیای مرکزی به اروپا را تشکیل میداد. در قرون ۱۳ـ۱۵م این ناحیه به اردوی زرّین مغول[۱۰]، سپس به خاننشین ناگای[۱۱] تعلّق داشت. در قرن ۱۶، قزاقهای روس[۱۲] از ولگا[۱۳] در کرانه[۱۴]های رود اورال ساکن شدند. استخراج نفت نخستینبار در ۱۹۱۱ نزدیک رود اِمبا صورت گرفت.