اینگراهام، هیوبرت: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ اینگراهام، هیوبرت (۱۹۴۷) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به اینگراهام، هیوبرت منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اینْگِراهام، هیوبِرت ( | اینْگِراهام، هیوبِرت (۱۹۴۷م - )(Ingraham, Hubert) | ||
سیاستمدار باهامایی، از ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۳ نخستوزیر آن کشور. در دولت حزب ترقیخواه لیبرال<ref>(Progressive Liberal Party (PLO</ref> به رهبری لیندون پیندلینگ<ref>Lynden Pindling</ref>، وزیر مسکن و خدمات اجتماعی بود، اما پس از افشاگری و اعتراض به فساد حاکم، در ۱۹۸۴، از کابینه و در ۱۹۸۶، از این حزب برکنار شد. در انتخابات ۱۹۸۷ نامزدی مستقل بود، و در ۱۹۹۰ به رهبری جنبش آزاد ملی<ref>(Free National Movement (FNM</ref> رسید. اینگراهام، که براساس برنامهای بر محور مبارزه با فساد وارد عرصۀ کارزار انتخاباتی شده بود، جنبش آزاد ملی را در ۱۹۹۲ به پیروزی رساند و به حکومت ۲۵سالۀ پیندلینگ پایان داد. دولت وی در جلب سرمایهگذاریهای خارجی، پیشبرد تمرکززدایی سیاسی، و برقراری حداقل دستمزد موفق بود. او در انتخابات ۱۹۹۷، برای دومینبار به نخستوزیری انتخاب شد. | سیاستمدار باهامایی، از ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۳ نخستوزیر آن کشور. در دولت حزب ترقیخواه لیبرال<ref>(Progressive Liberal Party (PLO</ref> به رهبری لیندون پیندلینگ<ref>Lynden Pindling</ref>، وزیر مسکن و خدمات اجتماعی بود، اما پس از افشاگری و اعتراض به فساد حاکم، در ۱۹۸۴، از کابینه و در ۱۹۸۶، از این حزب برکنار شد. در انتخابات ۱۹۸۷ نامزدی مستقل بود، و در ۱۹۹۰ به رهبری جنبش آزاد ملی<ref>(Free National Movement (FNM</ref> رسید. اینگراهام، که براساس برنامهای بر محور مبارزه با فساد وارد عرصۀ کارزار انتخاباتی شده بود، جنبش آزاد ملی را در ۱۹۹۲ به پیروزی رساند و به حکومت ۲۵سالۀ پیندلینگ پایان داد. دولت وی در جلب سرمایهگذاریهای خارجی، پیشبرد تمرکززدایی سیاسی، و برقراری حداقل دستمزد موفق بود. او در انتخابات ۱۹۹۷، برای دومینبار به نخستوزیری انتخاب شد. | ||
نسخهٔ ۱۰ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۴۱
اینْگِراهام، هیوبِرت (۱۹۴۷م - )(Ingraham, Hubert)
سیاستمدار باهامایی، از ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۳ نخستوزیر آن کشور. در دولت حزب ترقیخواه لیبرال[۱] به رهبری لیندون پیندلینگ[۲]، وزیر مسکن و خدمات اجتماعی بود، اما پس از افشاگری و اعتراض به فساد حاکم، در ۱۹۸۴، از کابینه و در ۱۹۸۶، از این حزب برکنار شد. در انتخابات ۱۹۸۷ نامزدی مستقل بود، و در ۱۹۹۰ به رهبری جنبش آزاد ملی[۳] رسید. اینگراهام، که براساس برنامهای بر محور مبارزه با فساد وارد عرصۀ کارزار انتخاباتی شده بود، جنبش آزاد ملی را در ۱۹۹۲ به پیروزی رساند و به حکومت ۲۵سالۀ پیندلینگ پایان داد. دولت وی در جلب سرمایهگذاریهای خارجی، پیشبرد تمرکززدایی سیاسی، و برقراری حداقل دستمزد موفق بود. او در انتخابات ۱۹۹۷، برای دومینبار به نخستوزیری انتخاب شد.