حکیم، سید محمدباقر: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =سید محمدباقر حکیم | |عنوان =سید محمدباقر حکیم | ||
| خط ۱۰: | خط ۸: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=نجف ۱۳۵۸ق | |زادروز=نجف ۱۳۵۸ق | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=نجف ۱۴۲۴ق | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=عراقی | |ملیت=عراقی | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۷: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت =رئیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =علوم القرآن، الوحده الاسلامیه فی منظور الثقلین | |آثار =علوم القرآن، الوحده الاسلامیه فی منظور الثقلین | ||
|خویشاوندان سرشناس = آیت الله سید محسن حکیم (پدر) | |خویشاوندان سرشناس = آیت الله سید محسن حکیم (پدر) | ||
|گروه مقاله = | |گروه مقاله =دین اسلام | ||
|دوره = | |دوره = | ||
|فعالیت های مهم = | |فعالیت های مهم = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}فقیه و عالم مبارز شیعۀ عراق، فرزند آیتالله سید محسن حکیم. در نجف دروس مقدماتی را نزد علمای خانواده به ویژه سید محمدسعید حکیم آموخت. تحصیلات تکمیلی را نزد استادانی چون سید یوسف حکیم، شهید سید محمدباقر صدر، شیخ مرتضی آلیاسین، سید ابوالقاسم خویی و دیگران فراگرفت و به درجۀ اجتهاد رسید. وی بیش از همه از محضر شهید صدر بهره برد و تا زمان شهادت او (۱۳۵۹ش)، ملازم وی بود. مدت ده سال در دانشکدۀ اصول دین بغداد، علوم قرآنی تدریس کرد. در ۱۳۸۴ق با نظارت شهید صدر «مدرسة العلوم الاسلامیه» را جهت آشنایی طلاب با علوم روز تأسیس کرد. وی چندبار زندانی شد. در ۱۳۵۹ش مجبور به ترک عراق گردید و در ایران مقیم شد. او ریاست «مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق» را برعهده داشت. حکیم طی بیست و سه سال تبعید در ایران از چند سوءقصد از طرف رژیم بعثی جان سالم به در برد و سرانجام در اردیبهشت ۱۳۸۲ش به عراق بازگشت. پس از اقامۀ نماز جمعه نجف اشرف به شهادت رسید و در حرم مطهر علی (ع) در کنار پدرش دفن شد. آثار عربی او بیش از سی عنوان در موضوعات علوم قرآنی، اهل بیت و مسائل سیاسی و اجتماعی عراق است. ''علومالقرآن''،'' الوحدة الاسلامیه فی منظور الثقلین'' از تألیفات مشهور اوست. | }}[[پرونده: 18086500.jpg | بندانگشتی|حکيم، سيد محمدباقر]] | ||
<br><!--18086500--> | حکیم، سید محمدباقر (نجف ۱۳۵۸ ـ همانجا ۱۴۲۴ق)<br> | ||
فقیه و عالم مبارز شیعۀ عراق، فرزند آیتالله سید محسن حکیم. در نجف دروس مقدماتی را نزد علمای خانواده به ویژه سید محمدسعید حکیم آموخت. تحصیلات تکمیلی را نزد استادانی چون سید یوسف حکیم، شهید سید محمدباقر صدر، شیخ مرتضی آلیاسین، سید ابوالقاسم خویی و دیگران فراگرفت و به درجۀ اجتهاد رسید. وی بیش از همه از محضر شهید صدر بهره برد و تا زمان شهادت او (۱۳۵۹ش)، ملازم وی بود. مدت ده سال در دانشکدۀ اصول دین بغداد، علوم قرآنی تدریس کرد. در ۱۳۸۴ق با نظارت شهید صدر «مدرسة العلوم الاسلامیه» را جهت آشنایی طلاب با علوم روز تأسیس کرد. وی چندبار زندانی شد. در ۱۳۵۹ش مجبور به ترک عراق گردید و در ایران مقیم شد. او ریاست «مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق» را برعهده داشت. حکیم طی بیست و سه سال تبعید در ایران از چند سوءقصد از طرف رژیم بعثی جان سالم به در برد و سرانجام در اردیبهشت ۱۳۸۲ش به عراق بازگشت. پس از اقامۀ نماز جمعه نجف اشرف به شهادت رسید و در حرم مطهر علی (ع) در کنار پدرش دفن شد. آثار عربی او بیش از سی عنوان در موضوعات علوم قرآنی، اهل بیت و مسائل سیاسی و اجتماعی عراق است. ''علومالقرآن''،'' الوحدة الاسلامیه فی منظور الثقلین'' از تألیفات مشهور اوست. | |||
سید محمدباقر حکیم، ۲ شعبان ۱۴۲۴ قمری (مصادف با ۷ شهریور ۱۳۸۲ شمسی) در سن ۶۴ سالگی در نجف، عراق، در پی بمبگذاری انتحاری در حرم امام علی (ع) به شهادت رسید.<br><!--18086500--> | |||
[[رده:دین اسلام]] | |||
[[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | |||
[[رده:انقلاب ها و انقلابیون]] | [[رده:انقلاب ها و انقلابیون]] | ||
[[رده:اشخاص و گروه ها]] | [[رده:اشخاص و گروه ها]] | ||
نسخهٔ ۱۴ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۵
| سید محمدباقر حکیم | |
|---|---|
| زادروز |
نجف ۱۳۵۸ق |
| درگذشت | نجف ۱۴۲۴ق |
| ملیت | عراقی |
| تحصیلات و محل تحصیل | درجه اجتهاد |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه و عالم مبارز |
| سمت | رئیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق |
| آثار | علوم القرآن، الوحده الاسلامیه فی منظور الثقلین |
| گروه مقاله | دین اسلام |
| خویشاوندان سرشناس | آیت الله سید محسن حکیم (پدر) |
حکیم، سید محمدباقر (نجف ۱۳۵۸ ـ همانجا ۱۴۲۴ق)
فقیه و عالم مبارز شیعۀ عراق، فرزند آیتالله سید محسن حکیم. در نجف دروس مقدماتی را نزد علمای خانواده به ویژه سید محمدسعید حکیم آموخت. تحصیلات تکمیلی را نزد استادانی چون سید یوسف حکیم، شهید سید محمدباقر صدر، شیخ مرتضی آلیاسین، سید ابوالقاسم خویی و دیگران فراگرفت و به درجۀ اجتهاد رسید. وی بیش از همه از محضر شهید صدر بهره برد و تا زمان شهادت او (۱۳۵۹ش)، ملازم وی بود. مدت ده سال در دانشکدۀ اصول دین بغداد، علوم قرآنی تدریس کرد. در ۱۳۸۴ق با نظارت شهید صدر «مدرسة العلوم الاسلامیه» را جهت آشنایی طلاب با علوم روز تأسیس کرد. وی چندبار زندانی شد. در ۱۳۵۹ش مجبور به ترک عراق گردید و در ایران مقیم شد. او ریاست «مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق» را برعهده داشت. حکیم طی بیست و سه سال تبعید در ایران از چند سوءقصد از طرف رژیم بعثی جان سالم به در برد و سرانجام در اردیبهشت ۱۳۸۲ش به عراق بازگشت. پس از اقامۀ نماز جمعه نجف اشرف به شهادت رسید و در حرم مطهر علی (ع) در کنار پدرش دفن شد. آثار عربی او بیش از سی عنوان در موضوعات علوم قرآنی، اهل بیت و مسائل سیاسی و اجتماعی عراق است. علومالقرآن، الوحدة الاسلامیه فی منظور الثقلین از تألیفات مشهور اوست.
سید محمدباقر حکیم، ۲ شعبان ۱۴۲۴ قمری (مصادف با ۷ شهریور ۱۳۸۲ شمسی) در سن ۶۴ سالگی در نجف، عراق، در پی بمبگذاری انتحاری در حرم امام علی (ع) به شهادت رسید.