ایلیسکو، یان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Mohammadi3 صفحهٔ ایلیسکو، یان (۱۹۳۰) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به ایلیسکو، یان منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


ایلیِسْکو، یان (۱۹۳۰)(Iliescu, Ion)
ایلیِسْکو، یان (۱۹۳۰م - )(Iliescu, Ion)


سیاستمدار اهل رومانی، از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۶ و از ۲۰۰۰ رئیس‌جمهور آن کشور. پیشتر عضو حزب کمونیست رومانی<ref>(Romanian Communist Party (PCR</ref>&nbsp;و دولت نیکلای چائوشسکو<ref>Nicolae Ceausescu</ref>&nbsp;بود، و با سقوط وی از قدرت رهبر جبهۀ نجات ملی<ref>National Salvation Front</ref>&nbsp;شد. در ۱۹۶۸، به عضویت کمیتۀ مرکزی حزب کمونسیت رومانی درآمد و در ۱۹۷۱ دبیر تبلیغات آن حزب شد. اختلاف بر سر به راه انداختن انقلاب فرهنگی و رشد کیش شخصیت‌پرستی چائوشسکو به برکناری ایلیسکو از عرصۀ سیاست کشورش انجامید و او را در مقام رئیس تبلیغات حزب به تیمیشوارا<ref>Timisoara </ref>&nbsp;فرستادند. با برپایی انقلاب کریسمس در ۱۹۸۹، ایلیسکو از نخستین رهبران آن بود، و در فوریۀ ۱۹۹۰ به ریاست شورای موقت ملی<ref>Provisional Council of National Unity </ref>&nbsp;رسید. در انتخابات ریاست جمهوری، به‌رغم مناقشاتی که پیشتر دربارۀ روش سخت‌گیرانه‌اش در عرصۀ سیاست درگرفته بود، در مه ۱۹۹۰ پیروزی چشمگیری به‌دست آورد. در انتخابات ریاست جمهوری اواخر سال ۲۰۰۰، حزب حاکم با نام حزب آزادی‌خواه ملی<ref>National Liberal Party</ref>&nbsp;دچار شکاف شد و او، در دور دوم کورنلیو وادیم تودور<ref>Corneliu Vadim Tudor</ref>، نامزد ملی‌گرایان تندرو، را شکست داد. ایلیسکو در مؤسسه پلی‌تکنیک بخارست<ref>Bucharest Polytechnic Institute</ref>&nbsp;و انستیتو انرژی‌شناسی<ref>Institute of Energetics</ref>&nbsp;در مسکو تحصیل کرد.
سیاستمدار اهل رومانی، از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۶ و از ۲۰۰۰ رئیس‌جمهور آن کشور. پیشتر عضو حزب کمونیست رومانی<ref>(Romanian Communist Party (PCR</ref> و دولت نیکلای چائوشسکو<ref>Nicolae Ceausescu</ref> بود، و با سقوط وی از قدرت رهبر جبهۀ نجات ملی<ref>National Salvation Front</ref> شد. در ۱۹۶۸، به عضویت کمیتۀ مرکزی حزب کمونسیت رومانی درآمد و در ۱۹۷۱ دبیر تبلیغات آن حزب شد. اختلاف بر سر به راه انداختن انقلاب فرهنگی و رشد کیش شخصیت‌پرستی چائوشسکو به برکناری ایلیسکو از عرصۀ سیاست کشورش انجامید و او را در مقام رئیس تبلیغات حزب به تیمیشوارا<ref>Timisoara </ref> فرستادند. با برپایی انقلاب کریسمس در ۱۹۸۹، ایلیسکو از نخستین رهبران آن بود، و در فوریۀ ۱۹۹۰ به ریاست شورای موقت ملی<ref>Provisional Council of National Unity </ref> رسید. در انتخابات ریاست جمهوری، به‌رغم مناقشاتی که پیشتر دربارۀ روش سخت‌گیرانه‌اش در عرصۀ سیاست درگرفته بود، در مه ۱۹۹۰ پیروزی چشمگیری به‌دست آورد. در انتخابات ریاست جمهوری اواخر سال ۲۰۰۰، حزب حاکم با نام حزب آزادی‌خواه ملی<ref>National Liberal Party</ref> دچار شکاف شد و او، در دور دوم کورنلیو وادیم تودور<ref>Corneliu Vadim Tudor</ref>، نامزد ملی‌گرایان تندرو، را شکست داد. ایلیسکو در مؤسسه پلی‌تکنیک بخارست<ref>Bucharest Polytechnic Institute</ref> و انستیتو انرژی‌شناسی<ref>Institute of Energetics</ref> در مسکو تحصیل کرد.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۴۹

ایلیِسْکو، یان (۱۹۳۰م - )(Iliescu, Ion)

سیاستمدار اهل رومانی، از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۶ و از ۲۰۰۰ رئیس‌جمهور آن کشور. پیشتر عضو حزب کمونیست رومانی[۱] و دولت نیکلای چائوشسکو[۲] بود، و با سقوط وی از قدرت رهبر جبهۀ نجات ملی[۳] شد. در ۱۹۶۸، به عضویت کمیتۀ مرکزی حزب کمونسیت رومانی درآمد و در ۱۹۷۱ دبیر تبلیغات آن حزب شد. اختلاف بر سر به راه انداختن انقلاب فرهنگی و رشد کیش شخصیت‌پرستی چائوشسکو به برکناری ایلیسکو از عرصۀ سیاست کشورش انجامید و او را در مقام رئیس تبلیغات حزب به تیمیشوارا[۴] فرستادند. با برپایی انقلاب کریسمس در ۱۹۸۹، ایلیسکو از نخستین رهبران آن بود، و در فوریۀ ۱۹۹۰ به ریاست شورای موقت ملی[۵] رسید. در انتخابات ریاست جمهوری، به‌رغم مناقشاتی که پیشتر دربارۀ روش سخت‌گیرانه‌اش در عرصۀ سیاست درگرفته بود، در مه ۱۹۹۰ پیروزی چشمگیری به‌دست آورد. در انتخابات ریاست جمهوری اواخر سال ۲۰۰۰، حزب حاکم با نام حزب آزادی‌خواه ملی[۶] دچار شکاف شد و او، در دور دوم کورنلیو وادیم تودور[۷]، نامزد ملی‌گرایان تندرو، را شکست داد. ایلیسکو در مؤسسه پلی‌تکنیک بخارست[۸] و انستیتو انرژی‌شناسی[۹] در مسکو تحصیل کرد.

 


  1. (Romanian Communist Party (PCR
  2. Nicolae Ceausescu
  3. National Salvation Front
  4. Timisoara
  5. Provisional Council of National Unity
  6. National Liberal Party
  7. Corneliu Vadim Tudor
  8. Bucharest Polytechnic Institute
  9. Institute of Energetics