نادری، عبدالله: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=عبدالله نادری|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=سرپرست وزنهبرداری ایران|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ورزش|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=وزنهبرداری|پست تخصصی=|باشگاه=}}نادری، عبدالله <br> | ||
<p>وزنهبردار ایرانی. از اولین وزنهبرداران ایرانی است. آشنایی ایرانیان با وزنهبرداری مدرن مرهون همکاری مشترک او و پادگورنی است. نادری اولینبار دستگاه هالتر را به بهای ۱۱۰ پوند از کلکته به ایران آورد. در | <p>وزنهبردار ایرانی. از اولین وزنهبرداران ایرانی است. آشنایی ایرانیان با وزنهبرداری مدرن مرهون همکاری مشترک او و پادگورنی است. نادری اولینبار دستگاه هالتر را به بهای ۱۱۰ پوند از [[کلکته]] به ایران آورد. در ۱۳۱۶ش برای ساخت اولین میلۀ هالتر در ایران از پلوس گاردان یک اتومبیل استفاده و با کمک صاحب یک مغازۀ چدنریزی واقع در خیابان منوچهری تهران میله و صفحههای هالتر ساخته شد. او ساختار این میله و صفحه و اندازههای آن را از روی عکس رونالدواکر (قهرمان وزنهبرداری وقت جهان) با معادلاتی عجیب و غریب بهدست آورد. این میله نمیچرخید و کسی هم نمیدانست که باید بچرخد. سرهنگ اسحقی که از طرف ادارۀ تسلیحات ارتش به [[سوئد]] رفته بود در مراجعت به ایران به نادری گفت که میله باید بچرخد و او سفارش میلۀ چرخان را به «چدنریز» خیابان منوچهری داد. مقارن همین ایام [[پادگورنی، امان گاسپادین (قرن ۱۴ش)|پادگورنی]] نیز در [[تبریز، شهر|تبریز]] از دیفرانسیل اتومبیل، وسایل وزنهبرداری ساخت و در باشگاه خود از آنها استفاده میکرد. نادری در ۱۳۱۷ش با مراجعه به ادارۀ پیشاهنگی و تربیت بدنی وزارت فرهنگ، از پازارگادی، رئیس تربیت بدنی وقت و مشاورش گیبسن امریکایی، تقاضای رسیدگی به ورزش نوپای وزنهبرداری ایران را کرد. نخستین اردوی وزنهبرداری در ۱۳۱۹ش با شرکت امیر شرفی، طباطبایی، حیات غیب، [[افشار طوس، محمود (تهران ۱۲۸۶ـ۱۳۳۲ش)|افشار طوس]] و به سرپرستی نادری در میگون و بهمدت ده روز برگزار شد. نادری در ۱۳۱۹ش برای انجام مطالعات ورزشی به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] رفت و در بازگشت از آنجا میلهای به ایران وارد کرد. او اولین دستگاه هالتر را که از کلکته به ایران وارد کرده بود ۷۵ تومان به سازمان تربیت بدنی فروخت. نادری که سرپرست وزنهبرداری ایران بود در ۱۳۲۵ اولین هیئت وزنهبرداری ایران را تشکیل داد. او، پادگورنی، نصیری، امیر شرفی و ناصر خموش اعضای این هیئت بودند و بدین گونه وزنهبرداری ایران فعالیتهای رسمی و بینالمللی خود را آغاز کرد.</p> | ||
<br><!--39009800--> | <br><!--39009800--> | ||
[[رده:ورزش]] | [[رده:ورزش]] | ||
[[رده:اشخاص ایران]] | [[رده:اشخاص ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۳۴
| عبدالله نادری | |
|---|---|
| ملیت | ایرانی |
| سمت | سرپرست وزنهبرداری ایران |
| گروه مقاله | ورزش |
| رشته | وزنهبرداری |
نادری، عبدالله
وزنهبردار ایرانی. از اولین وزنهبرداران ایرانی است. آشنایی ایرانیان با وزنهبرداری مدرن مرهون همکاری مشترک او و پادگورنی است. نادری اولینبار دستگاه هالتر را به بهای ۱۱۰ پوند از کلکته به ایران آورد. در ۱۳۱۶ش برای ساخت اولین میلۀ هالتر در ایران از پلوس گاردان یک اتومبیل استفاده و با کمک صاحب یک مغازۀ چدنریزی واقع در خیابان منوچهری تهران میله و صفحههای هالتر ساخته شد. او ساختار این میله و صفحه و اندازههای آن را از روی عکس رونالدواکر (قهرمان وزنهبرداری وقت جهان) با معادلاتی عجیب و غریب بهدست آورد. این میله نمیچرخید و کسی هم نمیدانست که باید بچرخد. سرهنگ اسحقی که از طرف ادارۀ تسلیحات ارتش به سوئد رفته بود در مراجعت به ایران به نادری گفت که میله باید بچرخد و او سفارش میلۀ چرخان را به «چدنریز» خیابان منوچهری داد. مقارن همین ایام پادگورنی نیز در تبریز از دیفرانسیل اتومبیل، وسایل وزنهبرداری ساخت و در باشگاه خود از آنها استفاده میکرد. نادری در ۱۳۱۷ش با مراجعه به ادارۀ پیشاهنگی و تربیت بدنی وزارت فرهنگ، از پازارگادی، رئیس تربیت بدنی وقت و مشاورش گیبسن امریکایی، تقاضای رسیدگی به ورزش نوپای وزنهبرداری ایران را کرد. نخستین اردوی وزنهبرداری در ۱۳۱۹ش با شرکت امیر شرفی، طباطبایی، حیات غیب، افشار طوس و به سرپرستی نادری در میگون و بهمدت ده روز برگزار شد. نادری در ۱۳۱۹ش برای انجام مطالعات ورزشی به امریکا رفت و در بازگشت از آنجا میلهای به ایران وارد کرد. او اولین دستگاه هالتر را که از کلکته به ایران وارد کرده بود ۷۵ تومان به سازمان تربیت بدنی فروخت. نادری که سرپرست وزنهبرداری ایران بود در ۱۳۲۵ اولین هیئت وزنهبرداری ایران را تشکیل داد. او، پادگورنی، نصیری، امیر شرفی و ناصر خموش اعضای این هیئت بودند و بدین گونه وزنهبرداری ایران فعالیتهای رسمی و بینالمللی خود را آغاز کرد.