پادگورنی، امان گاسپادین (قرن ۱۴ش): تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پادْگورنی، امان گاسپادین (قرن ۱۴ش)(Podgorni, Gaspadin)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}پادْگورنی، امان گاسپادین (قرن ۱۴ش)(Podgorni, Gaspadin)<br> | ||
<p> | <p> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۳۱
| جعبه زندگینامه |
|---|
پادْگورنی، امان گاسپادین (قرن ۱۴ش)(Podgorni, Gaspadin)
اولین مربی خارجی ورزش ایران. در مدرسهای در اوکراین درس خواند. در ۱۳۰۲ به تبریز رفت و طی هشت سال اقامت در این شهر، باشگاهی تأسیس کرد و به تعلیم ورزشکاران در مدارس و ارتش پرداخت. این متخصص ژیمناستیک و وزنهبرداری، از قطعات دیفرانسیل اتومبیل، هالتری در اوزان مختلف تهیه کرد و در تبریز به تعلیم وزنهبرداران پرداخت. در ۱۳۱۰ به تهران رفت و در دانشکدۀ افسری به آموزش ورزش پرداخت. او تهیۀ هالتر صفحهای را به «تخشایی» سفارش داد. پادگورنی اولین دورۀ مسابقات قهرمانی کشور را داوری کرد و نخستین تیم وزنهبرداری ایران را در ۱۳۱۹ در منزل یکی از وزنهبرداران تمرین داد. او محمود نامجو، برندۀ نخستین مدال طلای جهانی تاریخ ورزش ایران، را به تغییر رشته از ژیمناستیک به وزنهبرداری تشویق کرد. پادگورنی در ۱۳۲۵ به عضویت در اولین هیئت وزنهبرداری ایران درآمد.