بالادور، ادوار: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ بالادور، ادوار (۱۹۲۹) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به بالادور، ادوار منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بالادور، | بالادور، ادوار (۱۹۲۹م - )(Balladur, Edouard)<br/> سیاستمدار محافظهکار فرانسوی، از ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۵ نخستوزیر آن کشور. در نخستین سال پیگیری سیاست همخانگی<ref>cohabitation </ref> با فرانسوآ میتران<ref>François Mitterrand </ref>، رئیسجمهور سوسیالیست، نشان داد که به مهارت سیاسی خود اطمینان دارد و، به رغم مخالفت فعّال مردم با برخی از سیاستهای راستگرایانهتر او، پشتیبانی مردم را از دست نداد. در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۹۵ خود را نامزد کرد ولی ناکام ماند. او از حامیان اتحادیۀ اروپا<ref>European Union</ref> و حفظ مناسبات نزدیک میان فرانسه و آلمان است. بالادور از دستپروردگان ژرژ پومپیدو<ref>Georges Pompidou </ref>، رئیسجمهور سابق، طی دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بود، و در دورۀ نخستوزیری ژاک شیراک<ref>Jacques Chirac</ref> (۱۹۸۶ـ۱۹۸۸) در مقام وزیر اقتصاد و دارایی خدمت کرد. در ۱۹۹۳، پس از شیراک، که از پذیرش مقام نخستوزیری امتناع کرده بود، دومین انتخاب میتران برای پست نخستوزیری بود. او وعده داد که اقتصادی موفق ایجاد کند و از میزان کسری بودجه بکاهد، اما سیاستهای او در زمینۀ مهاجرت و خصوصیسازی، پیشنهادهایش در زمینۀ اختصاص اعتبارات دولتی برای مدارس خصوصی، و قوانینی که در زمینۀ اشتغال به اجرا گذاشت به کاهش حداقل دستمزد کارگران جوان انجامید و مخالفتهای بسیاری را برانگیخت. در ۱۹۹۴، پیشنهاد رأی عدم اعتماد به بالادور در مجلس ملی ناموفق ماند، و او با بهبود وضع اقتصادی کشور جایگاه خود را چنان مستحکم دید که نهایتاً به عرصۀ مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری وارد شد. مطرح شدن ادعاهایی دربارۀ فساد و استراق سمع تلفنی به کاهش چشمگیر محبوبیت او انجامید، و از نخستین دور انتخابات ۱۹۹۵ ریاست جمهوری حذف شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۲۸
بالادور، ادوار (۱۹۲۹م - )(Balladur, Edouard)
سیاستمدار محافظهکار فرانسوی، از ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۵ نخستوزیر آن کشور. در نخستین سال پیگیری سیاست همخانگی[۱] با فرانسوآ میتران[۲]، رئیسجمهور سوسیالیست، نشان داد که به مهارت سیاسی خود اطمینان دارد و، به رغم مخالفت فعّال مردم با برخی از سیاستهای راستگرایانهتر او، پشتیبانی مردم را از دست نداد. در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۹۵ خود را نامزد کرد ولی ناکام ماند. او از حامیان اتحادیۀ اروپا[۳] و حفظ مناسبات نزدیک میان فرانسه و آلمان است. بالادور از دستپروردگان ژرژ پومپیدو[۴]، رئیسجمهور سابق، طی دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بود، و در دورۀ نخستوزیری ژاک شیراک[۵] (۱۹۸۶ـ۱۹۸۸) در مقام وزیر اقتصاد و دارایی خدمت کرد. در ۱۹۹۳، پس از شیراک، که از پذیرش مقام نخستوزیری امتناع کرده بود، دومین انتخاب میتران برای پست نخستوزیری بود. او وعده داد که اقتصادی موفق ایجاد کند و از میزان کسری بودجه بکاهد، اما سیاستهای او در زمینۀ مهاجرت و خصوصیسازی، پیشنهادهایش در زمینۀ اختصاص اعتبارات دولتی برای مدارس خصوصی، و قوانینی که در زمینۀ اشتغال به اجرا گذاشت به کاهش حداقل دستمزد کارگران جوان انجامید و مخالفتهای بسیاری را برانگیخت. در ۱۹۹۴، پیشنهاد رأی عدم اعتماد به بالادور در مجلس ملی ناموفق ماند، و او با بهبود وضع اقتصادی کشور جایگاه خود را چنان مستحکم دید که نهایتاً به عرصۀ مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری وارد شد. مطرح شدن ادعاهایی دربارۀ فساد و استراق سمع تلفنی به کاهش چشمگیر محبوبیت او انجامید، و از نخستین دور انتخابات ۱۹۹۵ ریاست جمهوری حذف شد.