مورنایو، فریدریش ویلهلم (۱۸۸۹ـ۱۹۳۱)
| مایک لی Mike Leigh | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۳م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | نمایش‌نامه‌نویس و فیلم‌ساز |
| آثار | زندگی شیرین است (۱۹۹۱) و رازها و دروغ‌ها (۱۹۹۵)، امیدهای بزرگ (۱۹۸۹)، برهنه (۱۹۹۳)، همه یا هیچ (۲۰۰۲)، ورادریک (۲۰۰۴) و الکی خوش (۲۰۰۸) |
| گروه مقاله | سینما |
مورنائو، فریدریش ویلهِلْم (۱۸۸۹ـ۱۹۳۱)(Murnau, Friedrich Wilhelm)
(نام اصلی: فریدریش ویلهلم پلومپه[۱]) کارگردان آلمانی فیلم‌های سینمای صامت[۲]. فیلم نوسفراتو[۳] (۱۹۲۲)ی او روایت تأثیرگذاری از داستان دراکولا[۴] است. سپس به هالیوود رفت و در آن‌جا ازجمله آخرین آثار برجستۀ سینمای صامت، طلوع آفتاب[۵] (۱۹۲۷)، را ساخت. مورنائو در دوران اکسپرسیونیسم آلمان[۶]، برای تصویرپردازیِ فوق‌العاده و استفاده از حرکت دوربین «ذهنی» به‌گونه‌ای بدیع، در فیلم حقیرترین مرد (آخرین خنده)[۷] (۱۹۲۴) ستایش شد. از دیگر فیلم‌های اوست: ساتاناس[۸] (۱۹۱۹)، فاوست[۹] (۱۹۲۶)، و تابو[۱۰] (۱۹۳۱).