نقشینه، غلامحسین (۱۲۸۲ـ۱۳۷۵ش)
| غلامحسین نقشینه | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲۸۲ش |
| درگذشت | ۱۳۷۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما |
| آثار | میهن‌پرست (۱۳۳۲)، لیلی و مجنون (۱۳۳۵)، چشمۀ آب حیات (۱۳۳۸)، و ساحل انتظار (۱۳۴۲)، ناخدا خورشید (۱۳۶۵)، دلیران تنگستان (۱۳۵۲)، دایی‌جان ناپلئون (۱۳۵۴) |
| گروه مقاله | تیاتر |
غلامحسین نقشینه (۱۲۸۲ـ ۱۳۷۵ش)
بازیگر ایرانی تئاتر، تلویزیون و سینما. فعالیتش را در هر سه رشتۀ تئاتر، سینما، و تلویزیون از سال‌های دور آغاز کرد؛ اما هیچ‌کدام را تا پایان عمر طولانی‌اش پی‌گیرانه ادامه نداد.
نقشینه فعالیت در تئاتر را از ۱۳۰۴ش در شرکت کمدی ایران آغاز کرد، و سپس در تئاتر دهقان، تئاتر نصر و تئاتر تهران ادامه داد. در نمایش‌های اصلی و کرم از عزیز حاجی‌بیگوف، ببر گراز دندان اثر هوخ‌دلدر، عاشق غریب اثر ذوالفقار حاجی‌بیگوف، عشق و اتفاق ترجمۀ حسن ناصر، گیج نوشتۀ مولی‌یر، محاکمۀ مرموز، و میشل استروگف نقش‌آفرینی کرد. با وجود محبوبیت در ۱۳۲۷ش، از تئاتر کناره‌گیری کرد، اما ۲۲ سال بعد با نمایش تلویزیونی پالتوی آرزوها دوباره به تئاتر بازگشت. در سینما نیز همین مسیر ناپیوسته را دنبال کرد. با بازی و کارگردانی فیلم میهن‌پرست (۱۳۳۲ش) فعالیتش را آغاز کرد، و لیلی و مجنون (۱۳۳۵ش)، چشمۀ آب حیات (۱۳۳۸ش)، و ساحل انتظار (۱۳۴۲ش) از دیگر آثار سینمایی اوست.
نقشینه از ۱۳۵۰ش از سینما کناره‌گیری کرد، تا این‌که به دعوت ناصر تقوایی برای بازی در فیلم ناخدا خورشید (۱۳۶۵ش) مجدداً به سینما بازگشت. وی در تلویزیون در مجموعه‌های دلیران تنگستان (۱۳۵۲ش)، سفرهای پیتر دلاواله (۱۳۵۶ش) و در دایی‌جان ناپلئون (۱۳۵۴ش) (در نقش «دایی‌جان») نقش‌آفرینی کرد.