قهاری، علی (کرمان ۱۳۰۵ـ ۱۳۷۸ش)
| علی قَهّاری | |
|---|---|
| زادروز |
کرمان ۱۳۰۵ش |
| درگذشت | ۱۳۷۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | مجسمهساز |
| فعالیت های مهم | تأسیس «انجمن مجسمهسازان ایران» |
| سمت | تدریس مجسمهسازی، نقاشی، و طراحی در هنرستانها و دانشکدههای هنر |
| آثار | «پیکره رازی در میدان رازی»، «عطار نیشابوری»، و «ابوسعید ابوالخیر» در تهران |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی |
علی قَهّاری (کرمان ۱۳۰۵ـ ۱۳۷۸ش)
مجسمهساز ایرانی. از نوآوران ریختهگری بود. از مشاهیر و بزرگان علم و فرهنگ و ادب و هنر ایران، تندیسهایی خلق کرد. از ۷سالگی نزد استاد صنعتی به هنرآموزی پرداخت. صنعتی او را در ۱۹سالگی به تهران فراخواند، و در هنرستان کمالالملک در مقام دستیار خود بهکار گماشت. قهاری در این هنرستان و سپس در هنرستان هنرهای زیبا، همراه با استادانی همچون بهزاد، زاویه، و باقری هنرآفرینی کرد. مدّتی در آلمان مجسمهسازی و ریختهگری آموخت، و سپس همراه صنعتی آثاری خلق کرد، که نمایشگاههایی در کالج البرز و ساختمان شیروخورشید سابق (۱۳۲۵ش) حاصل آن است. هجده سال در هنرستانها و دانشکدههای هنر به تدریس مجسمهسازی، نقاشی، و طراحی پرداخت. با احیای شیوۀ «موم گمشده»، مجسمهسازان ایرانی را از فرستادن مجسمهها به اروپا برای برنزهکردن آنها، بینیاز ساخت. با همکاری جمعی از مجسمهسازان، مقدمات تأسیس «انجمن مجسمهسازان ایران» را فراهم کرد. ازجمله آثار اوست: «پیکرۀ رازی در میدان رازی»، «عطار نیشابوری»، و «ابوسعید ابوالخیر» در تهران.