آدلر، آلفرد (۱۸۷۰ـ۱۹۳۷)

آلفرد آدلر Alfred Adler
زادروز	وین ۱۸۷۰م
درگذشت	۱۹۳۷م
محل زندگی	وین، امریکا
ملیت	اتریشی
شغل و تخصص اصلی	روان شناس
شغل و تخصص های دیگر	پزشک
فعالیت های مهم	یکی از بنیان گذاران جنبش روان شناسی فردی
سمت	مدیر انجمن روان کاوی وین
آثار	مطالعه حقارت عضوی و جبران روانی آن (۱۹۰۷م)؛ شیوه کار و نظریه روان شناسی فردی (۱۹۱۲م)؛ فهم ماهیت انسان (۱۹۲۷م)؛ سرشت روان رنجوری (۱۹۱۲)
گروه مقاله	روانشناسی و روانپزشکی

آدلِر، آلفرد (۱۸۷۰ـ۱۹۳۷)(Adler, Alfred)

آدلِر، آلفرد

روان‌شناس اتریشی. از نظر او در توجیه رفتار انسان قدرت‌‌طلبی بیشتر از سائق جنسی اهمیت دارد. اختلاف نظر او با زیگموند فروید، در این زمینه موجب گسستن همکاری ده‌سالۀ او با بانی روان‌کاوی شد. مفاهیم عقدۀ حقارت و جبران افراطی، حقارت عضوی، و ترتیب تولد را آدلر وضع کرد. او در وین زاده شد و تحصیل کرد. از ۱۸۹۷ تا ۱۹۲۷ در آن شهر پزشک عمومی و متخصص اعصاب بود. تا ۱۹۰۲ با فروید در تماس بود و نقش مهمی در پیدایش جنبش روان‌کاوی داشت. آدلر مدیر «انجمن روان‌کاوی وین» بود اما در ۱۹۰۷، با تأکید بر قدرت‌طلبی به‌منزله ریشه روان‌رنجوری‌ها، از فروید که بر تمایلات جنسی در کودکی تأکید داشت، فاصله گرفت. آدلر و برخی دیگر، در ۱۹۱۱، محفل فرویدی را ترک کردند و «جنبش روان‌شناسی فردی» را بنا نهادند. او در ۱۹۳۵ به امریکا نقل مکان کرد. آدلر معتقد بود اصلی‌ترین علت رفتار بیمارگونه احساس بی‌کفایتی یا حقارت ناشی از، مثلاً، کوچک‌ترین عضو خانواده بودن یا تلاش کودک برای رقابت با دنیای بزرگسالان است. بیمار، در تلاش برای تسلط بر این احساس‌ها، غالباً به بهای زیرپاگذاشتن رفتار بهنجار اجتماعی یا، آن‌گونه که آدلر مطرح کرد، به قیمت ازدست‌دادن «منافع اجتماعی» به جبران افراطی می‌پردازد. هرچند مکتب روان‌شناسی او پرمعنا بود، تعریف کافی و روش دقیقی نداشت. برخی از آثار او عبارت‌اند از مطالعۀ حقارت عضوی و جبران روانی آن(۱۹۰۷)، شیوۀ کار و نظریۀ روان‌شناسی فردی(۱۹۱۲)، فهم ماهیّت انسان(۱۹۲۷)، و سرشت روان‌رنجوری (۱۹۱۲)، آدلر در اثر اخیر، که مهم‌ترین کتاب او بود، تأکید می‌کند منش و اعمال انسان باید براساس فرجام‌شناسی تبیین شود.

 

---