آرگزی، تودور

آرگِزی، تیودور (۱۸۸۰ـ۱۹۶۷)(Arghezi, Tudor)

تیودور آرگزی Tudor Arghezi
زادروز	بخارست ۱۸۸۰م
درگذشت	۱۹۶۷م
ملیت	رومانیایی
شغل و تخصص اصلی	شاعر و نویسنده
شغل و تخصص های دیگر	روزنامه نگار
آثار	دفتر شعر حرف های سفارشی (۱۹۲۷م)؛ رمان دروازه سیاه (۱۹۳۰)؛ گورستان بشارت (۱۹۳۶)
گروه مقاله	ادبیات غرب

(نام اصلی: یان تئودورِسکو) شاعر، رساله‌نویس، مقاله‌نویس، و رمان‌نویس رومانیایی. تجربه‌های دوران راهبگی و سال‌هایی که به‌سبب نگارش آثار سیاسی در زندان گذرانید، الهام‌بخش اشعار و رمان‌هایش شدند. پس از انتشار دو مجموعه شعرش با نام‌های ۱۹۰۷‌(۱۹۵۵) و چکامه برای انسان (۱۹۵۶) در ردیف نویسندگان طراز اول قرار گرفت. آرگزی در بخارست متولد شد، نخستین اشعارش را ماچدونسکی منتشر کرد (۱۸۹۶). سه سال بعد در سلکِ راهبان درآمد، اما دوباره به نویسندگی روی آورد و در ۱۹۰۴ همکاری با مجلۀ جدیدی با نام لینیا درِئاپتا را آغاز کرد. او با مجلۀ نقد ویاتا سوسیالا و مجلۀ خودش،کرونیکا، به نویسنده‌ای پرشور و اهل مجادله مشهور شد. در ۱۹۱۸ به‌سبب همکاری با روزنامه‌ای که تحت نظارت آلمانی‌ها انتشار می‌یافت به زندان افتاد. بار دیگر طی جنگ جهانی دوم، با انتشار جزوه‌ای که در آن به سفیر آلمان تاخته بود، زندانی شد. او پس از جنگ، درپی فعالیت ادبی مختصری، از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۴ سکوت پیشه کرد. آرگزی پس از انتشار دفتر شعرش، حرف‌های سفارشی (۱۹۲۷)، مشهور شد؛ شعرهای این دفتر اضطراب روحی را به‌نمایش می‌گذارد که در جست‌وجوی خداست. این شعرها همچنین احساس نزدیکی و همدردی شاعر با زمین و روستاییان را تصویر می‌کنند. رمان شمایل‌های چوبی(۱۹۳۰) برگرفته از تجربه‌های او در مقام راهب است، در حالی‌که تجربه‌های دوران حبسش الهام‌بخش او در نوشتن رمان دروازۀ سیاه (۱۹۳۰) و دفتر اشعارش، گل‌های کپک (۱۹۳۱)، بودند. درپی انتشار رمان طنزآمیز طرح‌هایی از سرزمین کوتی (۱۹۳۳)، چشمان مادونا (۱۹۳۴) و گورستان بشارت (۱۹۳۶) را نوشت. آرگزی در اشعار کتاب کوچک شب (۱۹۳۵) و رقص‌های دوری (۱۹۳۹)، شگفتی‌های طبیعت از دید کودکی را بازگو می‌کند؛ به همین سبب، این اشعار غالباً کودکانه می‌نمایند.

 

---