مسعود، حسین (کرمان ۱۳۰۴ـ تهران ۱۳۸۳ش)
مسعود، حسین (کرمان ۱۳۰۴ـ تهران ۱۳۸۳ش)
سازندۀ تار و سهتار و چند ساز (ایرانی) در موسیقی ایران. ساختن سازهای ایرانی را با تراشِ تار در ۱۲سالگی شروع کرد و از استادان سنتیکار در کرمان، مشهد و تهران، طرز ساخت و رنگکاری را آموخت و نزد دو استاد بزرگ ردیف، علیاکبر شهنازی (تار) و احمد عبادی (سهتار)، نواختن تار و سهتار را فرا گرفت. تحصیلات معمول، از ابتدایی تا دانشسرا را در کرمان گذرانید و نزدیک به ۳۰ سال در مدارس کرمان، بندرعباس و تهران تدریس کرد. تارهای حسین مسعود از الگوی یحیی، استاد فرجالله، عباس صنعت و جعفر صنعت بهره برده و در اصطلاح الگوی سهتار، تنبور و دوتار نیز ابداعاتی داشته است. او آخرین صنعتگر بازمانده از استادان سنتی بود و با همه تأکیدی که در حفظ اصول سازسازی به روش قدما داشت، باب استفاده سنجیده و دقیق از ابزارهای جدید و فنّاوری امروزی را نیز در این کار گشود. در سالهای آخر عمر، به خواست خود او، کارگاهش همراه با وسایل و ابزار در اختیار سازمان میراث فرهنگی استان کرمان قرار گرفت. و برگزیدهای از سازهای او در باغ موزۀ هرندی کرمان نگهداری میشود. یگانه اثر مکتوب او کتاب هنر سازسازی است.