تووا، جمهوری خودمختار
| تووا، جمهوری خودمختار | |
|---|---|
| کشور | روسیه |
| نام فارسی | جمهوری خودمختار تووا |
| نام لاتین | Tuva |
| جمعیت | 336,651 نفر (2021) |
| موقعیت | در جنوب فدراسیون روسیه، واقع در جنوب سیبری و در مرز مغولستان |
| نوع اقلیم | پوشش گیاهی استپ، جنگل و گیاه توندرا |
| تولیدات و صنایع مهم | استخراج زغال‌سنگ و سایر کانی‌ها؛ صنایع چوب‌بری و فرآوری مواد غذایی |
| شهرستان | قزل |
| مساحت | ۱۷۰,۵۰۰ کیلومتر مربع |
تووا، جمهوری خودمختار (Tuva)
جمهوری خودمختار در جنوب فدراسیون روسیه[۱] ، با ۱۷۰,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و 336,651 نفر جمعیت (2021). ۴۹درصد از جمعیت آن در شهر زندگی می‌کنند و ۶۴ درصد از ساکنان آن تیوایی‌اند. مرکز آن شهر قزل[۲] است. زغال‌سنگ و سایر کانی‌ها در آن استخراج می‌شود و صنایع چوب‌بری و فرآوری مواد غذایی دارد. پرورش گوسفند، بز، و دام نیز رایج است. تووا در جنوب سیبری[۳] و در مرز مغولستان[۴] واقع شده است. از حوضه‌های دو رشته‌کوه با پوشش گیاهی استپ تشکیل شده است و کوه‌های سایان غربی[۵]، آلتای[۶]، و سایر کوه‌ها آن را دربر گرفته‌اند. جنگل و گیاه توندرا نیز دارد. رود اصلی آن ینی‌سِی علیا[۷] است. طلا، زغال‌سنگ، پنبۀ نسوز، کبالت و نمک به وفور در آن یافت می‌شود. این منطقه، که ساکنان اولیۀ آن را صحرانشینان ترک‌زبان تشکیل می‌دادند، بخشی از امپراتوری چینی مَنچو[۸] بود (۱۷۵۷ـ۱۹۱۲). در ۱۹۱۴ تحت قیمومت روسیه درآمد. در ۱۹۲۱ جمهوری خلق تانو ـ تووا[۹] نام گرفت و در ۱۹۴۴ به شوروی منضم شد. در ۱۹۶۱ وضعیت سیاسی تووا از ناحیۀ خودمختار به جمهوری خودمختار تغییر یافت. در پی احداث جاده از میان کوه‌های سایان غربی به حوضۀ مینوسینسک[۱۰] (۱۹۵۹)، توسعۀ اقتصادی آن، به‌ویژه در زمینۀ معادن، سرعت یافت. پس از فروپاشی شوروی، تووا وضعیت جمهوری خودمختار را در فدراسیون روسیه حفظ کرد (۱۹۹۳).