بناکت
بَناکَت
(یا: بناکث؛ فناکت) شهری قدیمی، پایین‌تر از محل تلاقی رودخانه‌های ایلاق (آهنگران) و سیحون در ناحیۀ چاچ (مطابق تاشکند کنونی)، در جمهوری ازبکستان. این شهر بر کرانۀ راست رودخانۀ سیحون واقع بود. بناکت در قرن ۴ق فاقد برج و بارو بود و مسجد آن در بازار قرار داشت. شهری آباد بود و پارچه‌ها و منسوجات آن به دیگر نواحی صادر می‌شد. در ۶۱۶ق/۱۲۱۹م به‌تصرف مغولان درآمد و مردم آن قتل عام شدند. امیرتیمور آن را دوباره ساخت و به نام فرزندش، شاهرخیه نامید. ویرانه‌های این شهر به نام شرقیه هنوز باقی است. برخی بزرگان علم و ادب ایران ازجمله فخر بناکتی و برادرش سید نظام‌الدین علی به این شهر منسوب‌اند.