حشره خواران
حشره‌خواران (insectivores)
راسته‌ای از ردۀ پستانداران[۱]، شامل موش‌های حشره‌خوار[۲]، موش‌های کور[۳]، جوجه‌تیغی‌ها[۴]، حشره‌خوار ماداگاسکاری[۵]، موش‌کور طلایی[۶] و حشره‌خوار خرطوم‌دار[۷]. بیش از ۳۰۰ گونه زنده از این جانوران یافت می‌شود. خانواده‌های تشکیل‌دهندۀ این راسته عبارت‌اند از تنرسیدا[۸]، حشره‌خوار ماداگاسکاری؛ کرسیوکلوریدا[۹]، موش کور طلایی؛ اریناسیدا[۱۰]، جوجه‌تیغی‌ها؛ سوریسی‌دا[۱۱]، موش‌های حشره‌خوار؛ تالپیده[۱۲]، موش‌های کور؛ ماکروسکیدیدا[۱۳]؛ حشره‌خوار خرطوم‌دار؛ تیرۀ پستانداران حشره‌خوار کوبایی[۱۴]، سولنودون[۱۵]؛ و پوتاموگولیدا[۱۶]، موش‌های حشره‌خوار آبی[۱۷]. اندازۀ بزرگ‌ترین نوع این جانوران تقریباً به اندازۀ خرگوشی کوچک است. موش‌های حشره‌خوار که برخی از آن‌ها فقط ۲.۵ گرم وزن دارند، کوچک‌ترین پستاندارانند. این جانوران در سراسر دنیا یافت می‌شوند. همگی دارای دندان‌هایی‌اند که به‌خوبی با رژیم حشره‌خواری آن‌ها سازش یافته است و دارای برآمدگی‌های ظریف مخروطی روی دندان‌های آسیاب‌اند. تعداد واقعی دندان‌ها در خانواده‌های مختلف متفاوت است، اما تعداد میانگین آن‌ها ۴۴ دندان است. دستگاه عضلانی این جانوران به‌خوبی تکامل یافته و پوست‌شان نازک است. موش‌های حشره‌خوار و سایر گونه‌ها دارای غدد معطر در طرفین بدن‌اند. استرالیا و امریکای جنوبی نواحی بزرگی از دنیایند که حشره‌خوار ندارند. در سایر نواحی استوایی و معتدل تعداد فراوانی از نماینده‌های این گروه یافت می‌شود. بنا‌به شواهد ژنتیکی، راسته‌های حشره‌خواران نیاز به افتراق دارند. بنا‌به نظر دانشمندان امریکایی و ایرلندی (۱۹۹۸) موش کور طلایی و حشره‌خوار ماداگاسکاری از نظر ژنتیکی دارای قرابت بیشتری با فیل‌هایند تا با سایر حشره‌خواران. بنابراین لازم است در راسته‌ای مجزا قرار داده شوند.