رمل
رَمْل
(در لغت به‌معنیِ ریگ) از علومِ غریبه، علمِ تفسیرِ خیر و شر با استفاده از شانزده شکلِ مخصوص، اعم از عناصرِ اربعه و دوازده صورتِ برآمده از آن. مشتی ریگ را دو‌به‌دو از هم جدا می‌کنند. واپسین واحد یا یک ریگ است که آن را فرد گویند و «۰» به حساب می‌آورند، یا دو ریگ است که آن‌را زوج می‌گویند و «/» شمار می‌کنند. رمالان برای سهولتِ کار هشت تاس ساخته‌اند که بر چهار سوی هریک از آن‌ها یکی از این دو شکلِ سعد را نقش و چهار تاس را در میله‌ای و چهار تاس دیگر را در میله‌ای کرده‌اند و محاسبه را با آن انجام می‌دهند. از این تاس‌ها به‌قرعه چهار شکل استخراج می‌کنند و آن را اُمّهات می‌نامند و پس از آن، از این چهار شکل، چهار شکلِ دیگر استخراج می‌کنند و آن را بنات می‌گویند و از این هشت شکل، چهار شکلِ دیگر استخراج می‌کنند و متولدات می‌نامند و چهار شکلِ استخراج‌شدۀ نهایی را زوائد گویند. شانزده شکلِ برآمده را هریک در خانۀ مقرر بر صفحۀ رمل می‌نهند و براساسِ خواصِ نمادینِ عناصرِ اربعه و بروجِ دوازده‌گانه، سعد و نحس، زشت و زیبا، آری و نه، تأمل و شتاب، حُب و بغض، سلامت و مرض، تاریک و روشن و جز آن‌ها را معلوم می‌کنند. ابداعِ رمل را به دانیالِ نبی نسبت داده‌اند. سُرخابِ رَمل مشهورترین اثر در توضیحِ علمِ رمل است.