قارون

قارون
در قرآن، یکی از ثروتمندان افسانه‌ای بنی‌اسرائیل و از منکران موسی (ع) و از همدستان فرعون. نامش چهاربار در قرآن آمده است. (قصص، ۷۶؛ عنکبوت، ۳۹؛ غافر، ۲۴). برخی محققان برآن‌اند که قارون همان قورح کتاب مقدس است. قارون را از نخستین کیمیاگران دانسته‌اند، که به ‌خاطر تکبر و غرور و بدرفتاری ناشی از ثروتمندی به نفرین موسی دچار شد و خداوند او را مجازات کرد. به گفتۀ طبری قارون زرگر بوده و همسر قارون، خواهر موسی بوده است. بنابر آیات قرآن، قومش از او می‌خواستند که نیکی کند و از فتنه و فساد دست بردارد. او ثروتش را ناشی از عملش می‌دانست و استکبارپیشه بود و حتی عده‌ای از مردم دنیاپرست بر حال‌ و روز او غبطه می‌خوردند تا آن‌جا که در اثر سرکشی و طغیان دربرابر موسی و تکبر و فساد در زمین، به قهر الهی گرفتار شد و زمین به امر الهی او و خانه‌اش را در خود فرو برد.