قطبش
قُطْبِش (polarization)
خاصیتِ تابش‌های الکترومغناطیسیِ معیّن که به‌واسطه آن، راستا و بزرگیِ میدان الکتریکی مرتعش به‌نحوی به هم مرتبط می‌شوند. امواج نور عرضی‌اند؛ به این معنا که بُردارِ ارتعاشِ الکتریکیِ هر موج بر راستایِ انتشارِ آن عمود است. باریکه‌ای از نورِ ناقُطبیده دربردارندۀ جابه‌جایی امواج در راستای جهت‌گیری تصادفی بردارهای الکتریکی آن‌ها نسبت به محور انتشار است. نور با قُطبِشِ خطی شامل موج‌هایی است که جهتِ ارتعاشِ همۀ آن‌ها یکی است. در قُطبِشِ دایره‌ای، بردارِ الکتریکی با پیشرویِ موج در راستای انتشار به چرخش درمی‌آید. نور را می‌توان با عبور دادن از صافی‌هایی مثل بلورهای خاص، که ارتعاش را در یک صفحه و نه در صفحه‌های دیگر تَراگُسیل می‌کنند، قطبیده کرد.