سنگ، کاغذ، قیچی

سنگ، کاغذ، قیچی

از بازی‌های دونفرۀ کودکانه و از انواع پشک انداختن. دو بازیکن، با هم، بلند و بریده، می‌خوانند: «سنگ، کاغذ، قیچی» و دست خود را در یکی از سه حالتِ دستِ مشت‌شده به نشانۀ سنگ (۱)، دست باز به نشانۀ کاغذ (۲)، و دستی که دو انگشت (وسط و اشاره) آن به نشانۀ قیچی بازند (۳)، پیش می‌آورند. چهار حالتْ محتملِ رخ دادن است: ۱. تصادم سنگ و قیچی، که در این صورت قیچی در تصادم با سنگ می‌شکند و کسی که نشانۀ سنگ را اختیار کرده برنده است. ۲. تصادم قیچی و کاغذ، که در این صورت کسی که نشانۀ قیچی را اختیار کرده برنده است؛ ۳. تصادمِ سنگ و کاغذ، که خنثی است، چون سنگ و کاغذ اثری برهم نمی‌گذارند؛ ۴. تصادمِ دو صورت یکسان، مثلاً دو کاغذ، که در این صورت حرکت از نو تکرار می‌شود.