سنگ سیاه، محله

سنگ سیاه، محلّه

در جنوب غربی شیراز. در گذشته باهلیه نام داشت و محلۀ سرباغ کنونی جزئی از آن بود. مسجد جامع نو و چهار بازار که در دورۀ اتابکان فارس احداث شده بود و به سر بازار شهرت داشت، در این محله قرار داشت. این بازار با احداث فلکه و خیابان احمدی در دورۀ پهلوی از میان رفت. احتمالاً‌ بازارهای امروزی این محله در محل چهار بازار دورۀ اتابکان ساخته شده‌اند. خانۀ سعدی که سعدیه در جای آن احداث شده است، در محلۀ باهلیه بود. در دورۀ صفوی به محلۀ درب کازرون معروف بود و مدرسه‌ای به نام امامیه داشت. دروازۀ شوشتر در حدود این محله بود. در دورۀ کریم‌خان این محله به باهلیه افزوده شد. از مکان‌های قدیمی آن می‌توان از بقعۀ سید حاجی غریب، مسجد سیاه‌وشان، مسجد علی، مسجد و حسینیۀ کردها و مسجد و حسینیۀ مشیر نام برد. محلۀ ارامنه با یک کلیسا و بازار کوچک حدفاصل این محله و محلۀ سرباغ است. به‌سبب وجود سنگ سیاه مقبرۀ منتسب به سیبویۀ بیضایی که در گورستان باهلیه بود، به این نام شهرت یافته است.