شوشتری، ابوالعلا (قرن ۴ق)

شوشْتری، اَبُوالْعَلا (قرن ۴ق)

شاعر و ادب‌پژوه ایرانی. از شاعران دربار سامانیان بود. اسدی در لغت فرس از او یاد کرده و ابیاتی از او آورده است. به گفتۀ رادویانی، کتابی در عروض به فارسی داشته است. بنابراین، او را باید از قدمایی دانست که در علوم ادبی به زبان فارسی کتاب نوشته است. در سرودن اشعار مصنوع و فنّی توانا بود. منوچهری وی را از شاعران بزرگ آن روزگار دانسته است. از سروده‌های او دوازده بیت پراکنده در کتاب‌های لغت در دست است.