صافی، احمد (گلپایگان ۱۳۴۷ش)
صافی، احمد (گلپایگان ۱۳۴۷ش)
کاراته‌کار ایرانی. از ۱۳۵۷ زیر نظر علی‌اکبر جمالی در باشگاه تختی زادگاهش تمرین کرد. از ۱۳۵۹ تا ۱۳۷۳، مدت چهارده سال پیاپی قهرمان کشور شد. در ۱۳۷۲ به‌عنوان پرافتخارترین کاراته‌کار ایران انتخاب شد. در ۱۳۶۸ به عضویت تیم ملی ایران درآمد و سه دوره، قهرمان رقابت‌های بین‌المللی تهران (۱۳۶۹ـ۱۳۷۲). صافی در مسابقات کاراته سنتی جهان در (ژاپن ۱۹۹۴) عنوان بهترین مبارز جهان را در وزن آزاد به‌دست آورد. از ۱۳۸۰ به‌سمت مربی تیم ملی رسید و تیم‌های جوانان و امید ایران را به مقام نایب‌قهرمانی جهان (آتن، ۲۰۰۲) و تیم بزرگ‌سالان ایران را به‌عنوان سوم آسیا (مالزی، ۲۰۰۱) رساند، او سپس به مربیگری تیم ملی پاکستان انتخاب شد و این تیم را به‌عنوان قهرمانی جنوب آسیا (۲۰۰۳) رساند. صافی در ۱۳۸۳ سرمربی تیم ملی کاراته اردن شد. او از سال ۱۳۷۷ به ریاست سبک شوتوکان WSKA در ایران برگزیده شد و در ۱۳۸۱، به عضویت هیئت‌رئیسه فدراسیون جهانی شوتوکان درآمد. صافی در مسابقات قهرمانی شوتوکان جهان (ژاپن، ۲۰۰۴) بعد از کسب مقام قهرمانی برای تیم ایران عنوان بهترین مربی این مسابقات را از آن خود کرد. او از سال ۱۳۶۷ مربی تیم ملی شوتوکان ایران بود و این تیم در مسابقات جهانی ژاپن (۲۰۰۰) به‌عنوان بهترین تیم جهان انتخاب شد. صافی که دارنده کمربنددان شش جهان (از ۱۳۸۰) است به‌عنوان داور رتبه A جهانی مسابقات کاتاو کومتیۀ رقابت‌های اروپایی و جهانی را در سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ قضاوت کرده است. او در سال ۱۳۷۸ به‌عنوان رئیس کمیته مربیان فدراسیون کاراته ایران انتخاب شد.