صدراعظم
صدراعظم
به‌معنی نخست‌وزیر و وزیر اعظم. منصب صدراعظمی نخست در دستگاه حکومتی عثمانی به‌وجود آمد و شخص صدراعظم که از سوی سلطان برگزیده می‌شد، کلیه اختیارات حکومتی را در اختیار داشت و نماینده و وکیل تام‌الاختیار سلطان در همۀ امور بود. در ۱۹۲۲ همراه با مقام سلطنت و شیخ‌الاسلامی، این منصب نیز از بین رفت. در دوران قاجار این منصب ظاهراً به تقلید از عثمانی به ایران آمد و این اصطلاح مدتی کم‌وبیش رواج یافت. امروزه در کشورهایی نظیر آلمان صدراعظم همتای نخست‌وزیر در سایر کشورهاست. نیز ← نخست‌وزیر؛ چانسلر