مضر
مُضَر
قبیلۀ بزرگ عرب عدنانی، موسوم به مُضَرالحمرا، از نسل مُضَر بن نزار بن مَعَد بن عَدنان. گروه بزرگی از اعراب خاورمیانه به این قبیله بسیار قدیمی اعراب انتساب دارند. به نوشتۀ ابن خلدون، فرزندان مُضَر از لحاظ جمعیت و قدرت و ثروت از سایر فرزندان نزار بزرگ‌تر بوده و ریاست مکه را در دست داشتند. اینان از نسل دو پسر مُضَر به نام‌های خندف و قیس بودند. گروه‌هایی از مُضَریان در دورۀ اسلامی به حوالی رودخانۀ فرات مهاجرت کردند و نام خود را بر آن ناحیه باقی نهادند. شهر رَقه، کرسی دیار مُضَر بود و شهرهای رها، حران، باجروان، رافقه، محترقه، تل محری، ترعوز، خانوقه، حصن مسلمه در آن ناحیه قرار داشت. گروه‌های بزرگی از مُضَریان در قرون اول اسلامی در ناحیۀ یمامه، از نواحی جزیرة‌العرب، در ساحل خلیج فارس، سکونت داشتند. به نظر می‌رسد که این گروه از مُضَریان پیش از اسلام در یمامه ساکن شده بودند. اعراب مُضَری پس از توسعۀ دیانت اسلام در آسیا، افریقا، اندلس، در مناطق بزرگی همچون خراسان و سیستان و سودان و شمال افریقا و قرطبه در اندلس پراکنده شدند.