مطیع عباسی
مُطیع عباسی (۳۰۱ـ۳۶۳ق)
(شهرت ابوالقاسم فَضْل، ملقب به المطیع لله) بیست‌وسومین خلیفۀ عباسی (حک: ۳۳۴ـ۳۶۳ق). پسر مقتدر بود و پس از خلع مُسْتَکْفی به خلافت رسید. در این دوران ضعف و سستی چنان بر دستگاه خلافت راه یافته بود که جز نامی از خلیفه در خطبه‌ها باقی نمانده بود و آل‌بویه زمام همۀ امور را در دست داشتند و حکومت واقعی در اختیار معزالدولۀ دیلمی بود. مطیع در ۳۶۳ق براثر سکتۀ ناقص زبانش بند آمد، لذا خود را خلع و خلافت را به فرزندش الطائع لله واگذار کرد و چند روز بعد درگذشت. از حوادث مهم دوران خلافت وی بازگرداندن حجرالاسود به کنار کعبه بود.