پولانک، فرانسیس (۱۸۹۹ـ۱۹۶۳)

پولانْک، فرانسیس‌ (۱۸۹۹ـ۱۹۶۳)(Poulenc, Francis)

پولانْک، فرانسيس‌

آهنگ‌ساز و پیانونواز فرانسوی. آهنگ‌ساز خودآموختۀ آثاری کمیک و بی‌پروا بود و از اعضای گروه آهنگ‌سازان فرانسوی معروف بهگروه شش برشمرده می‌شد. ازجمله آثار فراوان اوست: اپراهای پستان‌های تیرزیاس (۱۹۴۷) و گفت‌وگوی راهبان کَرمَلی (۱۹۵۷)، و بالۀ گوزن‌ها (۱۹۲۳). پولانک در پاریس به‌دنیا آمد. تحصیلات کلاسیک معمول را طی کرد. در ۱۹۱۸ که برای خدمت نظام در جنگ فراخوانده شد یکی دو اثر متأثر از اریک ساتی را ساخته بود، و پس از مرخصی از خدمت، همراه با اوریک، دورِه، هونِگِر، میّو، و تایْفِر «گروه شش» را تشکیل داد و بدین ترتیب مدتی زیر نفوذ ژان کوکتو قرار گرفت، که این موضوع بیش از همه در سه ترانۀ کوکاردها (۱۹۱۹) آشکار است. درپی سفارشی از جانب دیاگیلف بالۀ گوزن‌ها را نوشت که از درخشش نئوکلاسیک استراوینسکی تأثیر پذیرفته بود. اما شوخ‌طبعی، جذابیت، و خیال‌بافی خاص پولانک را نیز در‌خود دارد. خصوصیت‌های مشابهی نیز در توالی بزرگ ترانه‌های (۱۹۱۹ـ۱۹۶۰) او یافت می‌شوند، که بر اشعار آپولینر، رونسار، الوآر، کولِت، و ویلمورَن ساخته شده‌اند. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای مونودرامصدای انسانی (۱۹۵۹). کُرال کانتات هیبت انسانی (پل الوآر)؛ گلوریا (۱۹۵۹). ارکستریکنسرت روستایی برای هارپسیکورد و ارکستر (۱۹۲۸)، کنسرتوی پیانو (۱۹۴۹). موسیقی مجلسی آثار زیادی برای سازهای بادی، شامل تریو برای اُبوآ، فاگوت، و پیانو (۱۹۲۶). پیانو حرکت‌های دایم (۱۹۱۸)، نکتورن‌ها (۱۹۲۹ـ۱۹۳۸). ترانه‌ها یک‌ روزی، یک شبی (۱۹۳۷)، نامزدی محض خنده (۱۹۳۹).