بیدل، جورج (۱۹۰۳-۱۹۸۹)
بیدِل، جورج (۱۹۰۳-۱۹۸۹)(Beadle, George)
زیست‌شناس امریکایی. با ادوارد لاری تاتوم[۱] و جاشوا لدربرگ[۲]، و به‌سبب تحقیق در زمینۀ وراثت زیست‌شیمیایی به جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۵۸ دست یافت. نتایج تحقیقات آنان منجر به عرضۀ فرضیۀ یک ژن ـ یک آنزیم شد. بیدل در واهو[۳]، واقع در نبراسکا[۴]، زاده شد. در ۱۹۳۱، به انستیتو تکنولوژی کالیفرنیا[۵] رفت و در زمینۀ وراثت مگس میوه، دروزوفیلا ملانوگاستر[۶]، پژوهش‌هایی صورت داد. از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۶، استاد دانشگاه استانفورد کالیفرنیا بود و در همین دوره با تاتوم همکار شد. پیش از آن، نشان داده بود که رنگ چشم دروزوفیلا نتیجۀ رشته‌ای از واکنش‌های شیمیایی است که در کنترل وراثت دخیل‌اند. در استانفورد، به استفاده از کپک قرمز نان، نوروسپورا کراسا[۷]، پرداخت که نسبت به دروزوفیلا ساده‌تر است. او کلنی‌های نوروسپورا را تحت تأثیر پرتو ایکس مطالعه کرد. با تکرار این آزمایش در سویه‌های جهش‌یافته و محیط‌های کشت متفاوت، بیدل و تاتوم نتیجه گرفتند که تشکیل هر آنزیم با یک ژن منفرد خاص کنترل می‌شود. این مفهوم در زیست‌شناسی کاربرد گسترده‌ای پیدا کرد و سرانجام منجر به پایه‌گذاری علم وراثت زیست‌شیمیایی[۸] شد.