رابسون، بابی (۱۹۳۳)
رابْسون، بابی (۱۹۳۳)(Robson, Bobby)
فوتبالیست بریتانیایی. از ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۰ مربیگری تیم ملی انگلستان را به‌عهده داشت. سپس مربیگری موفق تیم‌های آیندهوون[۱]، پورتو[۲]، و بارسلون را به‌عهده گرفت. از ۱۹۵۱ تا ۱۹۶۷ در ۵۸۴ مسابقه ۱۳۳ گل برای تیم‌های وست برامیچ البیون[۳] و فولهام[۴] و از ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۲در بیست بازی چهار گل برای تیم ملی کشورش به‌ثمر رساند. دورۀ طولانی مربیگری او از ژانویۀ ۱۹۶۹ در فولهام آغاز شد ولی بیش از دو ماه در این باشگاه دوام نیاورد. اندکی بعد به مربیگری ایپسویچ تاون انتخاب شد و در طول سیزده سال این باشگاه کوچک شرق انگلستان را به یکی از قطب‌های فوتبال کشور تبدیل کرد. او با این تیم در ۱۹۷۸ قهرمان جام اتحادیه فوتبال و در ۱۹۸۲ قهرمان جام یوفا و دو بار نیز پس از لیورپول[۵] نایب قهرمان لیگ قهرمانی انگلیسی شد. هشت سال مربیگری او در تیم ملی انگلستان تحت تأثیر روابط عمومی ضعیف او با مطبوعات شایعه‌ساز بود، اما پس از رساندن انگلستان به فینال جام جهانی ۱۹۹۰ منتقدین خود را به سکوت وا داشت. سپس به هلند رفت و دوبار متوالی ۱۹۹۱ـ۱۹۹۲ لیگ هلند را با تیم آیندهوون فتح کرد، اما پس از ناکامی در فتح جام باشگاه‌های اروپا از این تیم اخراج شد. مدتی کوتاه در اسپورتینگ[۶] لیسبون و سپس پورتو به مربیگری پرداخت. در ۱۹۹۶ پس از این‌که پورتو را ۱۹۹۴ به مقام قهرمانی جام پرتغال و ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۶ قهرمانی لیگ پرتغال رساند، جانشین یوهان کرایف[۷] در تیم بارسلون شد. در اولین فصل کار خود مسابقات جام در جام باشگاه‌های اروپا را در ۱۹۹۷ فتح کرد، جام اسپانیا را به‌دست آورد و تیم را به لیگ قهرمانان رساند، اما از مربیگری این تیم برکنار شد، اگرچه مشاور اصلی تیم باقی ماند. در فصل ۱۹۹۸ـ۱۹۹۹ به آیندهوون برگشت و سپتامبر ۱۹۹۹ جانشین رود گولیت[۸]، مربی نیوکاسل یونایتد[۹]، شد.