سیبورگ، گلن (۱۹۱۲ـ۱۹۹۹)

سیْبورگ، گلِن (۱۹۱۲ـ۱۹۹۹)(Seaborg, Glenn)

سيْبورگ، گلِن

گلِن سیْبورگ Glenn Seaborg
زادروز	1912م
درگذشت	1999م
ملیت	امریکایی
تحصیلات و محل تحصیل	دانشگاه کالیفرنیا
شغل و تخصص اصلی	متخصص شیمی‌‌ هسته‌ای
فعالیت‌های مهم	کشف پلوتونیوم- تحقیق در زمینۀ عناصر فرااورانیوم
گروه مقاله	شیمی و بیوشیمی
جوایز و افتخارات	نوبل شیمی (1951)

متخصص امریکایی شیمی‌‌هسته‌ای. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۵۱ را به‌همراه همکارش ادوین مک‌میلان و به‌سبب کشف پلوتونیوم و تحقیق در زمینۀ عناصر فرااورانیوم به‌دست آورد. عناصر فرااورانیوم همگی پرتوزایند و هیچ‌کدام به‌مقدار قابل توجه در طبیعت یافت نمی‌شوند. این عناصر از طریق واکنش‌های تبدیل هسته‌ای تولید می‌شوند. سیبورگ به شناسایی برخی از عناصر کمک کرد که عبارت‌اند از پلوتونیوم با عدد اتمی ۹۴ (۱۹۴۰)، آمریسیم با عدد اتمی ۹۵ (از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵)، کوریوم با عدد اتمی ۹۶ (۱۹۴۴)، برکلیم با عدد اتمی ۹۷ (۱۹۴۹)، کالیفرنیوم با عدد اتمی ۹۸ (۱۹۵۰)، اینشتانیوم با عدد اتمی ۹۹ (۱۹۵۲)، فرمیوم با عدد اتمی ۱۰۰ (۱۹۵۲)، مندلیفیوم با عدد اتمی ۱۰۱ (۱۹۵۵)، و نوبلیوم با عدد اتمی ۱۰۲ (۱۹۵۸). در ایشپمینگِ میشیگان زاده شد و در دانشگاه کالیفرنیا درس خواند. در جنگ جهانی دوم، مدّتی در آزمایشگاه متالورژی دانشگاه شیکاگو مشغول کار بود، جایی‌‌که بسیاری از تحقیقات اولیه در زمینۀ بمب اتمی در آن‌جا صورت گرفت. استاد شیمی دانشگاه برکلی کالیفرنیا و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱، رئیس کمیسیون انرژی اتمی بود و به رشد سریع صنایع هسته‌ای امریکا کمک کرد. به‌سبب مدیریت در توسعۀ شیمی‌هسته‌ای و انرژی اتمی، جایزه انریکو فرمی را در ۱۹۵۹ دریافت کرد. در ۱۹۷۱، بار دیگر به محیط دانشگاهی برکلی بازگشت. در ۱۹۷۹، مدال پریسلیِ انجمن شیمی امریکا و در ۱۹۸۲، جایزه هنری دو ولف اسمایت را از انجمن هسته‌ای امریکا دریافت کرد. در ۱۹۸۴، جایزۀ آکتینید را نیز به‌دست آورد. در ۱۹۹۷، صدوششمین عنصر رسماً با نام سیبورگیوم نام‌گذاری شد، این نخستین‌بار بود که عنصری را به افتخار شخصی زنده نام‌‌گذاری می‌کردند.

 

---