سیم

سیم (wire)

رشته‌ای فلزی، حاصل از کشیدن مفتول. سیم با عبور از حدیدههایی ساخته می‌شود که به‌‌تدریج کوچک‌تر می‌شوند. سیم‌های ظریف را برای انتقال برق به‌‌کار می‌برند و با سیم‌های ضخیم کابل‌های حمّال بار می‌سازند. در خرابه‌های شهر تروا و در مقبره‌های باستانی مصر سیم‌هایی از جنس طلا، نقره، و مفرغ به‌دست آمده است. از دوران قدیم تا قرن ۱۴م، سیم را با تبدیل فلز به ورق، بریدن ورق به‌شکل تسمه‌های نازک، و گردکردن تسمه‌ها با چکش‌کاری می‌ساختند. رومی‌ها برای تهیۀ سیم مفتول‌های فلزی گداخته را چکش‌کاری می‌کردند. کشش سیم در قرن ۱۴م و در آلمان ابداع شد. در این فرآیند، مفتولی فلزی را از سوراخ حدیده بیرون می‌کشند. در قرن ۱۵م، کارخانه‌هایی برای کشش سیم به‌راه افتادند که با نیروی آب کار می‌کردند. امروزه، عملیات کشش سیم با ماشین صورت می‌گیرد. برای تولید سیم ضخیم، مفتول‌های فلزی را از سوراخ حدیده‌هایی از جنس کاربید تنگستن عبور می‌دهند. برای تولید سیم‌های بسیار نازک، از حدیده‌هایی از جنس الماس استفاده می‌کنند. سوراخ هر حدیده از سوراخ حدیدۀ قبلی باریک‌تر است و در نتیجه، سیم به ‌تدریج نازک می‌شود. نوک مفتول را تیز می‌کنند و سطح آن را با ماده‌ای روانکار پوشش می‌دهند تا به ‌آسانی از سوراخ حدیده عبور کند. در ابتدا نوک مفتول را با گیرۀ مخصوصی می‌گیرند و هنگامی که طول سیم خارج‌شده از حدیده به اندازۀ کافی رسید، آن را دور قرقره می‌پیچند. سپس، با پیچیدن قرقره سیم را از حدیده بیرون می‌کشند و آن را کلاف می‌کنند. انواع گوناگونی از سیم‌ها برای کاربردهای متفاوت تولید می‌شود، از آن جمله است سیم گالوانیزۀ پوشش‌کاری‌شده با روی که زنگ نمی‌زند، سیم‌خاردار، تور سیمی برای حصارکشی، و کابل یا سیم‌بکسل که از بافتن سیم‌های نازک به‌صورت طناب به‌دست می‌آید. سوزن، سنجاق، میخ و پرچ را از سیم می‌سازند.

 

---