ساز و کار نرخ تبدیل ارز
ساز و کار نرخ تبدیل ارز (Exchange Rate Mechanism)
نظامی استقراریافته در ۱۹۷۹، با هدف نظارت بر نرخ‌های ارز در چارچوب نظام پولی اروپا[۱] و فراهم‌کردن مقدمات لازم برای برقراری پول واحد. پول‌های ملی کشورهای عضو سازوکار نرخ تبدیل ارز با امکان نوسان اندکی براساس نرخ محوری واحد پول اروپا[۲] عملاً در برابر یکدیگر ثابت می‌ماندند، اما در قبال پول ملی کشورهای غیرعضو شناور بودند. اگر پول یکی از کشورهای عضو به میزان چشمگیری از نرخ محوری واحد پول اروپا فاصله می‌گرفت، صندوق همکاری پولی اروپا[۳] و بانک‌های مرکزی کشورهای عضو برای تثبیت ارزش آن پول مداخله می‌کردند. سازوکار نرخ تبدیل ارز از اول ژانویۀ ۱۹۹۹، با به جریان افتادن پول واحد اروپا (یورو[۴])، اصلاح شد و یونان و دانمارک به عضویت سازوکار اصلاح‌شدۀ نرخ تبدیل ارز (ساختاری که پول برخی از دولت‌های غیرعضو را به یورو مرتبط می‌کند) درآمدند. پس از آن یونان در اول ژانویۀ ۲۰۰۱، به عضویت کامل منطقۀ یورو[۵] درآمد. در ۲۰۰۱، انگلستان (که در شرایط آشوب‌زدۀ اکتبر ۱۹۹۲ از سازوکار نرخ تبدیل ارز خارج شده بود) و سوئد عضو این سازوکار نبودند.